XAYOTI KECHIRMALAR YOXUD XIKOYALAR TO'PLAMI.

RANGSIZ MANZILLAR (28-QISM) Moxira esa hayron bo’lib,uning ortidan "chiroyli "so’zlar bilan maqtagancha qolar ekan..O”zini huddi yengilmas bir oniy bandadek his etar edi… Doktor yigit suhbat asnosida biroz vaqt bo’lsada Moxiraning o’zini tutishidan va gapirgan gaplarnidan uning kimligini darrov fahmladi..SHuning uchun ham ortiq u bilan suhbatlshishgaundagi toqat yetishmadi.. Tashqariga chiqdi-yu qo’l telefoniga yozib olgan raqmini tera boshladi.. Telni Rashidjon ko’tardi.. -Assalomu alaykum..Kechirasiz bu Rashidjonning tel raqamimi…? -Xa,men Rashidman,uzr-u lekin men sizni tanimadim.. -Men sizni raqmingizni onangiz Oftob ayaning iltimoslariga binoan topdim.. Rashidjonning ko’ngli birdan nohushlikni sezdi..Yuragi tez tez urib,peshonasida terdan reza reza chiziqlar paydo bo’ldi..Shoshib pishib so’radi: -Nima gap o’zi..?Onam yahshimilar..?! Doktor yigit so’zida davom etdi.. -Onangiz og’ir kasallar sizni so’rayapdilar..Tezroq kelmasangiz bo’lmaydi..Shuning uchun ham sizga qo’ng’roq qilayapman..dedi.. Shunday dediyu telning hisobidagi mablag’ mamlakatlararo bo’lgan so’zlashuvning narhiga dosh bera olmasdan o’chdi.. Rashidjon butkul aqldan ozayozdi..Uning uchun bu mudhish havbat huddi kimdir boshiga gurzi bilan uzulgandek bo’lgan edi.. Rashid qo’lidagi ish qurolini bir chetga irg’itdiyu ish joyidan zudlik bilan ketishga shoshildi.. Ortidan Odil o’rtog’I ergashdi.. -Qayoqqa Rashid,tinchlikmi? Uning savoliga javob bergisi ham kelmay Rashid.. -Onamning mazalari yo’q ekan..Zudlik bilan O”zbekistongaqaytmasam bo’lmaydi o’rtoq dedi.. Odil Rashidning onasiga qanchalar mehribon ekanligini ohirigi vaqtlarda Rashid odamovi bo’lib hayol surishlari sababini tushunmay yurgani sabablimi Rashidning ayni damdagi holati yahshigina anglab turgani bois unga biror nima deya olmadi.. Rashid uyga yetib keldi.. Kiyimlarini alishtira turib teli yana jiringlay boshladi..Rashid trubkani ko’tardi.. Tel qilayotgan Soniya ekan.. Soniya Rashidning hol ahvolini so’ragandan so’ng,Rashid unga onasi bilan bog’liq habarni aytdi.. Soniya Rashidning ketishini eshitib aqldan ozayozdi..Chunki ma’lum vaqtlar davomida ikklasiham do’stlik rishtasi sifatida atab kelayotgan hissiyotlar aynan muhabbat tuyg’usi ekanligini bilsada Rashid bu narsalar o’z oilasiga hiyonat debhisoblagani bois ham do’stlik o’rnida qolib ketayotgan edi..Shuning uchun ham Soniyaning ayni damdagi holati Rashid uchun ham kundek ravshan edi.. Rashid o’sha kunning o’zidayoq aeraportga borib chipta oldi.. Uning belgilangan raysi 2 kundan so’ng edi..Bu vaqt oralig’ida esa barcha maosh pullarini to’liqligicha olib o’z yurtiga ravona bo’lishni rejalashtira boshladi.. Bu orada Bir oz o’ziga kelgandekbo’lgan Oftob ayaning ahvoli yanada og’irlasha boshladi..Uning ko’ksida paydo bo’lgan og’riqlar esa tobora miyasiga chiqib uning azoi badaniga tarqar huddi kimdir ko’ksidan yuragini yohud biror bir azoini yulib olayotgandek tuyular ekan,tinmay hansirab nafas olganidan ko’ksi ko’tarilib tushayotgan edi.. Uning bu halati ko’rgan do’ktor yigit esa jon jahdi bilan uning ahvolini yahshilashga harakat qilayotgan bo’lsada Oftob ayaning ancha yillar zarbidan keksayish kabi bedavo dardga yo’liqqan tanasi esa tobora holdan toyayotgan edi.. Oradan mana shunday azoblar bilan bir kun o’tdi hamki Moxiradan darak yo’q..Oftob ayani yo’qlamadi ham hatto..So’rashga aniqrog’I uning vaqti ham bo’lmadi..Odatdagi onasining yonida bo’layotgan maishatlar zo’rligidan butunlay o’zligini har qanday erkak quchog’iga arzimagan sariq chaqa evaziga alishayotgan ayoldan yana nima ham kutish mumkun.. Hayot esa naqadar beshavqat..Oftob ayaning shuncha vaqt davr davomida ko’rgan qiyinchiliklaridan so’ng ozroq bo’lsada halovat toparmikanman degan umidalari hamma hammasi puchga aylanayotgan edi..SHu boisdan ham Oftob ayaning o’y hayollari o’zi bilan andarmon bo’lgan bir vaqtda ham Rashidjonning taqdirni uni tana azoblaridan ham ko’proq tashvishga solar edi-ki,bu azoblar jahannam azoblaridan ham ko’proq va ortiqroqdek tuyula boshlagan edi.. Doktor zo’r berib dori ukollarga andarmon bo’lgan bir vaqtda Oftob ayaning uninig qo’llarini qattiq siqar ekan: -Doktor bolam..Senga mingdan ming rahmat..!Iltimos bolam Rashidjonnin kelishiga meni yetkazgin..Uni ko’rmasdan ketishim mumkun emas degan so’zlari quriq qaqshay boshlagan lablaridan bazur uchdi.. -Onajon unday demang..Siz hali ko’p yashaysiz..Barcha ko’rgan azoblaringiz hudo hohlasa ortdaqoladi.. Ammo bunday tasallilar befoydaedi..Yurak urishi tezlashib ketgan Oftob ayaning tepasida bir pastda hamshiralar hozir bo’lishdi.. Ulandan har qanday asbob uskunlar ham o’z nafini bera qolmagan..Oftob ayaning butun tanasi jon talvasasida qaqshayotgan edi..Tomog’iga esa ayni vaqtda badbaht bandalar uchun oddiy bir ehtiyojbo’lgan havo..toza havo yetishmas edi… Ko’kragi esa ko’tarilib tushar ekan..yurak urishi ham shunga monand urishdan sekinlasha boshlagan Oftob ayaning ohirgi labidan uchgan so’zlari "BechoraRashidjonim”degan so’zlar bo’ldiholos..! Davomi bor.