ԵՐՋԱՆԻԿ ԼԻՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ՀԱՐԿԱՎՈՐ Է ՀԱՎԱՏԱԼ ԵՐՋԱՆԿՈԻԹՅԱՆ ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆԸ: ՊԵՏՔ Է ՄՇՏԱՊԵՍ ՁԳՏԵԼ ԴՐԱՆ ԵՎ ՀԱՍԿԱՆԱԼ,ՈՐ ԱՅՆ ԿԱԽՎԱԾ Է ՈՉ ԹԵ ՀԱՆԳԱՄԱՆՔՆԵՐԻՑ, ԱՅԼ ՔԵԶԱՆԻՑ:
Թե մահից հետո հող պիտի դառնամ Թո՛ղ դառնամ սիրո ճամփեքին մոտիկ, Որ սիրո համար նորից աշխարհ գամ՝ Հողից դառնալով պայծառ մի ծաղիկ: Եվ ինձ կքաղի պատանի մի նոր,- Կդնի կրցքի՜ն սիրած աղջկա Եվ համբույրի մեջ նրանց բաղտավոր Կզգամ որ սիրո համար մահ չկա՜...
Երբ ապրում էինք մայր հայրենիքում, Համն ու քաղցրությունը այդքան չէինք զգում, Գիտեինք, որ մերն է, մերն է հավիտյան, ՈՒր էլ, որ գնանք`մենք ետ կդառնանք: Բաց, երբ ապրում ես երկար ժամանակ Հայրենիքից դուրս, անդարձ, մոլորված, Զգում ես անհագ կարոտը նրա, ՈՒ ետդարձի ճամփա էլ չկա: Շատ ափսոսում ես օրերդ անցած, Հայրենիքից դուրս, օտարության մեջ, Տարիների հետ կորցնում ես եսդ, Կորցնում ես հույսդ, կորցնում ապագադ:
Ինչու է նաև այսպես պատահում? Ինչ հարկավոր է,քիչ է պատահում, Իսկ ինչ-որ պետք չէ,կա ամեն քայլում: Ինչու?Ասացե'ք,նոր հանդիպելիս Ոմանք անբիծ են իրենց ցույց տալիս, Բայց հակառակն են հետո դուրս գալիս: Ովքեր իրար հետ կապրեին սրտանց, Ինչու են հաճախ լինում անջատված? Ուրիշների հետ և չհասկացված... Եվ ինչու ենք մենք մի պահ կուրանում? Ինչու ենք միայն հետո հասկանում?<b s
...Ещё
Ինչու է նաև այսպես պատահում? Ինչ հարկավոր է,քիչ է պատահում, Իսկ ինչ-որ պետք չէ,կա ամեն քայլում: Ինչու?Ասացե'ք,նոր հանդիպելիս Ոմանք անբիծ են իրենց ցույց տալիս, Բայց հակառակն են հետո դուրս գալիս: Ովքեր իրար հետ կապրեին սրտանց, Ինչու են հաճախ լինում անջատված? Ուրիշների հետ և չհասկացված... Եվ ինչու ենք մենք մի պահ կուրանում? Ինչու ենք միայն հետո հասկանում? Թե Ո'վ էր արժանին,բայց ընտրեցինք ու'մ...
Ասում են, թե միանգամից, կյանքում ոչինչ չի կատարվում, Միանգամից ոչ մի կարպետ և ոչ մի գորգ չի պատռվում, Միանգամից բերդ չի շինվում ու չի քանդվում միանգամից, Միանգամից ձյուն չի գալիս և չի փչում անգամ քամին: Միրգ չի հասնում միանգամից, Ուր մանաց թե խելոքանան, Զույգ չեն կազմում միանգամից, Ուր մնաց թե երեքանան: Միանգամից չեն կշտանում եվ չեն զգում ջրի կարիք, Ոչ այսօրն է անցյալ դառնում, Ոչ էլ վաղն է դառնու գալիք: Այս ամենը ճիշտ է հարկավ, Հենց այսպես է, ինչպես որ կա, Սակայն եթե իմ կյանքի մեջ գեթ հարցնեին մի անգամ ինձ, Թե ես ինչ եմ գերադասում, ինչ եմ ուզում ու երազում, Ես կասեի.
Комментарии 12
.:::::::.
__. __.` ::-.:::::::.::::::::::::.
.::::::::::::=='=-,
_;;;;=='''` _;
/ __,,==::::.
\___,,,===''':::::::::::.
;|_ __ `::::::::::.
: )#_\ `#_\ : _,\:::::.
: | ` _/::::::
: | ,. |\:::::::
: ; / O;::::::
: .-._, / ;:::::
' : \^/ / ;:::::
':: ` /` ;:::::
':::'.__. ;:::::
':::::::: | ;:::::
:::::::: | .-. \:::::
::::::::/__.' '.\::::
::::::/`/ / \|:::
.::' / | | | / |::'
.:/ `"---"'`| | /::
.:; | |-'|
.:::::::.
__. __.` ::-.:::::::.::::::::::::.
.::::::::::::=='=-,
_;;;;=='''` _;
/ __,,==::::.
\___,,,===''':::::::::::.
;|_ __ `::::::::::.
: )#_\ `#_\ : _,\:::::.
: | ` _/::::::
: | ,. |\:::::::
: ; / O;::::::
: .-._, / ;:::::
' : \^/ / ;:::::
':: ` /` ;:::::
':::'.__. ;:::::
':::::::: | ;:::::
:::::::: | .-. \:::::
::::::::/__.' '.\::::
::::::/`/ / \|:::
.::' / | | | / |::'
.:/ `"---"'`| | /::
.:; | |-'|
__████____████
_██████__██████
███████████████
███__██████████
██████████__███
_█████__██████
___████████______██__██
__██████████____██_██_██
_█████████████___██__██
██_████_███████____██_██
███_████_████████__████
████_████_███████████
██████___█████████_██
_████████████████
__██████__██████
__██████__██████
__████____████
██████____███████
█████████████
°•★°★°
Միշտ ունենաս Այդպես Հեքիաթային Գեղեցկություն!
°•★°★°
Անհնար է ապրել առանց հիասթափման,
ինչպես որ ընթանալ առանց սայթաքումի,
գործել առանց սխալի,
մեծանալ առանց հագուստի կարճությունն ու նեղությունը զգալու։
Ճիշտ այդպես էլ ստվեր չի լինում լոկ այնտեղ
որտեղ լույս չկա,
որտեղ համատարած մթություն է,
և տաքության զգալու համար պարտադիր է
առկայությունը սառնության։
ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ
ԵՐՋԱՆԻԿ ԼԻՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ
ՀԱՐԿԱՎՈՐ Է ՀԱՎԱՏԱԼ
ԵՐՋԱՆԿՈԻԹՅԱՆ ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆԸ:
ՊԵՏՔ Է ՄՇՏԱՊԵՍ ՁԳՏԵԼ ԴՐԱՆ
ԵՎ ՀԱՍԿԱՆԱԼ,ՈՐ ԱՅՆ ԿԱԽՎԱԾ Է
ՈՉ ԹԵ ՀԱՆԳԱՄԱՆՔՆԵՐԻՑ,
ԱՅԼ ՔԵԶԱՆԻՑ:
Թե մահից հետո հող պիտի դառնամ
Թո՛ղ դառնամ սիրո ճամփեքին մոտիկ,
Որ սիրո համար նորից աշխարհ գամ՝
Հողից դառնալով պայծառ մի ծաղիկ:
Եվ ինձ կքաղի պատանի մի նոր,-
Կդնի կրցքի՜ն սիրած աղջկա
Եվ համբույրի մեջ նրանց բաղտավոր
Կզգամ որ սիրո համար մահ չկա՜...
22:42Երբ ապրում էինք մայր հայրենիքում,
Համն ու քաղցրությունը այդքան չէինք զգում,
Գիտեինք, որ մերն է, մերն է հավիտյան,
ՈՒր էլ, որ գնանք`մենք ետ կդառնանք:
Բաց, երբ ապրում ես երկար ժամանակ
Հայրենիքից դուրս, անդարձ, մոլորված,
Զգում ես անհագ կարոտը նրա,
ՈՒ ետդարձի ճամփա էլ չկա:
Շատ ափսոսում ես օրերդ անցած,
Հայրենիքից դուրս, օտարության մեջ,
Տարիների հետ կորցնում ես եսդ,
Կորցնում ես հույսդ, կորցնում ապագադ:
Քայլում եմ ես մայթով մոլոր
Հանդիպռւմ եմ շատերին
Օտարներ են շուրջս բոլոր
Չեմ ճանաչում ոչ մեկին...
ՈՒր էր մեկը ԲԱՐԵՎ ասեր
Կամ բաժանվեր ՀԱՋՈՂ-ով
ՈՒր էր մեկը ՀԱՅ ԵՍ հարցճեր
ՈՒ համբուրվեր կարոտով...
Գոնե հեովում թեկուզ անհաս
ՄԱՍԻՍ ՍԱՐԸերեվար
Ոչ թե ամպին հեովում տեսած
Որդիս ասեր ՄԱՍԻՍ ՍԱՐ...
Քայլում եմ ես տխռւր մոլոր
ՈՒ խորհում եմ կարոտած
-Ախր սա էլ հայրենիքն է
ՈՒրիշ մեկի փափագած:
ԳԻՏԵՍ ԹԵ ՀԻՄԱ ԻՆՉ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ
ԵՐԱԶԵԼ?ՈՒԶՈՒՄ ԵՄ ՓՈԽԵԼ ԸՆԹԱՑՔԸ ԿՅԱՆՔԻՍ,
ՈՒԶՈՒՄ ԵՄ ՀԻՄՔԻՑ ԱՆՑՅԱԼՍ ՋՆՋԵԼ,
ՈՒ ՎԵՐՍԿՍԵԼ ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՆՈՐԻՑ,
ԱՊՐԵԼ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ , ՈՉ ՆՐԱ ՀԱՄԱՐ
ՈՐ ՎԱԽԵՆՈՒՄ ԵՄ ՄԱՀ` ԿՈՉՎԱԾԻՑ,
ԱՅԼ ՆՐԱ ՀԱՄԱՐ , ՈՐ ԳԱՐՈՒՆԸ ԶԳԱՄ,
ՈՒ ՍԻՐՏՍ ՆՈՐԻՑ ԱՅՍ ԿՅԱՆՔՈՎ ԱՊՐԻ,
ՈՒԶՈՒՄ ԵՄ ԾՆՎԵԼ , ԵՍ ԵՐԿՐՈՐԴ ԱՆԳԱՄ,
ՈՒ ՆՈՐԻՑ ԸՆՏՐԵՄ ԻՄ ԿՅԱՆՔԻ ՈՒՂԻՆ...Ինչու է նաև այսպես պատահում?
...ЕщёԻնչ հարկավոր է,քիչ է պատահում,
Իսկ ինչ-որ պետք չէ,կա ամեն քայլում:
Ինչու?Ասացե'ք,նոր հանդիպելիս
Ոմանք անբիծ են իրենց ցույց տալիս,
Բայց հակառակն են հետո դուրս գալիս:
Ովքեր իրար հետ կապրեին սրտանց,
Ինչու են հաճախ լինում անջատված?
Ուրիշների հետ և չհասկացված...
Եվ ինչու ենք մենք մի պահ կուրանում?
Ինչու ենք միայն հետո հասկանում?<b s
Ինչու է նաև այսպես պատահում?
Ինչ հարկավոր է,քիչ է պատահում,
Իսկ ինչ-որ պետք չէ,կա ամեն քայլում:
Ինչու?Ասացե'ք,նոր հանդիպելիս
Ոմանք անբիծ են իրենց ցույց տալիս,
Բայց հակառակն են հետո դուրս գալիս:
Ովքեր իրար հետ կապրեին սրտանց,
Ինչու են հաճախ լինում անջատված?
Ուրիշների հետ և չհասկացված...
Եվ ինչու ենք մենք մի պահ կուրանում?
Ինչու ենք միայն հետո հասկանում?
Թե Ո'վ էր արժանին,բայց ընտրեցինք ու'մ...
Ասում են, թե միանգամից, կյանքում ոչինչ չի կատարվում,
Միանգամից ոչ մի կարպետ և ոչ մի գորգ չի պատռվում,
Միանգամից բերդ չի շինվում ու չի քանդվում միանգամից,
Միանգամից ձյուն չի գալիս և չի փչում անգամ քամին:
Միրգ չի հասնում միանգամից,
Ուր մանաց թե խելոքանան,
Զույգ չեն կազմում միանգամից,
Ուր մնաց թե երեքանան:
Միանգամից չեն կշտանում եվ չեն զգում ջրի կարիք,
Ոչ այսօրն է անցյալ դառնում,
Ոչ էլ վաղն է դառնու գալիք:
Այս ամենը ճիշտ է հարկավ,
Հենց այսպես է, ինչպես որ կա,
Սակայն եթե իմ կյանքի մեջ գեթ հարցնեին մի անգամ ինձ,
Թե ես ինչ եմ գերադասում, ինչ եմ ուզում ու երազում,
Ես կասեի.
- Ինչ լինում է` թող որ լինի միանգամից...