SeVgIsIz 1 GuNuMuZ OlMaSiN

Ah!, men günden-güne bu gözelleşen İşıq dünyadan nece el çekim? Bu yerle çarpışan, göyle elleşen Dostdan, aşinadan nece el çekim? Dönme bir şebneme yaz seherinde, Könül, Güneş kimi parla yerinde! Göylerin laciverd eteklerinde Geddi bu qovğadan nece el çekim? Baxmız, dan yeri sökülmüş kimi, Dostlar bir cebheye tökülmüş kimi, Uzaqdan-uzağa xam gümüş kimi Ağaran sehradan nece el çekim? Tebîet varlıdır, tebiet xesis, İşlederken onu, sen ey mühendis. Men de qart daşlara verdiyim bu hiss, Bu ince me’nadan nece el çekim? Bir yanda terlanlar, dumanlı dağlar, Bir yanda keklikler, ayna bulaqlar, Bir yanda bülbüller, çiçekli bağlar Men bu tamaşadan nece el çekim? Heyat dedikleri bu keşme

bir gun yolnan cox yarasiqli bir oglan gedir. bir qiz qiraqdan ele hey ona baxir. dozmur oglana yaxinlasib seni sevirem cox qesengsen deyir. oglansa cavabinda bax arxadan qardasim gelir o mendende qesengdi get onu sev. qiz arxaya baxanda bir cirkin oglan gorur. deyir yox men seni sevirem. oglan gulmeye baslayir qiz niye guldun deye sual verir. oglansa cavabinda meni sevseydin donub arxaya baxmazdin