შენც რომ სხვის გულს ახარებ,
აწ ვისი რა გავიგო,
ისე ვტოვებ ამ მხარეს,
ვითომ შენ აქ არ იყო.

რეკავს ზარი მესამედ
და აღარც სულ შორიდან...
ვის უყვარდი ჩემსავით,
მაგრამ რა გამოვიდა?!

გადამქრალან საყდრები
შენი თაფლის სანთლების,
ნუთუ აღარასოდეს
აღარ მოგენატრები?

(ბესო ჯავახა)