ე ახლა ნახატს სასოებით,კრძალვით გიხატავ... ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად_ "მე შენ მიყვარხარ"... ცისფერი ფერით ვაფერადებ ნახატზე მეჩეთს, და ტუშით ვაწერ ცისფერ ფერზე _ "მაგიჟებ მე შენ " . . . გულს ვხატავ სისხლით და თუ რატომ,
ამას მიხვდები . . . ვწერ შავი ტუშით წითელ გულზე _ "მე შენ მჭირდები ". . . ვდგევარ ნახატთან და ფიფქები თავზე მათოვენ , თვალებში თხოვნა მიწერია _ ნუღარ დამტოვებ ! . . . მე ახლა ნახატს სასოებით,
კრძალვით გიხატავ. ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად "მე შენ მიყვარხარ
გარიყულად... მარტოსულად... ცრემლნარევად... რომ იცოდე, რომ იცოდე როგორ... მაგრამ ამას ვერ გაიგებ, ვერ მიხვდები... მიყვარხარ , ისე როგორც დილას მზე და ღამეს ვარსკვლავები... მიყვარხარ უანგაროდ, უსასყიდლოდ... მიყვარხარ ჩემთვის მარტოსულად... მიყვარხარ ქუჩის კუთხეში მოკუნტულს.... მიყვარხარ მწვევალიდან - ხელებგაშლით და ძლიერად... მიყვარხარ უბრალოდ, ჩემთვის წმინდად... სუფთად... მიყვარხარ უზომოდ, უსაზღვრო სიყვარულით... ცას ვეტრფი უკიდეგანოს, ცის კიდეს რომ მივწვდებოდე ... მთელი ქვეყნის გასაგონად ვიყვირებდი, მაგრამ არ შემიძლია... მე ხომ მიყვარხარ უბრალოდ... ჩემებურად
მე შენს თვალებში ვკითხულობ სევდას,
გაჩუმებულხარ როგორც ტირიფი.
ღვთიურ ჩანჩქერის შენაკადს გევხარ,
იქნებ გიყვარვარ?..მაგრამ ვინ იცის...
მე რომ გრძნობების პოეტი ვიყო
შენს გულის გრძნობას გამოვხატავდი, მე რო გრძნობების მხატვარი ვიყო
შენს გრძნობას გულზე დავიხატავდი,
არც პოეტი ვარ და არც მხატვარი
და არც გრძნობების მწერალი ვინმე,
მაგრამ სიყვარულს ვერ გაექცევი,
რადგან სიყვარულს ღმერთები ქმნიდნენ..
მიყვარხარ გესმის?! ჩემი ხმა არის, ჩემი ფიქრები ახლა შენია... შუაღამისას მთრთოლვარედ რომ გწერს, ამ ლამაზ სიტყვებს, ჩემი ხელია. მიყვარხარ ვერ გრძნობ?! მაშინ უფალს ვთხოვ, რომ გაგრძნობინოს ჩემი ვედრება, შენ ტკბილად გძინავს მე კი ამაღამ, მხოლოდ შენს ფიქრში ჩამეძინება... თითქოს გამხელის წუთები დგება ჩუმად მკარნახობს სიტყვებს განგება, მიყვარხარ მეთქი არ გეტყვი რადგან სიყვარულს აზრი დაეკარგება.. როცა ყველაფერს ქარი წაიღებს, გრძნობას გაფანტავს თეთრი ნისლები, ჩემში დარჩება ლამაზ ოცნებად, ჩემი ცხოვრების ფიქრი იქნები. სათქმელი იქნებ ბევრჯერ ვერ გითხრა, მე შენთან კარგო დუმილიც მიჭირს, რამდენჯერ ჩუმად მომნატრებიხარ, ამ გულის გარდა არავინ იცის
ღმერთმანი, არ მინდა დაგკარგო, არა ვარ უგულო, არ მინდა ჩემს გამო დარდიანს მოწყენილს გიყურო. ვინ იცის, დრო საით წაგვიყვანს ან შეგვყრის, ან – არა. ამისთვის წლებია საჭირო დღეები არ კმარა. არ ვიცი, ამ ჩემს გულს რა ვუთხრა, ან შენს გულს რა ვუყო, გარეთ წვიმს, ქარია ჩემს სულშიც ფიქრები ხმაურობს. ამბობ, რომ ლოდინი გასწავლე, დამიცდი, გამიგებ, სანამდის ეს გრძნობა ჩემ გულის კარიბჭეს გაგიღებს. არ მინდა დაგკარგო, თუმცაღა არც მინდა დაგპირდე, იქნება მოგწყინდე უეცრად, ადგე და წახვიდე?! და მაინც, დროს ვანდობ დანარჩენს განგების ამარა. ეს უკვე ცხოვრების საქმეა ან შეგვყრის, ან – არა
როცა ძალიან, ძალიან მოიწყენ, როცა არაფრის, არაფრის არ გწამს, როცა სევდას, დარდს, სტუმრად მოიწვევ, როცა ცრემლები გისველებს წამწამს, როცა გგონია მოკვდა იმედიც, როცა ტკივილს გრძნობ, გადაულახავს, მაშინ დაფიქრდი - არის ის ერთი, ის,თუნდაც ერთი, ვისაც -უყვარხარhttp://www.youtube.com/watch?v=Y6EDCqcilOE
ჩვენი მონატრების წამი,ბოლო წამი თითქმის გაილია. ნუ იდარდებ კარგო ბედისწერა თუა გრძნობის დასასრული. ვიცი,მოგონება მუდამ გამახარებს, ჩვენზე გარდასული, ყველა ტაძარი და ყველა დაფიცება შენს თავს გამახსენბს, გულში შეგინახავ, თუმც კი ჯერ არ ვიცი,რაღა დამასვენებს. ხელჩაკიდებულმა ვინღა მომატაროს ყველა სალოცავი, ვინღა ჩამიღვაროს გულში მონატრების სითბო საოცარი. სხვას ნურაფერს მეტყვი,რადგან დუმილია ახლა ყველაფერი, რაღაც მსურდა მეთქვა,მაგრამ ვერ გითხარი თითქმის ვერაფერი... მაინც არ გაგკიცხავ,გრძნობას მიტოვებულს გულში დავასვენებ, შენ კი ისე წადი,რომ თავს ნურასოდეს ნუღარ გამახსენებ.
სულია მთავარი ადამიანში, სულს სიფაქიზე მუდამ ზდევს გვერდით, გულკეთილი და სულით ძლიერი, დალოცვილია ოდედგან ღმერთით. გული გრძნობს ყველაფერს გულს ვერ უბრძანებ, ვერ დაავალებ ვერაფერს ძალით, თუ წინააღმდეგ წახვალ როდესმე, სევდა გეწვევვა თანმხლები დარდით. ბედნიერია ადამიანი სულში სიწმინდე
ორ სანთელს ავანთებ, ორმაგად ვილოცებ, ორმაგად დავიწერ პირჯვარს, ეს ერთი სანთელი შენია იცოდე, მე შენთვის ვილოცებ დიდხანს, ტაძრიდან გამოვალ, პირჯვარს გადავიწერ, ცრემლი დაეცემა მიწას, შენა ხარ ჩემი ხატი , ჩემი სალოცავი, მუდამ მეყვარები ვფიცავ.......
როგორც არ უნდა გაგიჭირდეს ცხოვრების გზაზე, თუნდაც მუხლებში მოიკვეთო ჯვარის სიმძიმით, ოცნება სულ რომ დაიკარგოს, ცრემლი გახრჩობდეს და განაჩენის მოლოდინში თრთოდე სიცივით, სულში იმედი უსიცოცხლო წამებს რომ თვლიდეს, თუნდაც მომავალს გაჰყურებდე გულის ტკივილით, ცხოვრების შეცვლა რომ გინდოდეს და ვერ ბედავდე, ან კი ხედავდე როგორ გთმობენ ყალბი ღიმილით, ნუ შეშინდები და გახსოვდეს რომ მარტო არ ხარ, გულში იმედი იბადება სულის სიმშვიდით, როცა ყველაზე მეტად გიჭირს, მაშინ უფალი განსაცდელიდან გამოგიყვანს ნათლის ბილიკით, თითოეული ჩვენთაგანი უფლის შვილია და ყველას ცოდვა მან იტვირთა ჯვარის სიმძიმით, ბოლომდე მოგვცემს სიცოცხლისთვის საჭირო სუნთქვას, მერე კი გულში დაგვიტოვებს იმედს ღიმილით.
მონატრებიდან მონატრებამდე გზა დაგვილოცე ღმერთო... მონატრებიდან სიყვარულამდე... ძალა მოგვეცი ღმერთო... და რისთვის გაჩნდა ეს მონატრება... თუ მას ცრემლები დააქვს, და რა გრძნობაა ეს სიყვარული, თუ მას ტკივილი ახლავს. არც მზის ამოსვლას ქონია ძალა, მზის სხივიც აღარ მათბობს... აღარც ჩიტების ჭიკჭიკი მესმის და არც ბეღურა გალობს, არც გათენებას ააქვს ხალისი... სამყაროც ქრება სადღაც, უსიყვარულოდ აბა მითხარით.... ცხოვრება მართლაც რაა...? მონატრებიდან მონატრებამდე რა ეკლიანი გზაა სიყვარულიდან სიყვარულამდე გზა უსასრულო გახდა... და ჩიტუნებიც აღარ გალობენ სადღაც ვარსკვლავიც ჩაქრა... მონატრებიდან სიყვარულამდე... ღმერთო რამხელა გზაა..
რომ დაგიჩოქო დარწმუნდები ჩემს სიყვარულში? მომეფერები, გამიღიმებ? მითხარი კარგო! რომშეგევედრო ჩაიხედავ ჩემს წმინდა სულში თუ ყველაფერი სიგიჟეა, სჯობს დავიკარგო. ოჰ, როგორ მსურდა ერთხელ მაინც შენს წინ დავემხო არ დაგაცადო გაკვირვება და აღშფოთება ვიტირო დიდხანს, რომ ცრემლებით მიწაც გავალვხო რომ ვერასოდეს გაგიბედო მე განშორება. მაგრამ სად, როგორ,როდის შევძლო შენთან ცრემლისღვრა?! როგორგაკადრო მე უვიცმა შენ შეყვარება.?! ჩემი ბრალია თუ გამიხდი ძილში ზმანებად ჩემი ბრალია მოსვენება თუკი წამართვი ჩემი ბრალია ქვეყნად შენს მეტს თუ ვერვის ვხედავ! დამნაშავე ვარ, თუ ამის თქმას მე შენ გიბედავ. ო, მეშინია მაგ თვალების ასე რომ მხიბლავს კადნიერებად არ ჩათვალო ოცნება წმინდა გამიგო მხოლოდ და გზა მისცე ჩემს ფიქრთა წინსვლას ქვეყნად მეც მყავდეს მეგობარი ო, როგორ მინდა რომ დაგიჩოქო დარწმუნდები ჩემს სიყვარულში?! მომეფერები, გამიღიმებ? მითხარი კარგო! იქნებ ჯობია ყველაფერი ჩავიკლა გულში და ამ ქვეყნიდან სამუდამოდ გადავიკარგო
ისევ მიყვარხარ,ვაღიარებ,ისევ მიყვარხარ,გულს ვერ ვუბრძანე, დავიწყება შენი ვერ შეძლო, შენზე ფიქრები ისევ მპარავს მე ძილს ხანდახან, რა ვქნა, მირჩიე,რომ მე უშენოდ სიცოცხლე შევძლო. გაცრეცილ წარულს ვებღაუჭები შიშველ ხელებით, მაგრამ დამღალა სიყვარულთან უაზრო ბრძოლამ, ვერ გამიგია მინდა თუ არაწარსულს თან გაჰყვე, განა აზრი აქვს საკუთარ თავთან ჭიდილს და ბრძოლას? დღეები გადის, დრო არ ჩერდება, მიქრის უაზროდ, და ან ფიქრებში კიდევ ერთხელ გათენებულა, მინდა იცოდე, არც სიყვარული გამქრალა ჩემი და არც ტკვილი შენი დაკარგვის განელებულა
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 20
ე ახლა ნახატს სასოებით,კრძალვით გიხატავ...
ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად_
"მე შენ მიყვარხარ"...
ცისფერი ფერით ვაფერადებ ნახატზე მეჩეთს,
და ტუშით ვაწერ ცისფერ ფერზე _
"მაგიჟებ მე შენ " . . .
გულს ვხატავ სისხლით და თუ რატომ,
ამას მიხვდები . . .
ვწერ შავი ტუშით წითელ გულზე _
"მე შენ მჭირდები ". . .
ვდგევარ ნახატთან და ფიფქები თავზე მათოვენ ,
თვალებში თხოვნა მიწერია _
ნუღარ დამტოვებ ! . . .
მე ახლა ნახატს სასოებით,
კრძალვით გიხატავ.
ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად
"მე შენ მიყვარხარ
გარიყულად...
მარტოსულად... ცრემლნარევად...
რომ იცოდე, რომ იცოდე როგორ...
მაგრამ ამას ვერ გაიგებ, ვერ მიხვდები...
მიყვარხარ , ისე როგორც დილას მზე და ღამეს ვარსკვლავები...
მიყვარხარ უანგაროდ, უსასყიდლოდ...
მიყვარხარ ჩემთვის მარტოსულად...
მიყვარხარ ქუჩის კუთხეში მოკუნტულს....
მიყვარხარ მწვევალიდან - ხელებგაშლით და ძლიერად...
მიყვარხარ უბრალოდ, ჩემთვის წმინდად... სუფთად...
მიყვარხარ უზომოდ, უსაზღვრო სიყვარულით...
ცას ვეტრფი უკიდეგანოს, ცის კიდეს რომ მივწვდებოდე ...
მთელი ქვეყნის გასაგონად ვიყვირებდი, მაგრამ არ შემიძლია...
მე ხომ მიყვარხარ უბრალოდ...
ჩემებურად
გაჩუმებულხარ როგორც ტირიფი.
ღვთიურ ჩანჩქერის შენაკადს გევხარ,
იქნებ გიყვარვარ?..მაგრამ ვინ იცის...
მე რომ გრძნობების პოეტი ვიყო
შენს გულის გრძნობას გამოვხატავდი, მე რო გრძნობების მხატვარი ვიყო
შენს გრძნობას გულზე დავიხატავდი,
არც პოეტი ვარ და არც მხატვარი
და არც გრძნობების მწერალი ვინმე,
მაგრამ სიყვარულს ვერ გაექცევი,
რადგან სიყვარულს ღმერთები ქმნიდნენ..
ჩემი ფიქრები ახლა შენია...
შუაღამისას მთრთოლვარედ რომ გწერს,
ამ ლამაზ სიტყვებს, ჩემი ხელია.
მიყვარხარ ვერ გრძნობ?! მაშინ უფალს ვთხოვ,
რომ გაგრძნობინოს ჩემი ვედრება,
შენ ტკბილად გძინავს მე კი ამაღამ,
მხოლოდ შენს ფიქრში ჩამეძინება...
თითქოს გამხელის წუთები დგება
ჩუმად მკარნახობს სიტყვებს განგება,
მიყვარხარ მეთქი არ გეტყვი რადგან
სიყვარულს აზრი დაეკარგება..
როცა ყველაფერს ქარი წაიღებს,
გრძნობას გაფანტავს თეთრი ნისლები,
ჩემში დარჩება ლამაზ ოცნებად,
ჩემი ცხოვრების ფიქრი იქნები.
სათქმელი იქნებ ბევრჯერ ვერ გითხრა,
მე შენთან კარგო დუმილიც მიჭირს,
რამდენჯერ ჩუმად მომნატრებიხარ,
ამ გულის გარდა არავინ იცის
არა ვარ
უგულო, არ მინდა ჩემს გამო დარდიანს
მოწყენილს გიყურო.
ვინ იცის, დრო საით
წაგვიყვანს ან შეგვყრის, ან – არა. ამისთვის
წლებია საჭირო დღეები არ კმარა.
არ ვიცი,
ამ ჩემს გულს რა ვუთხრა, ან შენს გულს რა
ვუყო,
გარეთ წვიმს, ქარია ჩემს სულშიც
ფიქრები ხმაურობს. ამბობ, რომ ლოდინი
გასწავლე,
დამიცდი, გამიგებ, სანამდის ეს
გრძნობა ჩემ გულის კარიბჭეს გაგიღებს.
არ
მინდა დაგკარგო, თუმცაღა არც მინდა
დაგპირდე,
იქნება მოგწყინდე უეცრად, ადგე
და წახვიდე?!
და მაინც, დროს ვანდობ
დანარჩენს განგების ამარა.
ეს უკვე
ცხოვრების საქმეა ან შეგვყრის, ან – არა
ძალიან, ძალიან მოიწყენ, როცა არაფრის, არაფრის არ გწამს, როცა სევდას,
დარდს, სტუმრად მოიწვევ, როცა ცრემლები გისველებს წამწამს, როცა გგონია
მოკვდა იმედიც, როცა ტკივილს გრძნობ, გადაულახავს, მაშინ დაფიქრდი - არის
ის ერთი, ის,თუნდაც ერთი, ვისაც -უყვარხარhttp://www.youtube.com/watch?v=Y6EDCqcilOE
შენი სილამაზე,
წვივიდან წარბამდის,
ლურჯი სილაჟვარდის
და მზის სადარია.
★
ტოტებდახუნძლული,
ნაყოფგადამსკდარი,
შენი მკლავების და
მკერდის ხანძარია.
შენი გაღიმება,
წითელ ტუჩთა ბზარი,
ქვაზე დამსხვრეული
ლალის სადარია.
ქარით დაზნექილი
ხეთა განაბწკარი,
შენი წაბლისფერი
წამწამთა ჯარია.
⚘
ლექსი მოგიძღვენი,
გულმა დაიკვნესა:
ჩუმად საყვარელო, ახლა ყველაფერი უკვე ჩავლილია,
ჩვენი მონატრების წამი,ბოლო წამი თითქმის გაილია.
https://www.youtube.com/watch?v=_lXFrYnlhoMნუ იდარდებ კარგო ბედისწერა თუა გრძნობის დასასრული.
ვიცი,მოგონება მუდამ გამახარებს, ჩვენზე გარდასული,
ყველა ტაძარი და ყველა დაფიცება შენს თავს გამახსენბს,
გულში შეგინახავ, თუმც კი ჯერ არ ვიცი,რაღა დამასვენებს.
ხელჩაკიდებულმა ვინღა მომატაროს ყველა სალოცავი,
ვინღა ჩამიღვაროს გულში მონატრების სითბო საოცარი.
სხვას ნურაფერს მეტყვი,რადგან დუმილია ახლა ყველაფერი,
რაღაც მსურდა მეთქვა,მაგრამ ვერ გითხარი თითქმის ვერაფერი...
მაინც არ გაგკიცხავ,გრძნობას მიტოვებულს გულში დავასვენებ,
შენ კი ისე წადი,რომ თავს ნურასოდეს ნუღარ გამახსენებ.
სულია მთავარი ადამიანში,
თუ ა ხ ლ ა ვ ს თ ა ნ ა ც,სულს სიფაქიზე მუდამ ზდევს გვერდით,
გულკეთილი და სულით ძლიერი,
დალოცვილია ოდედგან ღმერთით.
გული გრძნობს ყველაფერს
გულს ვერ უბრძანებ,
ვერ დაავალებ ვერაფერს ძალით,
თუ წინააღმდეგ წახვალ როდესმე,
სევდა გეწვევვა თანმხლები დარდით.
ბედნიერია ადამიანი სულში სიწმინდე
ვერ მოერევა ვერ დაამარცხებს
მას უდიდესი ბოროტი ძალაც.http://www.youtube.com/watch?v=UKb3JTDmD3s
ორმაგად დავიწერ პირჯვარს,
ეს ერთი სანთელი შენია იცოდე,
მე შენთვის ვილოცებ დიდხანს,
ტაძრიდან გამოვალ,
ცრემლი დაეცემა მიწას,
შენა ხარ ჩემი ხატი
მუდამ მეყვარები ვფიცავ.......
გულის კარებთან დაუკვნესია,
დიდხანს ვერ გნახავ და ვიტანჯები,
ხშირად რომ გნახო უარესია,
გაბრაზებულა ჯიუტი გული,
სულში ტკივილი ჩაუთესია,
ნუღარ მაწამებ ბრალდებულივით
უცებ მომკალი უკეთესია,
ისე საშინლად მომენატრე რომ
ფიქრები მტრედად შემომესია,
უბრალოდ მე ვწერ რასაც განვიცდი,
და ნუ იფიქრებ რომ ეს ლექსია,
არ შემიძლია მე ლექსი ვწერო,
აღიარება ჩემი წესია,
როცა უშენოდ მიწევს ცხოვრება,
არ ვარსებობდე უკეთესია. http://youtu.be/IMaWRj38Sbk
Как жаль, что нам двух жизней не дано
Одну бы мы как черновик прожили.
Неважно, что там было б суждено,
Какие ждали б нас перипетии.
А вот вторую, взяв как чистый лист,
Мы б набело её переписали.
И получилась бы у нас такая жизнь,
О какой люди даже не мечтали!
И не было б в ней места для врагов,
Для зависти, предательства, печали.
В ней все бы мы нашли свою любовь,<
...ЕщёКак жаль, что нам двух жизней не дано
Одну бы мы как черновик прожили.
Неважно, что там было б суждено,
Какие ждали б нас перипетии.
А вот вторую, взяв как чистый лист,
Мы б набело её переписали.
И получилась бы у нас такая жизнь,
О какой люди даже не мечтали!
И не было б в ней места для врагов,
Для зависти, предательства, печали.
В ней все бы мы нашли свою любовь,
Когда бы мы заранее всё знали.
Но нам, увы, двух жизней не видать,
Чтобы одну как черновик прожили
И потому хочу вам пожелать,
Чтоб к той, что есть, вы бережнее были !!!
Жить невозможно не любя...
А если любишь, значит можешь
Прощать, как Бог простил тебя...
Прощать всегда за что найдётся,
И есть всегда за что любить...
Ведь и тебе не раз придётся
Прощенным и любимым быть...
И разве это не прекрасно,
Мир в своем сердце сохранять,
Не гневаться на всех напрасно
И злом на зло не отвечать?
Любить и жить - одно и то же.
თუნდაც მუხლებში მოიკვეთო ჯვარის სიმძიმით,
ოცნება სულ რომ დაიკარგოს, ცრემლი გახრჩობდეს
და განაჩენის მოლოდინში თრთოდე სიცივით,
სულში იმედი უსიცოცხლო წამებს რომ თვლიდეს,
თუნდაც მომავალს გაჰყურებდე გულის ტკივილით,
ცხოვრების შეცვლა რომ გინდოდეს და ვერ ბედავდე,
ან კი ხედავდე როგორ გთმობენ ყალბი ღიმილით,
ნუ შეშინდები და გახსოვდეს რომ მარტო არ ხარ,
გულში იმედი იბადება სულის სიმშვიდით,
როცა ყველაზე მეტად გიჭირს, მაშინ უფალი
განსაცდელიდან გამოგიყვანს ნათლის ბილიკით,
თითოეული ჩვენთაგანი უფლის შვილია
და ყველას ცოდვა მან იტვირთა ჯვარის სიმძიმით,
ბოლომდე მოგვცემს სიცოცხლისთვის საჭირო სუნთქვას,
მერე კი გულში დაგვიტოვებს იმედს ღიმილით.
დარდს უშენობა გვირგვინად ადგას,
მონატრებაში ვერ დაეტევი,
შენს დავიწყებას რა უნდა მაგრამ
დასავიწყებლად არ მემეტები.
კაბას იკერავს მწვანე აპრილი
სიჩუმემ თავი ვერ გაგვარიდა,
დღეს უთქმელობა არის მანძილი
და ეს დუმილი როგორ არ მინდა...
არც მარტია და არც ცაა სველი,
აქ სული სულზე მოვა აპრილი
შენთან დარჩენა ყოფილა ძნელი,
შენგან წასვლა კი უფრო ადვილი!
და რისთვის გაჩნდა ეს მონატრება...
თუ მას ცრემლები დააქვს,
და რა გრძნობაა ეს სიყვარული, თუ მას ტკივილი ახლავს.
არც მზის ამოსვლას ქონია ძალა, მზის სხივიც აღარ მათბობს... აღარც ჩიტების ჭიკჭიკი მესმის და არც ბეღურა გალობს,
არც გათენებას ააქვს ხალისი... სამყაროც ქრება სადღაც,
უსიყვარულოდ აბა მითხარით.... ცხოვრება მართლაც რაა...?
მონატრებიდან მონატრებამდე რა ეკლიანი გზაა
სიყვარულიდან სიყვარულამდე გზა უსასრულო გახდა...
და ჩიტუნებიც აღარ გალობენ სადღაც ვარსკვლავიც ჩაქრა... მონატრებიდან სიყვარულამდე... ღმერთო რამხელა გზაა..