БУЛУТТАР.

Суранам асмандагы булуттардан.
Санаама салба кунду унут калган.
Сай соогум сыздап кетет эстегенде.
Ушул кун апакемди жулуп калган.
Ал куну бороон болуп жер ыйлады.
Апамды кара жерге мен кыйбадым
Которуп кетееринде ак кепиндеп.
Кулундай жетим калган мен туйладым
Ошол кар, ошол булут азап берген
Сен менее ыйым мунум кошо келген
Отсо да коп убакыт андан бери
Боорумду которо албайм кара жерден
Себеби таянычым урап калган
Эне деген опол тоом кулап калган
Азаптуу ошол булут унутулбай
Каректен молтур жашым чубап калган.