Хайр дедим унсиз, хайр дедим жим,

Сўзим эшитмади ўзимдан ўзга.
Синиқ табассум-ла синиқ йиғладим,
Ёшимни кўрмади кўзимдан ўзга.
Сизни қарғамадим, сизда гуноҳ йўқ,
Қарғадим сизни илк учратган кунни.
Оғриндим, ўзимдан ўзга гувоҳ йўқ,
Янидим, гуноҳкор қилдим ўзимни.
Гуноҳкорман унсиз соғинганим-чун,
Телба муҳаббатга қуллигим гуноҳ.
Боладай мўлтираб кўзларингиздан
Меҳр кутган меҳрдиллигим гуноҳ.
Айбим – булутларнинг кўксини ёриб
Кўк тубидан ойни кўрмоқ бўлганим.
Мен учун ҳеч қачон очилмайдиган
Тош эшикни тирнаб кирмоқ бўлганим.
Шу эшикдан йиғлаб қайтдим.
Ўчётган
Умидни ёқмоққа етмади кучим.
Мен энди…
Кўнглимни қатл этаман
Мен-у, сиздан сўрамай суйгани учун...
Автор ???