Erta tong.

Kichkinagina,
atiga ikki oylik chaqaloq
özining ixchamgina
krovatida uyqudan
uyg'ondi. Uning oyisi ikki
daqiqa oldin magazinga
sut olib kelish uchun
yugurib chiqib ketgan.
Chaqaloq yig'lay boshladi.
U uzoq yig'ladi. Uning
yonida yotgan dadasi
kecha tundagi öyin-
kulgudan og'riyotgan
boshini zörg'a kötardi va
bög'ilib qolgan ovozi bilan
baqirdi: "Jim böl,
yig'lama!!!" Gödak
töxtamasdan yig'lashda
davom etdi. Dadasi: -
Uxlagani qöyasanmi
yöqmi,- de diyu yonidagi
yostiqni chaqaloq tomon
uloqtirdi. Chaqaloq ön
soniyadan söng
yig'lashdan töxtadi... 15
daqiqa ötgach
magazindan kelgan onasi
chaqaloqning krovati
yoniga kelib baqirib
yubordi. Yostiq
chaqaloqning ustiga
tushgandi. Ona yostiqni
olib hushidan ketdi.
Kichkinagina, atiga ikki
oylik norasida gödak
közlari ochiq qolganicha
bu dunyoni tark etgandi...
U özining kichkina
qölchalari bilan yostiqni
olib tashlamoqchi ham
bölgandi. Lekin...
Nariroqda kechagi
maishatda "charchagan"
dadasi esa uxlashda
davom etardi... Bu
dunyoda hammamiz osiy
bandamiz. Lekin hali ona
hidiga töymagan bu jajji
gödakda gunoh nima edi?
Yig'la osmon... Gunohga
botayotgan, g'ofil insonlar
uchun... U axir
kichkinagina, atiga ikki
oylik edi..