Avtobusda odam unchalik köp

emasdi.Bekatda 35 yoshlar
atrofidagi
bashang kiyingan ayol
avtobusga chiqdi. Kun
juda issiq, aksiga olib hamma joylar band
Faqat orqa qatordagi
örindiqlarning birida
14-15yow atrofidagi qizcha
jimgina köchani
tomowa qilib ketardi. Ayol ösha tomonga
yurdi. Lekin qizcha joy beriwni
hayoligaham
keltirmasdi. Avtobus juda imillab
keyingi
bekatga keldi. Yana 5-6 odam chiqqach ayol
battar öng'aysizlana bowladi.
Nihoyat u
qarwisida ötirgan ayollardan
biriga qizcha
eshitadigan qilib gapirdi: "Biz yowligimizda
avtobusga özimizdan kattalar
chiqqanida joy
berardik. Hozirgi bolalarga
hayronman.Masalan manavi
qizcha (qöli b-n körsatdi),ota- onasi har kuni
nimani
örgatadi, bilmadim. Ötiriwini
qarang".
Qizcha yarq etib ayolga qaradi.
Ayol g'olibona nazarda qizchaga
qarardi. U haq
gapni aytganidan yuzida
mamnuniyat
sezilardi. Qizcha yerga qarab jim
bölib qoldi. Keyingi bekatda avtobus
töxtagach 23-24
yowlardagi bir yigit shoshib
chiqib
qizchaning yoniga keldi.-
Akajon,- qizcha köz yoshlarini ortiq tiyolmadi. Akasi
uni kötarib
oldi. Ular haligi ayolning yonidan
ötiwarkan,
qizcha halitdan beri ularga
ma'noli qarab turgan ayolga dedi: "Qaniydi ota-
onam
bölsa..." Ayol jim edi. U
avtobusdan tuwib
qizchani nogironlik aravachasiga
ötqazayotgan yigitni kuzatib qoldi. "Uning
ota- onasi 3 oyoldin
avtohalokatga
uchragan, faqat wu qizcha tirik
qolgan",
kimningdir ovozi ewitildi. Avtobus yurgan
vaqtda qizcha ötirgan, böw
örindiqqa qarab
qolgan ayolning közlarida yosh
tinmasdi. ( Yoqqan bo'sa Klass)