“Эркакнинг қарздорлиги” деган гап кимларгадир ёқмас балки, ана ўшаларга 2 оғиз сўз!

Аёлга беписанд қараб, гуноҳга ботмангиз. Энг кичик мисол, ҳар гал аёлингиз қўлингизга сув қуйиб, эгилиб сочиқ тутган пайтлар бўйингиз бир газ ўсмайдими?! Сизни юқорига ўтказиб, ўзи пойгакка чўккалаганда ўзингизни подшоҳ сезмайсизми?! Гуллаб турган бодом навдасидай бир аёлнинг эшигингиздан бош эгиб кириб, кўзингизга жавдираб, ҳаёт-мамотини сизга бағишлаб, қаттиқ остонангизга бош қўйиб яшай бошлашининг ўзи сизни кўкларга кўтармайдими?! Ўзининг неларнидир қумсаётган кўнглини ерларга кўмиб қўйиб,таомни сизга-ю, ота-онангизга ёқадиганини пиширса! Сиз ҳуш кўрадиган чой дамласа, сизни дидингизга мослаб дастурхон безаса! Бу сиз учун осмоний мукофот эмасми? “Берган худога ёқибди” деган нақл бор. Аёл ҳузурини ёқотиб, сизга ҳузур бераётир. Сизнинг бу хурсандлигингиздан Яратган ҳам хурсанд. Аммо Аллоҳнинг бандасини рози қилиш сизнинг ҳам елкангиздаги юк! Сиз ҳам аёлингизни меҳнатларига яраша хушнуд қилишни ҳар гал юрагингизга тугиб қўйинг! Яратганнинг неъмати бўлмиш фарзанд онанинг ҳамма аъзосидан узиб-юлиб олиниб, бола шаклига кирган вужуддир! У туғилгандан қўллари мушт холатида бўлади, қарангки, бола тушишда ҳам она қорниниг охирги намларини чангаллаб тушади. Яна бир мўъжизани кўринг, агар болани туғилган заҳоти онасининг қорнига юзи билан ётқизиб қўйилса,ҳали кўзлари очилмай туриб, она кўкрагини ўзи топади ва эммоққа тутинади! Айтишларича, сут оқ рангдаги “қон” экан, демакки бола туғилган заҳоти онасининг “қонини сўришга” тушади! Фарзанднинг “ширин душман” деган нақлнинг дастлабки мисоли шу!
Болани вояга етказиш деган жанггоҳ ҳар бир онадан ўзини қурбонлиққа тортишни сўрайди. Қойил бўлингки, бу йўлда яхши аёл ҳам, яхшимас аёл ҳам жонини бирдай тикади! Шунча жафо билан эришилаётган фарзанд эса, ВОҲ-ВОҲКИМ, унинг номи билан эмас, “ФАЛОНЧИЗОДА” деб сизнинг номингиз билан аталади! Ҳазрати эркак! Аёл сизнинг палагингизни кўпайтираман деб вайронага айланади! У сизнинг номингизни ўчирмаслик, насл занжирингизни узмаслик учун жонидан кечишга тайёр турди! Бу фидойи жон камчилиги ошиб-тошиб кетганда ҳам, минг эмас, миллион ҳурматга лойиқ эмасми?! Нуқсони бор аёлини аёллик ҳурматини жойига қўйган эркак йигитнинг яхшисидир! Аллоҳ розилиги учун ҳам асранг аёлни! Бу ХОКИСОР БУЮКЛИКка кўтармоқчи бўлган қўлларингизни суд қилинг! Унга бепарда сўз отмоқчи бўлган тилингизга оловлар босиб кўринг! Уни тани сиҳатлигини ўйламаган кунларингизни қаро деб номланг! Аёлингизни тўлмай турган кўнгли ва оғриб турган жонини тинглай билинг, УЛУҒЛАШГАНИНГИЗ шудир аслида!!! Аёлнинг атрофингизда гирдикапалак бўлиши ҳали муҳаббат изҳори эмас, у фақат умр йўлдошлик юзасидан сизни соғ ва хушнуд бўлишингиз учун қайғурмоқда. Бу юмушларни у фарз деб билади. Эркакнинг ҳам рўзғордаги энг ориятли юмуши аёлини соғлом асрашдирю Деймизки, Ватан – муқаддас, уни бало-қазодан ҳимоялаш эркакнинг шаъни, қиёмат қарзи! Аёлингиз эса болаларингизни ўз устухонлари аро ундириб, ўстирадиган иккинчи ватандир! Аммо Ватаннниг хунук-чиройлиги, яхши-ёмони бўлмас. Агар сиз бор жойда у ҳароб бўлса сизнинг тириклигингиз ёлғон! Болангизга бағрингиз ачишса, оталикни жойига қўяман десангиз, онасини жонини ҳурмат қилинг!
ҚУЁШ АСЛИДА ИККИТАДИР Аёлларни фақат улуғ одамлар ҳурмат қилади. Уларни фақат пасткашодамлар хорлайди. Қуёш аслида иккита! Бири кўкда, бири эса “АЁЛ” номи билан заминда яшайди. Аёл – малҳами дунё! У – нур манбаи! Жумла оламни Қуёш, одам қалбини АЁЛ иситиб туради! Демакки кўкдаги қуёш шу туришда мукаммал эмас, унинг тўкислиги аёл биландир! Онасиз, опа-сингилсиз, умр йўлдош ва маҳбубасиз, қизингизсиз қолишни бир тасаввур қилинг-а! Тепангизда 10 та Қуёш бўлсада, баҳорингиз қишга айланиб, ёзларингиз изғирин бўлгай! Эркакдан ҳурмат сўралиши аёлнинг баҳосини ошириш ёки унинг “заифа” аталгани учун кўнглини кўтариш маъносида эмас, балки эркакнинг ундан қарзлари беҳад кўплиги учундир... Эркакка рўбарў бўлгандан бошлаб, аёл босган ҳар 3 қадамнинг 2 таси азият. Аммо Яратган уни шу қисматга кўндириб қўйган. Бу ҳолатни у оддий яшаш тарзи деб билади, миннат қилмайди, фиғон чекмайди. Аёл ҳеч қачон ўзининг ҳурмат қилинишини сўрамайди! Ҳурмат кўргудай бўлса, ҳайрат ва ҳаяжон билан, мукофот тарзида қаршилайди! Ўзини бу даражага муносиб кўрмай, баъзан хижолат ҳам чекиб қўяди. Унинг шу туришининг ўзи буюклик эмасми?!...
Аёл сизга ёқмаган алфозда ҳам қозонингизни жазиллатиб, чироғингизни ёқиб юраверади, ўтингиздан кириб, кулингиздан чиқаверади. Юклик ҳолатида ҳам ўшандай тиними йўқ. Ичидаги боласи унинг ўпка ва жигирига чирмовиқдай ёпишиб, бағридаги бор мағзини шимиб турса ҳам (бекорга “оғир оёқ” демайдилар), оёқлари шишиб, бели узилай деса ҳам ётиб олмайди, рўзғорнинг, оиласиниг хизматини қилаверади! Сизнингча, ҳурмат унга бўлмай, кимга бўлсин?! “Кўзи ёрийди” дейдилар ва бекорга бундай демайдилар. Фарзанд кўриш жараёнида аёл “қоронғу гўр” ни кўриб қайтади, “ё ҳаёт, ё мамот” дея қутқу солиб турган кўприкдан ўтади. Кўзи ёрир экан, аёл суякларининг қирсиллаб сурилаётганини эшитиб, этларининг узилаётганини билиб туради. Жони кўз косасидан чиқай деб турсада, “жоон доктор, нима қилсангиз ҳам боламни тирик олинг” дея фарёд уради! Ўзим нима бўламан дейиш йўқ! Айтинг-чи, ҳурмат фақат унга бўлмай кимга бўлсин?!