Biz visol bog'ini kezganda

bir kun, Ko'kdan quyosh boqdi
xayolchan, maxzun. Shabada o'rnini
oldi shamollar, Bezovta chayqaldi
bog'da nihollar. Osmonda qop-pora
bulutlar kezdi, Yuraklar nenidir xis
etdi, sezdi. So'ng... kimlar tinimsiz
bizga tosh otdi, Va visol quyoshi
abadiy botdi. Ikki dil yaratgan nafis
olamda, Qish sovuq ufurdi xar bir
qadamda. Ko'ngil bog'lariga ayozlar
to'ldi, Yam-yashil orzular qovjirab
so'ldi. Dedim: yaratganda yorug'
dunyoni, Xudo unutmagan qora
ziyoni... Na chora, hayot shu, goho
biri kam, Bir umrga ayrildik, xayr
BEGONAM.!!!!!