Go'zal bir qiz sevar edi

sinfdoshini,Lekin
qanday aytsin ko'ngil
nidosini. Qiz bolada o'zbek
qizi nima qilsin, Qurbon
qila olmas axir ibosini.
Yigit uchun edi u qiz eng
yaqin do'st, Sir tutmasdi
yigit undan biror so'z. Qiz
bolachi nima qilsinul ohu
ko'z, Qurbon qila olmas
axir ibosini. Yillar o'tdi
maktab endi bitti tamom,
Tarqalishdi sinfdoshlar har
yon tomon. Izhori dil
qilolmagan u qiz hamon,
Yo'qdir hech dard bundan
og'ir bundan yomon. Vaqt
davo deyishardi har bir
dardga, Lekin davo
bo'lolmasdi bu safarga.
Borgan sari oshib borar
qizning ishqi, Rad javobin
berdi kelgan sovchilarga.
Lekin bir so'z aytolmaydi
suyganiga, Qandoq chetga
surar ayting hayosini,
Qurbon qila olmas axir
ibosini. Yig'ilmoqchi
bo'lishibdi sinfdoshlar, Qiz
yuragi endi tez tez ura
boshlar. Bugun endi
haqiqatni aniq aytar,
Cheksiz muhabbatin endi
izhor aylar. Sog'inishgan
sinfdoshlar bir birlarin,
Suhbat qurib shodon
o'ynab kulishardi. Lekin
biz bilgan qiz ko'rinardi
biroz g'amgin, Fursat topib
aytmoqchi u o'sha sirin.
Shu on qizning suyiklisi
kulib turib, Taklifnoma
berib chiqdi har biriga.
Taklif qilgan edi yigit
hammalarin, Shu yaqinda
bo'ladigan o'z to'yiga.
Ko'rsa maymun yig'lar
qizning ahvoliga, Ichga
yutdi go'zal sevgi sadosini,
Topmagandi shu ongacha
aytish ilojini. Bilasizku
o'zbek qizi chetga surmas
hayosini, Qurbon qila
olmasaxir ibosini