Sevgan Insonimmi ismini etaman, faqatgina xaqiqatni...

Mani Jondan sevgan Insonimmi ismi SADOQAT edi... Uni
butun vujudim bilan juda juda qattiq sevardim, u ham mani
mandan kam bo'lmagan darajada jonidan ortiq ko'rardi va
hatto arzimas holatlarda ham begonalardan rashk qilardi...
Man uni Shirinim dib chaqirardim, gohida esa Yagonam, goho esa Hayotim... Bir - birimizzi judayam qattiq
sevardik... Alloh peshonamga yozgan ekan og'ir dard bilan
shifoxonaga tushib qoldim va bu Hayotdan butkul
umidimmi uzdim, har tong tun - u kun adog'i yo'q Azob,
og'riqlarga bardosh berishimga to'g'ri kelardi... Butkul
tushkunlikka tushib qoldim, hayolimda faqatgina bir savol charx urardi, " Naxotki manam barcha Insonlar kabi Baxtli
bo'la olmayman, naxotki bu hayotdan quvonch va shodlik
bilan Ota - onam va yaqinlarim davrasida bo'lolmasam,
naxotki jondan aziz bo'lgan Sadoqatimmi qo'llaridan tut
holda va uning quvonchdan porlagan ko'zlarini har dam
ko'rish Baxtidan ayrilsam" deya o'yga tolardim, pinxona ko'z - yoshlar to'kardim va Allohimdan dardimga shifoyi -
komil berishini so'rab iltijo qilardim... Umidsizlik qariga shu
tarzda g'arq bo'layotgan bir paytimda usha men jonimdan
ortiq sevgan Sadoqatim dardimga malxam bo'ldi,
qo'llarimni qattiq ushlagan xolda astagina qulog'imga
shivirlardi: "Hayotim barchasi yaxshi bo'ladi, Umidsizlikka tushmen, barchasini birgalikda yengib o'tamiz, axir
yoningizda man borman_ku" deya nochorgina yuragimga
umid uchqunlarini alangalatardi... Uning bu so'zlari esa
qalbimga nur kabi kirib borar va manda umidsizlikka qarshi
kurashish, dard va azoblarga bardosh berish va
Sadoqatimmi qo'llaridan mangu tutish uchun kurashishga turtki bo'lar edi... Yaxshi ko'rgan taomlarimmi keltirar va
soatlab man bilan birga o'tirardi, azob cheksam azoblanar,
kulganimda esa quvonchdan astagina jilmayib qo'yardi...
Yaxshi va yomon kunlarimda doimo yonimda bo'ldi, xar
dam xolimdan xabar olar va tinimsiz qo'ng'iroq qilardi...
Nixoyat Yaratgan Egam Sadoqatim bilan birgalikda qilgan Iltijolarimizni Ijobat ayladi, biroz bo'lsada axvolim yaxshi
tarafga o'zgardi yani shifokorlar xar 6 oyda kelib
muntazam shifoxonada yotishim lozimligi va dori
darmonlarni usha muddatga qadar qoldirmasdan ichishim
shart ekanligi aks xolda xayotim yana xavf ostida qolishini
taakiidlashdi... Sadoqatim chiqganimdan juda juda quvondi, xar doim manga g'amxo'rlik qilar va bir kunda xatto 100
bora dorilarimni ichib turishimni uqtirardi... Yana Baxtli
kunlarim boshlandi, Sadoqat bilan birgalikda baxtli
kunlarimiz o'tib borardi, xar tong ishga ketishim oldidan
Yagonamni ishxonasiga kuzatib qo'yardim, garchi
ishlashiga qarshilik qilgan bo'lsamda uyda bekor o'tirgandan ko'ra Oilamga biron foydam tegsin degan
so'zlari uchun rozilik bildirgandim... Biz juda juda baxli edik,
ammo bu Baxli kunlarimiz uzoqqa bormadi, Hayotimmi ota
- onasi va akasi munosabatlarimizdan xabar topib uni
mandan uzoqlashtirishga urinishdi, xatto ostona xatlab
ko'chaga xam chiqarishmasdi... Juda juda qiynaldim, Yagonamni 1 daqiqa bo'lsin yoqimli ovozini eshitmasam
telbaga aylanardim... Uni qidirib ish joyiga bordim, va
xatto xonadoniga bir necha marotaba bordim ammo u
bilan uchrashishimga yo'l qo'yishmadi... Man ularga
Sadoqatimmi albatta baxtli qila olishimni, u uchun xarakat
qilishimmi, va u uchun barcha narsaga tayyor ekanligimni etdim va zarur bo'lsa buni isbotlashga xam tayyorligimi
bildirdim, ammo barcha say- u xarakatlarim befoyda edi...
Sadoqatimni so'ngi bor ko'rganimda esa u mani Jonidan
ortiq sevishini ammo Farzand bo'lib Ota - onasining
so'zlarini ikki qila olmasligini, agar mani tanlagudek bo'lsa
Otasini oq qilmoqchi ekanligini etdi... Yuragim shu ondayoq Muzlab ketdi, uni bir daqiqa eshitmasaam talbaga
aylanardim usiz bir umr yashamoqlik esa.... Shu tarzda man
uchun zulmatga to'la Hayot boshlandi, uni juda juda
sog'inar, xar dam uni suratlariga soatlab tikilib o'tirar, ko'z
- yoshlarim yomg'irini tiyishga esa negadsir juda Ojiz
edim.... Qanchalik urinmay Yagonamni oilasidagilar Pok sevgimizni tushunishmas va xatto o'zga Insonga
uzatishlari mumkinligini tinimsiz uqtirishardi... Kimgadir
yolg'on, kimgadir rostdir kechalari 1 daqiqa bo'lsin
ko'zimga uyqu kelmasdi, tomog'imdan bir luqma xam taom
o'tmas tinimsiz Azooooob, cheksiz Qayg'uuuu meni yurak
- yuragimni teshib ketgudek azoblardi, eng ayanchlisi esa bir lahza ham mani Sog'inc xissi tark etmasdi... Bu
to'xtooooooooovsiiiiiiz azoblardan bir zum chalg'ish
uchun xatto 32 soatlab ishlardim, ammo yuragimdagi
Sevgim mani soniyaga bo'lsin tinch qo'ymasdi, faqat uni
sog'inardi, yolg'iz uni ismini takrorlardi va faqat uni deya
urardi... Mana usha kunlarga ham 6 oy bo'libdi... Usha kundan boshlab man uchun Hayotning qizig'i qolmadi, na
uyqimda na yeb - ichishimda ma'no qolmadi, dori
darmonlarni esa butkul tashab qo'ydim, shundan keyin esa
yuragimdagi Iztirob bilan birgalikda tanamdagi dard xam
qo'zg'aldi... Shifokorlarga uchrashganimda esa mani
kasalligim qayta xuruj qilgani va zatto dardni o'tkazib yuborgan xolda juda kech kelganimni etishdi... Man
Sadoqatimga sovg'a qilish uchun biror narsa xarid qilsam
umrbod estalik bo'lib qoladigan buyumlar xarid qilardim,
so'ngi bor uchrashganimizda esa unga Joynamoz va
Tasbex xadya qila turib " Yagonam Baxtimiz uchun
Allohimga Iltijo qil, manam Ibodat qilaman, toki san qigan Duolar Baxtimiz poydevori bo'lsin, Yaratgan egam chun
Sevgimizni yana bizga qaytarib bersin " digandim... Mana
endi bugun yana usha shifoxonada Umidsilikka botgan
xolda cheksiz Azoblar ila o'limimni kutib yashamoqdaman...
Har dam xonadagi eshik ochilganda Jondan aziz Sadoqatim
keldi deya Umid ila eshikka boqaman, ammo u yo'qligini bilgach yuragim yana bir bor uzilgandek bo'ladi... Balki
O'lim soatlarim yaqindir, balki ertaga sizlar kabi bu
Hayotda bo'lmasman, siz kabi suyukli Insonimni qo'llaridan
tutolmasman, balki Ajal boshim uzra tursa xam Saqoqatim
kelgun qadar Jon berolmasman... Azizlar balki hayotim
mazmunini tanirsizlar, balki u ham orangizda ushbu dilimdagi dardlarimni o'qib turib ko'zlaridan oqayotgan duv
- duv yoshlarini tiya olmayotgandir, balki mandan ham
ortiqroq Azoooob chekayotgandir... Allohimga ishonaman
Sevgan Insonim albatta mani xolimdan xabar olish uchun
albatta keladi, qo'llarimdan maxkam tutib " Hayotim
yoningizda man borman_ku, barchasi o'tib ketadi " deyishini, uning go'zal visolini ko'rish va tim qora ko'zlariga
tikilish nasib qiladi albatta... Faqatgina Parvardigorimdan
so'rayman Ilohim usha kunlar O'lim soatlarimdan oldinroq
kelsin, uning qo'llaridan tutay, charos ko'zlariga boqay, bir
bora bo'lsin bag'rimga bosay, uning yonimdaligini bir bora
bo'lsin his etay... INSHAALLAH... Uni doimo qarshimda Oq libosda Jufti xalolim sifatida qo'llarimdan tutib turishini
orza qilardim... Ming Afsus...