ՕՏԱՐ ԱՓԵՐԻ ԳԵՐԻՆ ԵՍ ԴԱՐՑԱԾ,
ԱՅՍ ՕՏԱՐ ՀՈՂՈՒՄ ԿԱՐԾԵՍ ՄՈԼՈՐՎԱԾ,
ՏԽՈՒՐ, ՄԻԱՅՆԱԿ ,ՍՐՏՈՎ ԿԱՐՈՏԱԾ,
ՔԱՅԼՈՒՄ ԵՄ ՀԻՄԱ, ՔԱՅԼՈՒՄ ԽԵՆԹԱՑԱԾ:
ՔԱՅԼՈՒՄ ,ՆԱՅՈՒՄ ԵՄ ԱՉՔԵՐԻՆ ՄԱՐԴԿԱՆՑ,
ՆԱՅՈՒՄ ՈՒ ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ՀՈՂՆ ԻՄ ՀԱՅՐԵՆԱՑ,
ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ՏՈՒՆԸ, ՀԻՇՈՒՄ ՄԵՐ ԱՅԳԻՆ
ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ԲԱԿԸ ՄԵԾ ՈՒ ԱՀԱԳԻՆ,,
ԲԱԿԻ ՄԻ ԿՈՂՄՈՒՄ ՍՈՒՐԲՆ ԷՐ ՄԵՐ ԳՐԻԳՈՐ,
ՈՒՐ ՄՈՄ ԷԻՆՔ ՎԱՌՈՒՄ ՏԱՐԻՆ ՇՈՒՐՋԲՈԼՈՐ,
ԱՂՈԹՈՒՄ ԷԻՆՔ ԱՀԵԼ ԹԷ ՋԱՀԵԼ,
ԻՆՉ ԷԻՆՔ ԽՆԴՐՈՒՄ ,ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ ԱՍԵԼ,,,,,
ԲԱԿԻ ՄՅՈՒՍ ԿՈՂՄՈՒՄ, ՉԱՓԵՐՈՎ ՀԶՈՐ,
ԱՅԳԻՆ ԷՐ ՄԵՐ ՄԵԾ, ԱՐԴԵՆ ԱԼԵՎՈՐ,
ՈՒ ԱՅԳՈՒ ՄԻՋԻՆ ՄԵԾ ՆԱՆԻ ՆՄԱՆ,
ԿԱԳՆԱԾ ԷՐ ԹՈՆԻՐԸ, ԲԱՐԻ, ԱՆՆՄԱՆ
ԹՈՆԻՐ, ՈՐԻ ՄԵՉ ԼԱՎԱՇԸ ԱՐԴԱՐ,
ՍՈՒՐԲ ՀԱՑ Է ԴԱՐՁԵԼ, ԱՆՑԵԼ ԴԱՐԵԴԱՐ
ՈՒ ՀԱՑՆ ԱՅԴ ՀԱՅՈՑ ,ԻՐ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆՈՎ,
ԻՐ ՀԻՆ ԱՆՑՅԱԼՈՎ,ՆՈՐ ԱՊԱԳԱՅՈՎ,
ԴԱՐՁԵԼ Է ՆՇԽԱՐՔ, ԲԵՐԵԼ Է ԲԱՐԻՔ,
ԿԱՊԵԼ Է ԶՈՒՅԳԵՐ, ԱՐԵԼ ՀԱՐՍԱՆԻՔ:
ՄԵՐ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅԱՆՆ ՈՒ ՏԽՐՈՒԹՅԱՆԸ ՆԵՐԿԱ,
ՄԻՇՏ ՈՐՊԵՍ ՎԿԱ,ԲԱԿՆ ԷՐ ՄԵՐ ՀՍԿԱ,
ԲԱԿ, ՈՒՐ ԽԱՂԱՑԵԼ,ՎԱԶԵԼ ԵՄ ԸՆԿԵԼ,
ԲԱԿ, ՈՒՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆՍ ՕՐԵՐՆ ԵՆ ԱՆՑԵԼ:
ԵՎ ՀԻՄԱ ԱՐԴԵՆ ՀԱՍՈՒՆ ՄԱՐԴ ԴԱՐՑԱԾ,
ԵՍ ԿԱՐՈՏՈՒՄ ԵՄ ՕՐԵՐՆ ԻՄ ԱՆՑԱԾ,
ՈՒ ԿԱՐՈՏՈՒՄ ԵՄ ԽԱՂԵՐՆ ԻՄ ԱՆԴԱՐՁ,
ԵՐԳԵՐՆ ԻՄ ՄԱՆՈՒԿ ՕՐԵՐՈՒՄ ԵՐԳԱԾ,
ՀԻՄԱ ԷԼ ՕՏԱՐ ԵՐԿՐՈՒՄ ՄՈԼՈՐՎԱԾ,
ՔԱՅԼՈՒՄ ՈՒ ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ՀՈՂՆ ԻՄ ՀԱՅՐԵՆԱՑ,
ԵՎ ԵՐԱԶՈՒՄ ԵՄ ,ՈՐ ԹՌՉՅՈՒՆ ԴԱՌՆԱՄ,
ԹՐՉԵՄ ՈՒ ԴԵՊԻ ՏՈՒՆ ՎԵՐԱԴԱՐՆԱՄ,,,,,,,,

ԻՄ  ՀԱՅԱՍՏԱՆ,ԻՄ  ՀԱՆԳՐՎԱՆ,ՈՂՋ  ՀԱՅԵՐԻ  ՄԱՅՐ  ՕԹԵՎԱՆ,                                                               ՈՎ  ՈԻՐ  ԳՆԱ  ԵՎ  ՈԻՐ  ՄՆԱ ՔՈ  ԿԱՐՈՏԻՑ  ԵՏ  ԿԴԱՌՆԱ;                  ՍԵԳ  ՍԱՐԵՐԴ  ԵՆ  ՄԵԶ  ԵՏ  ԿԱՆՉՈԻՄ                            ,ԱՐԱՐԱՏՅԱՆ  ԴԱՇՏՆ  Է  ԿԱՆՉՈԻՄ ,,                                                                                                                                                                       ՊԱՂ  ՋՐԵՐԴ                                                                                                                        ԱՆՈԻՇԱՀԱՄ  ԱՐԱԳԱՑԻՑ   ՑԱԾ  ԵՆ  ԻՋՆՈԻՄ,,,,                                            ՈԻ  ՋՐԵԼՈՎ  ՀԱՆԴ  ԱՆԴԱՍՏԱՆ,...ԴՈԻ  ~ ԴԱՐՁԵԼ  ԵՍ,ԻՄՀԱՅԱՍՏԱՆ` ՄԵԾ                                       ԱՅԳԵՍՏԱՆ,,,        ԱՆՈԻՇ  Է  ՔՈ  ՄԻՐԳԸ, ՀԱՐՈՒՍՏ  Է  ՔՈ  ԳԻՐՔԸ   ,        ՀՈԻՅՍՈՎ,ԿԱՆՉՈՎ,ՊԱՐՈՎ,ՏԱՂՈՎ,< ՍԻՐՏ>  ՈՒՆԵՍ  ԼԻՔԸ......            

ԱՏԳԱՄ

Զգո՜ւյշ խոսիր Հայաստանում.-

Այստեղ ամեն գագաթ ու ձոր,

Արձագա՜նք է տալիս հզոր

Եվ քո խոսքը հեռո՜ւ տանում...

Թե բարի են խոսքերը քո,

Հայոց լեռները, ակնածանքով

Կխոնարհվե՜ն քո դեմ լռին`

Բաշը քսած քո ձեռքերին:

Իսկ թե չա՜ր են` լեռները մեր,

Հրաբխի բեռնե՛ր անմեռ,

Որ լռե՜լ են, բայց չե՜ն հանգել,

Քեզ լավայո՜վ կարձագանքեն,

Որ լեռնե՜ր է քշում-տանում...

Զգո՜յշ խոսիր Հայաստանում:

Զգո՜ւյշ քայլիր Հայաստանում,-

Նե՜ղ են ճամփեքը լեռնական,

Երկու հոգու տեղ չե՛ն անում,

Թե դեմ- դիմաց ելնեն հանկարծ.

Թե բարեկամ ես ու ընկեր,

Ա՜նց կկենաք իրար գրկած,

Թե դավո՛վ ես այստեղ ընկել,

Կգլորվես ժայռերից ցած.

Ո՞վ եղավ քո գալու վկան,

Գնալդ ո՞վ է իմանում...

Նե՜ղ են ճամփեքը լեռնական,

Զգո՜ւյշ քայլիր Հայաստանում:

Զգո՜ւյշ գործիր Հայաստանում,-

Մենք գահ ու թագ չե՜նք ունեցել,

Եվ... արքա է ամեն մի հայ.

Զորք ու բանակ չե՜նք ունեցել,

Եվ... սպա՛ է ամեն մի հայ.

Ամեն մի հայ` լեռան մի ծերպ,

Ամեն մի հայ` ուրույն մի կերպ,

Ամեն մի հայ` մի Հայաստան-

Բաժա՜ն-բաժա՜ն,

Անմիաբա՜ն,

Զատվա՜ծ, հատվա՜ծ,

Եվ սակայն` մի՛,

Երբ սպառնում է թշնամին

Մեր դարավոր անմահ երթին

Եվ այս ժայռին թառած բերդին,

Որ Հայրենի՜ք ենք անվանում...

Զգո՜ւյշ գործիր Հայաստանում:

Քո գարունները կբացվեն նորից,

Քո լավ օրերը ետ կգան նորից,

Ձմռանից հետո, դժոխքից հետո,

Կվերընձյուղվի կենաց ծառը քո -

Քեզ համար, Հայաստան:

Գալիք օրերդ նորից կերգեն,

Զավակներդ ամուր տուն կկառուցեն,

Սարսափից հետո ու վախից հետո,

Աստված կբուժի լլկված հողը քո -

Քեզ համար, Հայաստան:

Ամբողջ աշխարհը ոտքի է ելել,

Ամբողջ աշխարհը քեզ հետ է հիմա,

Եվ քեզ համար է, մոռացված իմ ազգ,

Արար աշխարհը իր սիրտը բացել,

Ու քեզ է մեկնել ձեռքերը ահա:

Եթե քո բախտն ես անգամ անիծում,

Քո աչքերի մեջ, Հայաստան երկիր,

Հույսի մի շող եմ ես ուզում տեսնել,

Ուզում եմ տեսնել, ցանկություն, ձգտում,

Ճակատագիրդ ձեռքդ առնելու,

Ճակատագիրդ ամուր պահելու: