მოსაფშავლებლად მოსულებს,

მყუდრო სჭირდება სახლია,

შემოაწვებათ სათქმელი

მოვლენ, თავს მაშ რას ახლიან,

დაალაგებენ ნააზრევს

ფიქრს მოიქნევენ ძარღვიანს,

ფთილებად გადმოაწყობენ

ღვარეულებად გაშლიან

დაეწმინდებათ გუნება,

ლექსს გახედნიან... დაღლიან,

ჟრჟოლას რომ აგიყოლიებს,

გულს რომ ალაღებს ნაღვლიანს.

ჯერ ირიჟრაჟოს აცალე

რითმს ვერ აწყობენ ადრიან.

სხარტი მოლექსის სტუმრობა

ამ ჯგუფზე მართლა მადლია.

თეორიულად გცოდნია,

პრაქტიკა მაინც წინ არი.

მაგ დროს სიტყვის თქმა რად უნდა,

თუ შეიჩვიე ციცარი.

თივის ბულულიც ჰკმაროდათ,

მის საქუჩებლად ფიწალიც.

გაუღებელი კარები

სად გაგონილა მითხარი.

შიგნიდან ყველა იხსნება,

თუნდა ქვის იყოს ფიქალის.

შენ ყველას მაინც ნუ უღებ,

რა იცი მაინც ვინ არი,

ძახილზე მაინც გაუღე,

კაკუნზე თუ ვერ იცანი.

ვინმე უზრდელი არ იყოს,

გულქვა და გაუცინარი.

ან კიდევ კარგად დაჰკვლიე,

კეფას არ ჰქონდეს ის ხალი...

ამ კარებს ღიას დავტოვებ,

მე მედარდება ის კარი,

გახსოვს? ციხეს რომ ვრაზავდი,

დამვიწყებია წინ კარი,

უცხო მესტუმრა ქურდულად,

ღმერთმა უშველოს ვინც არის.

შემოდი, რას იმუქრები...

ხონჩით დაგხვდება( ძმის) ქალი,

ქადა ნაზუქით აგივსებ ტაბლას,

თუმცა არა ვარ მთის ქალი.

სიტყვით წაწლობის ოსტატმა

სწორად ვერ ვსტყორცნე ისარი,

დიდი ხანია ღრუბლებში

თუ თავის საქმეს აკეათებს

და არ მოშლილა ის კარი,

რადგან აქამდე გაგიძლოთ,

კარგია ეგ რომ მითხარი.

კარები მაინც მოკეტეთ,

მოსულს ჯერ ჰკითხეთ... ვინ არი.

საცაა შემოვაბიჯებ,

არ დამჭირდება დიდ ხანი.

თქვენს ნაშრომს გადავიკითხავ,

ვიდრე ამოვა ცისკარი.

მიზანში მოხვედრილია

გამოტყორცნილი ისარი,

ხელებში ასაყვანია

ჩამოგდებული ციცარი.

.  .  .  .  .  .  .  .  . . .

საჭმელიც კარგი ეტყობა

სურნელზე უცებ ვიცანი.

აწყობილი გვაქვს ცხოვრება,

კაც რომ ინატრებს ის არი.

დილით რომ ხაში გექნება,

საღამოობით ხინკალი

ვიცი, როგორი ციხეც ხარ,

ჯაჭვის პერანგი გაცვია,

შენი სამკვიდროს ველებზე

ყვავის დეკა და ქაცვია.

ლამის დამაწყდა ნერვები,

ლამის ვითხოვე კაცია,

თან  თოფიანი მინდოდა,

თოფისთვის... განა კაცია?

რამდენჯერ გითხრა

ატარე ეს სატიალო რაცია!

................................................

რაც შეეხება კარების მოვლა,

,დაკეტვას, ნალებსა

ერთ ათ წელ კიდევ გაგვიძლებს,

ისე არც იჭრიალებსა...

ზუსტად მისამართზე ხარ

არ გაჩერდე კარშია ,

სამკურნალო სტრიქონებს

შემოვარტყი არშია.

ვკურნავ ყველა ''ცოფიანს",

არსად ვუშვებ ოფლიანს,

ჩხვლეტით გადაღლილი ხარ,

ყველის შრატი სჯობია.

..................................

სახლის დაცვა დავკარგე,

ვეძებ ვინმე თოფიანს.

დღეს ვცდილობ ცოტა ვიჩქარო

აღარ შევყოვნდე გზაშია

აღარსად გადავუხვიო

არ ავირიო ხალხშია,

თვალი არსაით გამექცეს

რომ არ მაცდუნონ ბარშია,

წინასწარ ვერ გაიაზრებ,

კაცს რა მოუვა თავშია.

კიდევ ძებნა არ დამიწყონ,

ჩამაგდონ ხალხის ყბაშია.

ან კარი არ დამიკეტონ

და არ დამტოვონ კარშია.

ან იქნებ ვეღარც კი მიცნონ

ან შევეშალო სხვაშია.

ვინ იცის იქნებ ბრაზობენ,

შეკრულნი სხედან წარბშია.

კარის საკეტსაც გავმართავ,

ხშირად გამოვალ კარშია,

უთუოდ მოიშლებოდა,

სულ მუდამ ხმარებაშია.

ცისკრის მოსვლამდე ვიფხიზლებ,

ვიდრე ინათებს ცაშია,

თან ბუხარს ავაგიზგიზებ,

საჭმელიც მოსახარშია.

სხვა ჯგუფში მაინც გიპოვეთ,

ყველგან ვავლებდით მზერასა.

რომ ძვირი სანახავ გახდი,

გავაგებინო ყველასა.

როგორც ჩანს შენსას არ იშლი,

აყვანილ ჰყევხარ წერასა.

რაც თბილისიდან წახვედი,

მთელი ქალაქი ღელავსა.

ეგრე რად აგვითვალწუნე,

პურს ხვარ გაჭმევდით ხმელასა.

ყველაფერს რასაცა ვფიქრობთ,

რას ვათქმევინებთ ენასა.

თუ არ გვკადრულობ გვითხარი,

თითს არ დაგიქნევთ ცერასა.

ჩვენ ისევ მთაში დავრჩებით,

დავიგებთ ნაბდის ძველასა.

თავის მწვალებელ ურჩევნის,

ხომ გაგიგია მელასა..

ვგონებ დაგტანჯავთ თქვენ ძილი  

სიზმრებში გამაწვალები,

გახანგრძლივებულ ძილბურანს,

ძალას ვერ ატანს თვალები.

მშფოთვარე გამოძინება,

გახდება დასანანები.

მე ბუნებრვად გირჩევდით,

რომ აღიდგინოთ  ძალები,

უფრო ლამაზად  თენდება,

როცა ყივიან მამლები.

ტკბილად რომ გამოგაღვიძებს,

სევდას რომ დაემალები.

ენერგიასაც აღიდგენთ,

არც დაგჭირდებათ წამლებ

ეს  მამეწონა  კარგია  
ლექს  დაამსგავსე  ფრაზასა
მკითხველიც  დაინტერესდა
ხო და შეუყვა  აზარტსა

შენ ეტყობ  კარგად  არ მიცნობ
მიტომ გაბედე  ავია  
კაფიას  გაგაწურინებ
ლაყბობ  სად  წავყავ  თავია  

შენ  რა  მთაში  უნ  გამაგდო
აქეთ  ჩაგაგდებ  ხევშია
ისეთ დღეს  გამოგატარებ
აღარ  შემოხვალ  თემშია

რითმა რითმაში ჩაგისვავს
გატყობ სველ  ენა  გქონია
ეხლა  დაგაყრი  კაფიას
მალვე  ჩაიცვი   ბრონია

ისე  გაგიხდი  საქმესა  
თმებს რომ იჭრიდე  პლასკითა
ჰკიოდე  გამწარებული  
დარბოდე  კალიასკითა

ნაცარს  ერიდე  ქალაუ
არ  შაგეყაროს  თვალშია
ეცადე  მწარე  დაწერო
შენაც ჩადექი კვალშია

ლექსებში  ქალი  არ  ვიცი
არცარა  ლოცვა  ფორუმსა
კაფია  აბა  რას  ქვია
უნდა  წაკბინო  ხორუმსა

თუ  კარგად  გესმის  კაფია  
მწარესაც მამწერ  თემშია
მენაც  არაფერს  დაგაკლებ
მალვედ ჩაგაგდებ ხევშია

იმას  დაგიწერ  ქალასა
არ  გაგითავდეს  მელანი
მალმალე  შაამოწმოდე
არ გაგიბუჟდეს ხელანი.

დილიდან ვწვალობ... თან ვცდილობ,

"პახმელიასთან" ბრძოლასა,

ხან კარგი მოგონებები

მომკიდებს ტანზე ჟრჟოლასა,

თან გულიც შემეცოდება,

ფრთხიალებს.. თანაც ღონავსა,

ნატა გუძლებს ბახუსზე

მაცდუნებელთა მზერასა,

გარუჯულ კანზე ასხლეტილ,

მზის სხივის გამოსროლასა.

----------------------------------------

ისევ პლიაჟზე წოლა სჯობს,

აქ ჩრდილში წამოწოლასა

შე პირქვე დასამარხავო

ჭინჭარაულო ბერდია,

რომელ ორმოში ჩავარდი,

სად დაიჟეჟე ფერდია?!

ნეტა საით რა იყავი,

აგრე გამასტყვერ სითაო,

დაგიჭყეტია თოლები

ცოფიან ძაღლივითაო.

ნეტა სახლს როგორ მააგენ

არ მიადექი სხვისასა,

არ მოგხვედრია მათრახი,

კაიშაურის რძლისასა.

რო აკრაჭუნებ კბილებსა,

ვის ემუქრები ნეტაო?!

ნეტაი წერამწერელმა,

შენთვის რად გამიმეტაო?!

ლოგინს გაწვენდი,ბეჩავსა

შამამხვდა შენი წიხლია,

ეხლა ჩემი გზით მივდივარ,

თავში ქვა შენამც გიხლია!

ერთი კახელი შამყვარდა,

დამიდგა ორთავ თვალია,

დავემშვიდობე ქალაქსა,

გავხდი იმათი რძალია.

დედამთილი მყავს,ენითა

დაატრიალებს ჩიკორსა,

მამამთილი კი ცოლისა,

გამობმულია ტრიკოსა.

მული მყავს ძაღლი მყეფარა,

მგელი გაწყვიტა ტყეშია,

დღისა განრიგი დაწერა

და ჩამაკუჭა ხელშია:

ადრე ადექი,დილითა

დახვეტე შინ და გარეო,

მერე კრუხ-წიწილს მიხედე,

საკენკი დაუყარეო.

ძროხა ნახევრად მოწველე,

რძე ხბოსაც დაუტოვეო,

ვირი რომ დაიყროყინებს,

საათი გაასწორეო.

მიბრძანა:ჩვენი ოჯახის

ქუდი შენც დაიხურეო,

თუ არა მოგეწონება,

კარები გაიხურეო.

P.S. ხან ტკბილი ვუთხარ,ხან მწარე,

ყოფილან ხისგან თლილიო,

თავისი გაიტანეს და-

მენაც გამხადეს ვირიო.

ცოლის ბებია მოუკვდა

კახეთს იმერელ სიძესა.

ხორცი არ ჭამო სუფრაზაე

დედ-მამამ გააფრთხილესა.

დაასაფლავეს ბებია,

კახეთს გაჩაღდა ქელეხი,

თამადად დასვეს მუტრუკი,

ხმა აქვს ვითარაცა ქვემეხი.

ჩამოატარეს ხაშლამა,

სუნი მკვდარს გააღვიძებსა.

იმერელს სუნთქვა შეეკრა,

კაწკაწი უდის კბილებსა.

მიმოიხედა გარშემო,

ლობიო გვერდზე გაწია,

ერთ ნაჭერს გადავიღებო,

ქე ვინ მიყურებს აწია?!

ჩაშუშულ-მოხრაკულები

არა დაიკლო ხორცისა,

ისე გამოტყვრა ღვინითა,

ძლივს მიაღწია ლოგინსა.

პახმელიაზე დილითა

მიართვეს ცხელი ხაშია,

მოასუფთავა მათლაფა

ერთსა ამოსუნთქვაშია.

გზაში ფიქრობდა:ქელეხში

რა მაგრად ვიგრიალეო,

ნეტავი ცოლის ბებიას

ბაბუაც მიჰყვეს მალეო!

კომპრომატს არსადა ვტოვებ,

მომართული მაქვს გონია.

ხომ იცი ყველა ნაბიჯი,

ასაწონ- დასაწონია.

განსაკუთრებით ბარადა,

მოსაკრებია ღონია.

ამდენი ფეხის დამდები,

მთაში ვის გაუგონია.                                                                        ------------------------

ცხრა საქმეს ერთად აკეთებ
შენ სხვისთვის სადა გცალიან
პაწა ალსტუხი მოუშვი,
სულს მოითქვამ და მადლია...

გელავ შენს შასაშინებლად

როგორ დავხვრჯავ ტყვიასა

სათოფედ ვერ გაგიმეტებ