Doim bezovtasan, ishin bitmaydi, Agar imillasan, kuning ötmaydi, Na boy erursan, na kambag'al, Yashay verasan, aldab bir-biringni galma-gal, Tinchiysan qabrga yetkanin zamon, Zamonang shul ekan Özbekiston.

Boshinga tuwsa tashvish, Qabr axlin etgin ziyorat, Ular ham sen kabi ser tashvish edi, Oxiri tuproq böldi, tashvish na hojat. Shunda özimga dedim, hamma öladi, Mening ham közimga tuproq töladi, Tanamdan chiqadi bu rux ravon, javob bermas xech kim xech qachon. Bir kun ölganlarni yod qilardim, ölganiga yillar ötdi. Ular xaqda xech kim bilmadi, ular xaqda xech kim sörmadi. Shunda özimga dedim, ölganimdan keyin farzand ila, uy joy, mashina, xotin. Men bilan görda yotmas bari-bir. Yöqlik sari qadam tashlagan zamon, Seni meni eslamaydi xech kim xech qachon, Bir kun bölsa ham roxatlanib yasha ey inson, Sen kabi minglarni körgan bu zamon.