_ Բարև... Մեկ հատիկ այս բա՛ռն եմ ասում՝ Կնքված անձնագիր ցույց տալու նման, Կենսագրություն պատմելու նման, Կամ՝ հարցաթերթիկ լրացնելու պես:
ՈՒրեմն՝ անձնագիր ցույց տալու նման, Կենսագրություն պատմելու նման Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես՝
_Բարև՛... Քե՛զ Ու Ձեզ, Ծանո՜թ-Անծանո՜թ իմ սիրելիներ: Թող անկարելին դառնա կարելի Աշխարհու՛մ համայն, Ամենքի՛ս համար, Դառնա կարելի վաղն ու հենց հիմա, Դառնա կարելի մե՛կ բառով. _ Բարև՛...
Դու - երկու տառ, դու, հասարակ մի դերանուն: ԵՎ ընդամենն քո այդ երկու հատիկ տառով՝ Այս բովանդակ աշխարհին ես ինձ տեր անում:
Դու՝ երկու տառ և ես հանկարծ Երջանկության համն եմ զգում իմ բերանում, Անջատումին ըմբերանում ՈՒ թերանում եմ կատարել Հրամանը տառապանքի:
Դու՝ երկու տառ, և ես, անգին, Ինձանից ինքս վերանում, Փոշիացած հերոսնեի ՈՒ ծնվելիք հանճարների Դասակին եմ ընկերանում:
Դու՝ երկու տառ ու երբ հանկարծ Թողնում ես ինձ ու հեռանում, Լքված տան պես ճեղք եմ տալիս, Ծեփս թափում, անտերանւմ ՈՒ կսկիծը, ցեցի նման, Բույն է դնում իմ սյունի մեջ, Ձեղունի մեջ ՈՒ գերանում:
Мы сильные люди сильного народа! У нас одно желание - это свобода! Мы знаем что такое честь и гордость, У нас в душе всегда молодость! Наш дух не сломит пустой звук, Мы будем ГоРоЮ друг за друга. Мы - ВМЕСТЕ, и в этом наша СИЛА, Мы- АРМЯНЕ, и это звучит красиво!
Ես օգնեցի բոլորին,ես ինձ միայն չօգնեցի, Կորով տվի ամենքին,միայն ինքս հոգնեցի: Խորհուրդներով իմ խելոք խելք հավաքած գնացին Քանի~-քանի~սը կյանքում-ե'ս `լի գիժ մնացի: Ով հանդիպեց`ստացավ մի թաս գինի ինձանից, Լոկ ես գինի չըմպեցի իմ սեփական հնձանից: Ի?նչ եմ եղել ողջ կյանքում`հարսանքավոր ու քավոր, Մինչ ամենքից ավելի ինձ էլ օջախ հարկավոր: Վստահեցին ոմանք ինձ-հոգիս դարձավ գաղտնարան, Վստահեցի շատերին-գաղտնիքս առան ու տարան: Ու զղջում եմ ես մի պահ.սեր ու բարիք եմ ցրել, Մինչդեռ պետք էր սեր հայցել,իսկ բարիքը` վաճառել...
Комментарии 6
_ Բարև...
Մեկ հատիկ այս բա՛ռն եմ ասում՝
Կնքված անձնագիր ցույց տալու նման,
Կենսագրություն պատմելու նման,
Կամ՝ հարցաթերթիկ լրացնելու պես:
ՈՒրեմն՝ անձնագիր ցույց տալու նման,
_Բարև՛...Կենսագրություն պատմելու նման
Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես՝
Քե՛զ
Ու
Ձեզ,
Ծանո՜թ-Անծանո՜թ իմ սիրելիներ:
Թող անկարելին դառնա կարելի
Աշխարհու՛մ համայն,
Ամենքի՛ս համար,
Դառնա կարելի վաղն ու հենց հիմա,
Դառնա կարելի մե՛կ բառով.
_ Բարև՛...
Դու - երկու տառ, դու, հասարակ մի դերանուն:
ԵՎ ընդամենն քո այդ երկու հատիկ տառով՝
Այս բովանդակ աշխարհին ես ինձ տեր անում:
Դու՝ երկու տառ և ես հանկարծ
Երջանկության համն եմ զգում իմ բերանում,
Անջատումին ըմբերանում
ՈՒ թերանում եմ կատարել
Հրամանը տառապանքի:
Դու՝ երկու տառ, և ես, անգին,
Ինձանից ինքս վերանում,
Փոշիացած հերոսնեի
ՈՒ ծնվելիք հանճարների
Դասակին եմ ընկերանում:
Դու՝ երկու տառ ու երբ հանկարծ
Թողնում ես ինձ ու հեռանում,
Լքված տան պես ճեղք եմ տալիս,
Ծեփս թափում, անտերանւմ
ՈՒ կսկիծը, ցեցի նման,
Բույն է դնում իմ սյունի մեջ,
Ձեղունի մեջ
ՈՒ գերանում:
Դու՝ երկու տառ,
Դու՝ հասարակ
Մի դերանուն
«Обожаю» – это от «Боже»,
Это больше, чем просто – люблю…
Если ты мне в Душу положена –
Я тебя у Богов отмолю!
Отвоюю тебя у Вечности,
Отберу тебя у Суеты…
На полях цветочной безбрежности
Опьяню глотком чистоты!
Я любуюсь тобой восторженно,
В изголовье – Небо стелю…
Обожаю – это от Боже,
Это больше, чем просто люблю!
Вслед за дождём посыпал частый град,
Врасплох меня застигнув на аллейке,
И на бегу вдруг задержался взгляд
На одинокой крашеной скамейке.
На самом краешке лежал букет
Живых цветов, как видно, очень свежих,
Казалось под дождём, что льётся свет
От их листочков и соцветий нежных.
И никого вокруг в помине нет,
Лишь только дождь и этот град нежданный,
И в мокром парке смотрится букет
Так одиноко и немного странно.
Цветы любовно кто – то выбирал,
С терпением, заботой и вниманьем,
И подарить любимой их мечтал,
Спеша на долгожданное свиданье.
Но очевидно, что – то сорвалось,
Цветы ненужными в итоге стали,
И по листочкам нежным хлещет дождь,
Прибавив каплю на земле печали.
И всё сильней стучался в зонтик град,
А я стояла долго на аллейке,
Не в силах отвести застывший взгляд
От радости, забытой на скамейке.
Мы сильные люди сильного народа!
У нас одно желание - это свобода!
Мы знаем что такое честь и гордость,
У нас в душе всегда молодость!
Наш дух не сломит пустой звук,
Мы будем ГоРоЮ друг за друга.
Мы - ВМЕСТЕ, и в этом наша СИЛА,
Мы- АРМЯНЕ, и это звучит красиво!
Ես օգնեցի բոլորին,ես ինձ միայն չօգնեցի,
Կորով տվի ամենքին,միայն ինքս հոգնեցի:
Խորհուրդներով իմ խելոք խելք հավաքած գնացին
Քանի~-քանի~սը կյանքում-ե'ս `լի գիժ մնացի:
Ով հանդիպեց`ստացավ մի թաս գինի ինձանից,
Լոկ ես գինի չըմպեցի իմ սեփական հնձանից:
Ի?նչ եմ եղել ողջ կյանքում`հարսանքավոր ու քավոր,
Մինչ ամենքից ավելի ինձ էլ օջախ հարկավոր:
Վստահեցին ոմանք ինձ-հոգիս դարձավ գաղտնարան,
Վստահեցի շատերին-գաղտնիքս առան ու տարան:
Ու զղջում եմ ես մի պահ.սեր ու բարիք եմ ցրել,
Մինչդեռ պետք էր սեր հայցել,իսկ բարիքը` վաճառել...