Tongi sms (2 qism)

Sobirni mahallasiga kirib
bormoqda. Telefonga
qarab
qarab qo’yadi. Hozir Sobir
qaytib telefon qiladigandek.
Qaytib
telefon qilishga yuragi
betlamiydi. “Qaysi uy
ediya.
Nechinchi edi. Uylarini eslolmayapman” dib
o’ylab tez
tez ketib borardi. “Shom
bo’lishiga 1 soatcha vaqt
bor.
Agar rostan ham o’lgan bo’lsalar,
odamlar to’plangan
bo’lishi kerak.
Ko’chani nomi qanaqa edi.
Ha.
Mana shu ko’cha. Shu ko’cha
bo’lishi kerak.
Telefonlarida shu
yerda tushgan rasmlari
bor edi.
Shu ko’chadan yuraman. Mashinalar, odamlar ko’p.
Nahotki
rost bo’lsa.
Ishonmaaaaymaaaaan!!!”
deb
baqirib yubordi. Orqasidan ayollar kevotgan ekan.
Ular kelib,
Robiyadan hol ahvol
so’rashdi.
- Tinchlikmi qizim? Sizga
hich narsa bo’lmadimi? Yordam
kerakmasmi?
- A? (Robiya, ularga savol
nazari
bilan qarab turardi. Nima
diyishini ham bilmasdi.) - Sog’ligiz yahshimi? Hozir
baqirganizni eshitdik.
- Ha. Yo’q. Man yahshiman.
(ko’zi
odamlar to’planib turgan
eshikda) - Sizni tanimayroq
turibman. Bu
yerda qanaqa ishiz bor
edi?
- Manga bir narsani etib
berolmisizmi.... (u baribir ishonmayotgan edi,
shunga
aniqlik kiritmoqchi edi)
- Nimani qizim?
- Bu yerda kim vafot etdi?
- Bu yerdami? Bu yerda 90dan
oshgan bir otaxon
bo’lardilar.
Ushalar bugun olamdan
o’tibdilar. Mahallani yuragi
edilar. Tetik edilar. Lekin
Yaratganni
irodasi. Olamdan o’tdilar.
- Rahmat. (beixtiyor
Robiyani
yuziga tabbasum yugurdi, ayollar unga qarab hayron
qolib,
tuf tuflab qo’yishdi
o’zlarini
o’zlari va yo’lda davom
etishdi. Robiya ichidan buni
yolg’on
ekanini hursand bo’lsada,
tashqi
tarafdan uni aldashgani
nafrati yuzini burishtirib turardi.
“shunaqa narsa bilan ham
hazil
qiladimi, man ularga
ko’rsatib
qo’yaman hali. Kim bo’lsa ham
ta’zirini beraman.
Aldoqchilar.
Agar Sobirni ham bunda
qo’llari
bo’lsa, ularni hich qachon kechirmiman. Yana
maraka
borligini bilib etishgan.
Mani
sinamoqchi bo’lishdimi?
Ko’rsataman ularga hali. Mayli,
muhimi sog’ bo’lsalar
ham” dib
orqaga qarab yurdi. Baribir
sevgisi kuchlide. Nafratni
ham yenga oldi. Yana hayoliga
bir
narsa kelib, telefonini oldi.
Sobirga telefon qilmoqchi
bo’ldi.
O’lmaganini biladi endi. Sobirni
yod bo’lib ketgan
raqamlarini
terdi. Qulog’iga tutdi.
Yonidan
yana ayollar o’tib ketishvotgandi. Ularni
gaplari
qulog’iga chalindi;
“Eshitilarmi
qo’shni, Xadichaxonni o’g’li
Sobir ham bugun olamdan
o’tibdi.Daraxtdan yiqilibdi. – Voy
eshitmagandim. Xudo
rahmat
qilsin. Hali yosh bola
ediyu, nega daraxtga chiqibdi? –
Bolalarni
varragi ilingan ekan.
Ushani olib
beraman dibdi. Tepasi
qurigan shox ekan. Usha sinib,
yerga
yiqilibdi. Shoxni biri
qorniga kirib
ketganmish. Yuragiga ham
kiribdimiye. Shunaqa diyishdi. –
Voy, yoshgina ediya.
Manga ham
qancha yordam berardi.
Hich
qahcon yo’q dimasdi. Ko’chada
ko’rib qolsa ham salomini
kanda
qimasdi. Xadichaxonga
qiyin
bo’libdiya. – Nimasini etasiz. Bu
yil uylantiraman
digandilar. –
Unda tezroq yuringlar. U
yoqga
ham chiqishimiz kerak. – Buni
qaranglar, bitta
mahalladan ikki
ko’chada bir kunda
maraka
bo’lsaya.” dib bir birlari bilan
gaplashib o’tib ketishdi.
Robiya
telefonni ushlagancha
joyida
qotdi. Unda telefonda hazillashishmagandi.
Orqaga
qaytib, boshqa ko’chaga
yurdi.
Qayrildi. Bu ko’cha ham
tanish, rasmini ko’rgan.
To’g’ridagi eshik
yonida ham odamlar
to’planib
turishibdi... Robiya yo’l
chetidagi daraxt tagiga turib, piqilib
yig’lab
yubordi. Buni kutmagandi.
Juda
og’ir zarba bo’ldi. Yerga
o’tirib qoldi. Bir qancha vaqt
o’tirdi.
Behol... Yonidan odamlar
ikki
tobutni olib o’tib ketishdi.
Ikki xil tobut. Biri yoshniki, qizil
duxoba
o’ralgan, biri qariyalarniki
oq
surup o’ralgan. Odamlar
tobutni qo’lma qo’l qilib
ketishvoti.
Robiya asta tobutga qarab
qo’ydi. Nima diyishni ham
bilmadi... Kun qoraygach,
kimdir uni turg’azib, manzilini
so’rab,
uyiga kuzatib qo’ydi. Bu
manimcha usha Sobirni
telefonida gaplashgan
yigit edi. Robiya uyida yig’lashga
ham holi
qolmagandi. O’ksib, o’ksib
qo’yardi. Onasi uni yonida
nima
qilishni bilmasdan yurardi. Birga
olib kelgan yigit unga
nima
bo’lganini etib berdi. Onani
ko’zlari yoshlandi. Qizini
sirdoshi edi. Nima yordam qilishni
ham
bilmasdi. Tez yordam
chaqirdi.
Doctor Robiyaga
tinchlantiruvchi ukol qilib ketdi. Robiya
uhlab
qoldi...