Farishta

insonga savol beribdi:
– Xohlaysanmi senga o‘tgan
hayotingni ko‘rsataman?
– Ha, juda ham…
Farishta insonni yuqoriga olib
chiqibdi va u o‘z hayot yo‘lini
ko‘ribdi; unda ikki juft iz doim
yonma-yon ekan.
– Men bilan doim birga
yurgan kim edi, deb so‘rabdi
inson.
– Bu men edim, debdi
farishta, men senga har on
hamrohlik qilganman.
– Unda nega ba’zan bir
kishining oyoq izlari qolgan? –
hayron bo‘libdi inson.
– Unda hayotingdagi eng
qiyin paytlardan o‘tayotgan
eding…
– Demak, eng qiyin
vaqtlarimda sen meni yolg‘iz
qoldirgan ekansan-da! Nega!?
Qanday qilib!? – insonning jahli
chiqibdi.
– Yo‘q, men seni
qiyinchiliklardan qo‘limda
ko‘tarib o‘tganman…