უსათაურო სიჩუმე

კვლავაც მამწარებს ნოსტალგიის ჩუმი ნათება,
ისევ კვდებიან პოეტებში ფუჭი მუზები,
რომ წარმოვიდგენ,ჩემი არასდროს აღარ გახდება,
მიზანიც ქრება, ცარიელ ფურცელს არ მივუჯდები.

იცით?მიყვარდა და ეს გრძნობა ვერ მაპატია,
დამნაშავე ვარ?მაგრამ მიზეზს მაინც ვერ ვხვდები,
რა სიყვარული?სიამაყის სიბრძნე მათია...
ჩემ გრძნობებზე,რომგაიწმინდეს უწინ ფეხები.

ღმერთს რომ შევთხოვე,გამახსენდა,შეგქმნა ეგეთი,
ანგელოზი ხარ,შენი შეცვლა არ შეუძლია,
არ უნდა მეთქვა,მომივიდა ალბათ ზედმეტი,
მე ვერ ვისწავლი,გრძნობის დამალვა დიდი ნიჭია.

......................................................................................................................

O I G . . .

ალბათ !