”ამ ტაძრისათვის თვალის შევლება ყოველ დროში სანუკველია. დილით ხვლიკისფერია იგი, მოუღალავი მზით გაშუქებული, შეღამებისას ოქროცურვილია, ხოლო მწუხრის შემოდგომისას, თუ ვარსკვლავიანმა ცამაც დაადგა თვალი, ცას მიეჭრება მისი მრუმე ჰარმონიით აღვსილი ხაზების ზესწრაფვა.. .”
დგას ამაყად ”ცაში ატყორცნილი ლოდების სიმფონია” და ყველა თვალის შევლებისას გვახვედრებს მასთან შედარებით ადამიანები როგორი პატარები და უმწეობი ვართ'!