Уйланажак пайт кизнинг иффат пардасидан то каерда тахсил олиб, каерда ишлаши-ю чевар, ошпазлиги ва таг зоти - етти шажарасигача синчиклаб караймиз.
Вахоланки, ойингиз ёнларига кўшни ёки холаларингизни олиб, совчиликдан келиб огзилардина гул сочиб, кизнинг таърифига мактовлар сочаетганида бир оз бўлса хам уяламизми?
Яхши, аъло, солиха, мўъмина, чевар, соддагина киз экан. Эвазига менда кай хислат бор? Эх, отам палончи, онам писмадончи, ўзим бир каатта жойнинг бизнесмениман!
Йўк, мен ХИСЛАТ хакида! Хулк хакида, йигитлик орияти хакида! Кулгули бўлса хам, йигитлик иффати хакида.
Авваллари, балки бироз бўлса-да, кўпрок, биз йигитлар шахват лаззати-ю, ишк мазмунини биринчи ёрнинг кучог'ида, табаррук чимилдикдан кўриб, кўз очиб кўриб, хурмат ила калблар нозик муносабати баробар равишда хаётга кадам босиларди. Хозир чимилдикнинг муътабар деган тушунча билан таккослаш колибди-ми? Колибди дейлик, киз исботлаш учун кадам кўяр, биз-чи? Профессионаллик даражамизни кўз-кўз килишгами?
Биринчи кечадан кейин эртасига киз бир ўзи ўз орияти билан курашади. Йигитали эса унгача киз кўрган бўлса, шартта табиий холдек юраверади…лекин… хар иккисикейинги кундаги бир биридан уялиб, кизариш…накадар чиройлик..накадар завкли…накадар нафис…
Нима учун бу холатни биз фохишага насиб киламиз? Халол соф ва покиза рафикамизга эмас?
Адолат бўсаг'аси чимилдик бўлса, унгача йигит ва кизнинг иффати саклансагина, фикримча солиг ва гўзал оила жамиятда туг'илади.
Аввалари фахш ва бехаёликларни хинд киносининг бир ўпичидан кўриб уялсак, ва
«Йўг'-э, булар салафан лабига ёпиштириб ўпишишади, асли бунака мумкинмас-ку» десак, хозирда нафакат катортол, балки, хар бир туман кўчалари-ю, бурчакларида хаё ибога карши кўринишларни кўз-кўз килиб туришибди.
Содда болалигим ёдимга тушади.
Яхши хам хали хануз махалла деган нарса сакланган. Тўрт бетондан ташкил топган бир неча катакли кўп каватли иморатларда яшовчилар тепа ёки пастагиси тугул, ён кўшнисини танирмикан? Махалладаги кимгадур кизикиш бўлса, кимгадур кулгули бўлса,бир коса тугун оши билан кўшниларникига чикиш хозир бормикан?
Ўша бег'убор болалигимни махалла бўйлаб кезсам, эринмасдан борар манзилимга йўл бўйлаб эмас, махалла бўйлаб узайтириб юравергим келади. Айникса бахор ойлари…ўрик гуллари-ю ерга сепилган сув ифорлари - болалигим..
Махаллани кўп пеш киламиз, г'ийбат кўп бало-баттар, хамма ўзича менга хўжайину ота-она деб…Лекин… Махалла бу орият сокчиси экан яхшилаб ўйлаб карасанг. Ота-оналар хам айни шу махалла гап килади, шармсорликдан болаларига кўпрок назар ташлайди. Болалар хам кўпрок шу ота-онаси махалла-куйдан хадиксираб хатолари олдидан бир сесканиб тушади.
Хаётдан оркада колган фикр туг'иляптими? Йўк! Хар бир миллатнинг дунё караши-ю, унинг замонавийлиги ўзига. Лекин бежиз халкда «Уйнинг гапи кўчага, кўчаники уйга тўг'ри келмайди» деган накл юрмас. Овропа замонавийлиги ўзбекникига тўг'ри келмайди.
Ўзбек нимаси билан ажралиб турар? Хаё, ибо, иффат, орияти билан эмасми? Демак, оила кўргунча бекорга махаллани «Етти махалла-ота-она» дейилмас экан. Менга колса мустакиллик майдонида дум-думалок ер шаридаги Ўзбекистоннинг харитаси ва пастида аёлнинг рамзи эмас, балки келин куёвнинг миллий либосида, киз уялиб рўмолини юзига тўсган холда, йигитнинг хам боши эгилиб кўксида турганини рамз сифатида кўйган бўлардим. Майли-да, менинг хам бу борада ўзимнинг бир фантазиям.
Ўзбекни асосий кўриниши деб биламан.
Мавзу чигаллашдими? Балки…Лекин бари чамбарчас бог'лик. Асли фикрим донолик килиш эмас. Адолат билан ёндошиш.
Юкоридаги айтганимдек бўлса, фохишабозлик хам йўколармиди…Оилалар хам мустахкам бўлармиди… Эркак хам адолатли, ориятли, топ-тоза эркаклигидан мардонакўкрагини кериб юрармиди… авваламбор еринмай окиганингиз у.н рахмат. Буйог'и енди о'зингизга хавола...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев