აურ -დაურია ქარმა ხის ფოთლები,

ცოცხის ანაბარა მერე მიატოვა,
მიურ-მოურია მთეlი გრძნობები და
გულცივი ფიფქებით ოხვრით მიათოვა...
არის სევდიანი ისევ დედამიწა,
რაღაც ფრაზებს ისვრის, ფრაზებს ბანალურად,
ახლა მათხოვარმა გვერდით ჩამიარა,
მისმა მარტოობამ სულ მტლად გამანულა...
უფრო ცივი არის ახლა შემოდგომა,
რატომღაც შემშურდა მარტოსულ ფოთლის,
უცნობმა სიგარეტს ბოლოჯერ გაუკიდა,
დარჩა ანაბარა ცარიელ ბოთლის...
უფრო მტკივნეული არის უშენობა
შენ ხომ წახვედი და მარტო მიმატოვე,
ვიცი არასოდეს აღარ დაბრუნდები,
ვიცი საბოლოოდ შემშლის სიმარტოვე...
უფრო გადარევით იწვის ეს სანთელი,
ცხელი ლავასავით ქაღალდზე დაიღვარა,
შენმა თვალებმა კი სულ მტლად გამაგიჯეს,
ტანში ჟრუანტელმა დამიარა...
ქარი მარტოობით ისევ შეიშალა,
მინდა გავაღვიძო უნიჩო ნიჩი,
აი ჩადრის ძირში ნახე გაიხედე,
გიტარას აკვნესებს ვიგაცა ბიჭი...
ყველა მარტოა და ყველას გული ტკივა,
ქარი კი უფრო ამძაფრებს სევდას,
ტმები გაუწეწა ქუჩაში ამ ღამეს,
აი იქ თავს იკლავს ვიღაცა ვხედავ...
მეც რაღა დამრჩა რისთვის ვიცოცხლო,
ჩემი ბოდვების ღამეა ახლა,
წავალ ქუჩაში ქარს ვეთამაშები,
მერე მოვკვდები ვერ ვიგრძნობ დაღლას...
უცნობმა სიგარეტს კიდევ მუკიდა
ცრემლით გადახედა ცარიელ ბოთლებს,
წავალ ავურევ მთელ შემოდგომას,
შევეხიზნები მარტოსულ ფოთლებს!..