“Яхши-ку” табассум қиламан.
“Сенга фарқи йўқми?”
“Ўзим эришолмаган орзуга, нечун
ёмонлик тилай...” – юзимни ўгирдим...
*****
“Уйига совчилар келяптикан,
эшитдингми...”
“Бўлса бордир...”
“Нега бунчалар бефарқсан а”
“Дунёни бошимга кўтармайман-ку...” сочларим
оқига қараб хўрсинаман...
*****
“У турмушга чиқибди”
“Бахтли бўлсин”
“Эсингни едингми???”
“.....”
“Кўзинг ёшланибди”... –
“Бу ёш эмас” – терс буриламан...
*****
Нега бунчалар мени таъқиб қилмаса бу хаёллар...
“Дўст бўлиб қолайлик” деган эдия.
Ажиб дўстлик... “Алвидо” демоқликка жуфтланган
оғиз тилсиз бўлиб олди.
Онг, шуур вужудга бўйсунмас...
“ У турмушга чиқибди-да” хаёлимда ғужғон
ўйнайди шу фикр... Ёмғир ёға бошлади.
Юзимни томчиларга тутаман...Юрак ҳовурини
боса олмас бу томчилар...
Иккимиз ёқтирган ёмғир...Иккимиз орзу қилган
ёмғир...
Ниҳоят у келди...
Фақат...фақат жуда кеч...
Энди сен йўқсан...
Энди...мен “мен” эмас...
*****
Тонгда уйғондим... На рух бор эди
танимда...на қалб...
…ва на юрак…
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев