vinc deduletshi dabrunebas agar eloda, shen tan wagigo vit sicocxlis wkaro maradi. shen mucha-mucha gagitanes saqartvelodan qartulo miwav amitomac dapataravdi..

ჩემო კარგო მეგობარო,

არც კი ვიცი რა მოგიძღვნა,
ბედის მადლობელი ვარ, რომ

შენი თავი მე მომიძღვნა!

გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ,
ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი,
შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ,
მერე წავალ და არაფერს გეტყვი.
გაივლის დრო და მოვა ზამთარი,
დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას,
რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი,
ჩემს გასათბობად არავინ მოვა...
ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება
"ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი",
შენი თვალები გამახსენდება
და ისევ ისე დაბერავს ქარი.
ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში,
ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე,
ჩავიძირები ისევ ფიქრებში
და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ.
გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ,
ჯერ კიდევ მახსოვს ის გრძნობა ძველი,
რომ ვერ გიყურებ, დარდით აღარ ვარ,
შენ კი წახვალ და არაფერს მეტყვი.

ვერ ვიძინებ იმიტომ,
რომ შენზე ვფიქრობ.

შენზე ვფიქრობ იმიტომ,
რომ მენატრები.

მენატრები იმიტომ,
რომ კარგი ხარ და...

კარგი ხარ და
უსაშველოდ მედარდები.

მედარდები იმიტომ,
რომ ძლივს გიპოვე.

გიპოვე და,
დასაკარგად მენანები.

მოდი ჩემთან,
შემოაღე გულის კარი...

მონატრებავ,
უსაშველოდ მენატრები.

მომნატრებიხარ,როგორც შავ ზღვას თეთრი თოლია,
იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია.
მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის
და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი.
მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო,
მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო.
როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება,
დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად.
მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან,
ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება.
უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები
და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები.
მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ,
როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ.

აღელვებული ზღვა არის ქალი,
მიუწვდომელი ლურჯი ცა არის,
შეუცნობელი,თან შეცნობილი,
უკიდეგანო სამყარო არის.
ხან ამაყია და თან დიადი,
ხან ბოროტია,ხანაც ზვიადი,
ხან ცბიერია როგორც მელია,
ხან მიამიტი,ნაზი შველია,
ანგელოზია და თან ფერია,
ხან მოყვარეა,ზოგჯერ_მტერია,
ზეცად ასული,მიწად დასული,
ყველაფერი და არაფერია.
სურს,_აგამაღლებს,აგიყვანს ცამდე,
ან დაგამცირებს,დაგცემს მიწამდე,
გაგანადგურებს,თუ არ უყვარხარ
და სიყვარული მისით იწამე.
იგი ჩრდილია.მისდევ,_გაგირბის,
უკან მოდიხარ,_ის თან მოგყვება,
თუ კი შენ შეძლებ ჩრდილად აქციო,
ქვესკნელში ჩახვალ,_თან ჩამოგყვება.
ხან წყაროს წყალი არის ანკარა,
დალევ,კვლავ გინდა რომ დაეწაფო,
ხან კი მზე არის მწველი,თაკარა,
გწვავს,ვერ ახერხებ,რომ გაეცალო.
ზოგჯერ სატანა,ზოგჯერ ღმერთია,
ხან მრავალია,ხან არცერთია...
და მაინც ქალი არის ფერია,
არაფერია..........
ყველაფერია..........

ერთ მშვენიერ ქალბატონს ჰკითხეს

-რა კოსმეტიკურ საშუალებას იყენებთ რომ შეინარჩუნეთ ასეთი სილამაზე?

მან უპასუხა:-

-ტუჩებისთვის  ვიყენებ სიმართლეს

-ხმისთვის -სათნოებას

-თვალებისთვის  თანაგრძNობას

ხელებისთის მოწყალებას

გულისთვის -სიყვარულს  

მათთვის კი ვინც მემტერება ლოცავს

ჩემი თვალებით ამ კაცისთვის რომ შეგახედათ,

სუყველა ქალი იქნებოდით ჩემი მეტოქე,

რადგან ამ თვალებს არასოდეს არ მობეზრდებათ,

რომ მხოლოდ მისი იყვნენ მეხოტბე!


ჩემი თვალებით ამ კაცისთვის რომ შეგახედათ,

დაინახავდით ,რომ ის არის ისე ლამაზი,

რომ მისი მსგავსი ქვეყანაზე და სამყაროში,

მთელ ცისქვეშეთში,არვინ არ არის!


ჩემი თვალებით ამ კაცისთვის რომ შეგახედათ,

თავს დაიხრჩობდით მისი მზერის უძირობაში,

აღმოაჩენდით,რომ ტუჩები აქვს ისე ტკბილი,

რომ იმის კოცნას და მის ვნებას არა აქვს ფასი!


ჩემი თვალებით ამ კაცისთვის რომ შეგახედათ,

მისი სიცილის ხიბლს ვერასდროს გაექცეოდით,

და თქვენ ამ სიცილს გაყვებოდით ყველა ზღაპარში,

ის  გაგათბობდათ სიცივეში,ქარსა თუ თოვლში!..


ჩემი თვალებით ამ კაცისთვის რომ შეგახედათ,

სუყველა  ქალი  იქნებოდით ჩემი მეტოქე,

თუმცა ,რად მინდა ,ამ თვალებით რომ დაინახოთ,

რადგან მხოლოდ მე მინდა ვიყო მისი მეხოტბე

ქალი ყოველთვის მომხიბლავია

და ყველა ქალი

საბედნიეროდ

მშვენიერია ყველა ასაკში.

გინახავთ სადმე,

ქალი,რომელიც

შუქს არ აფრქვევდეს ქვეყნიერებას?!

მთავარი მაინც

ის არის ალბათ

შენ თვითონ ვინ ხარ,

რას ხედავ,ანდა

როგორის ცეცხლით უახლოვდები

ღვთით მომადლებულ

სრულყოფილებას

რომელსაც ქალის სახელი ჰქვია

ყველა ქალი ბოლო ბოლო ქალია,
ხან ყინვაა, ხანაც ცეცხლის ალია,
აფეთქდება? ტყვიასავით მალია,
მინელდება? ჩაგებული ხმალია.

ქალი ღმერთის უცნაური ქნარია,
ხან ნისლია, ხან ხილული ქარია,
თუ გაუღე მას ბოლომდე კარია
წაგიტაცებს როგორც ნიაღვარია.

ქალმა თუკი განდო გულის ნამალი,
ვერ გაგკურნავს შენ ვერცერთი წამალი,
გადალახო....ცხრა მთა, ცხრა ზღვა, ტრამალი,
ტყუილ სძებნო შენ იქ სხვა სამალავი.

ქალი? ქალი ტკბილი და ცხარეა,
ზოგჯერ მზეა, ზოგჯერ დილის ცვარია.
ერთ დღეს ხედავ მისხლტის ვერცხლის წყალია,
მეორე დღეს გელოდება წყნარია....
რადგან ქალი ბოლოს მაინც ქალია.

ღვთისმშობელო მუხმოყრილი გევედრები:
გამინათე ამ ბნელ გზებზე კელაპტრები,
გევედრები ნუ დამტოვებ ავტირდები
პატარა ვარ და მასწავლე სწორი სვლები...
ცოდვილი ვარ... ზოგჯერ ვცდები გეთანხმები...
მომიტევე და შემინდე შეცდომები,
ღვთისმშობელო დამილოცე ახლობლები
მე კი მსხვერპლად შემიწირე გევედრები...
მათ მიეცი ჯამთელობა - სიცოცხლისთვის
მიეც რწმენა და იმედი არსებობის,
სიყვარული არ მოაკლო სიკეთისთვის
შენი კალთა დააფარე მშვიდობისთვის

მინდა რომ შევსვა, სასმისი ერთი,
როგორც ყოველთვის, ვახსენო ღმერთი.
ის ხომ ერთია, ამ ქვეყნად ერთი,
მუდამ გფარავდეთ, მაღალი ღმერთი.
ეს ბილიკები, საით წაგვიყვანს???
სალოცავისკენ  ნეტავ  მიგვიყვანს???
თუ გულით გვწამს და გონებაც ილტვის,
ყველა ბილიკი, უფლისკენ მიდის.
კვლავ ვადღეგრძელოთ სალოცავები,
სულ გვიფარავდეს, ჩვენ წმინდანები,
დიდება სამშობლოს, დიდება გენს,
დიდება ქართველებს და მაღალ ღმერთს...

ვხედავ ნაოჭებს მაგ შენს სახეზე,
განვლილ დროს კვალი რომ დაუტყვია,
ნაჯაფარ ხელებს, სევდიან თვალებს,
რამდენი ტანჯვა გამოუვლიათ.

იყო დროება მხნედ რომ იყავი,
სიბერე უცებ შემოგპარვია,
გაგთეთრებია თმები ძვირფასო,
და გულზე ცეცხლი შემოგდებია.

წარსულის დღეებს რომ გაიხსენებ,
ჩუმად ცრემლები თვალს დაგდენია,
გულით იყავი ძლიერი კარგო,
და ეგ სიბერე არაფერია

იცი?
გელოდი...
თითქოს ყურში ჩამჩურჩულებდა დიდხანს რაღაც ხმა.
შენზე ფიქრში კი დრომ, როგორც ქარმა
გადამატარა ცხრა ზღვა და ცხრა მთა...
დამაგვიანდა?
ალბათ ესეც საჩუქარია ბედის; ან ტანჯვა.
უშენოდ სულში აღარც ქარია,
აღარც წვიმაა და აღარც გვალვა.
შემოდგომაა.
ფოთოლცვენაა.
მუქი ღრუბლები ცაზე შეკრულა.
წვიმას აპირებს,
მაგრამ...
აღარც წვიმს და...
იცი?
უკვე დაზამთრებულა.
გავყვები ჩემს გზას...
არ მოვიხედავ,
მაგრამ გამყვება შენზე ფიქრები.
არ დამიძახებ, მაგრამ ოდესღაც,
როგორც არასდროს,

მ ო გ ე ნ ა ტ რ ე ბ ი ...