Предыдущая публикация
Фильтр
добавлена 28 февраля 2020 в 18:39
Sireliner Quyr ev exbayrner menq gitenq vor Astvac ir xosqi etevum kangnac e ev petqe lini ayn amen@ inch haytnec Hovhanesin ev ir xosqn irenic barcr daselov na asac inchpes andrevn galis e ev erkirn argasabere anum aynpes el im xosqern et chi darna minchev chkatarvi usti ekeq vstahenq mer Astcun tesnelov erkri vichaki zargacumnern
30:03
добавлена 6 октября 2018 в 15:40
добавлена 16 июля 2018 в 18:38
21:48
добавлена 13 июля 2018 в 17:38
Փարիսեցիները և դպիրները սովորում էին Հին Կտակարանի օբյեկտի վարդապետությունը, բայց այդ նրանք էին, որ դավ նյութեցին՝ Տիրոջը խաչին մատնելու համար: Տերը հրեա կրոնավորներին ասաց, թե նրանք քննում են Սուրբ Գիրքը, բայց չէին կամենում Իրեն գալ, որպեսզի կյանք ունենան (Հվհ 5:39-40): Աստվածաշունչը գիտության համար քննելը մի բան է, իսկ Տիրոջը գալով Նրա հետ կյանքի համար շփվելը՝ մեկ այլ բան: Քահանաները և դպիրները գիտեին, որ Քրիստոսը պիտի ծնվի, բայց Քրիստոսին փնտրող սիրտ չունեին, ինչպես որ արևելքից եկած մոգերն էին փնտրում (Մատթ 2:1-12): Ուսյալ հեթանոսները՝ մոգերը, չգիտեին Սուրբ Գիրքը, և թե որտեղ պիտի ծնվեր Քրիստոսը, բայց գնացին նորածին Թագավորի մոտ: Քրիստոնեական կյանքը լոկ գիտության հարց չէ,այլ՝ ուտելու (Հվհ
добавлена 25 июня 2018 в 19:17
Շատերս չգիտենք, որ անհրաժեշտ է աշխատել «ես»-ի վրա: Սրա պատճառը այն է, որ մենք «ես»-ի նշանակությունը չգիտենք, որ կարծիքը «ես»-ի արտահայտությունն է, «ես»-ի մարմնացումը: Մեր մեջ առաջանում է կարծիքներ, և երբ այդ կարծիքն արտահայտում ենք խոսքերով, այդ կարծիքը մարմնավորվում է մեր խոսքերում, և դառնում «ես»-ի արտահայտությունը որը թշնամի է Աստծուն: Սակայն ամենամեծ խնդիրը այն է, որ մենք կարծում ենք, թե մեր կարծիքները լավն են և սիրո արժանի՝ չիմանալով, որ դրանց մեջ թաքնված է «ես»-ը: Արդեն նշել ենք, որ Մատթ 16:21-28 -ում Պետրոսի կարծիքը գովելի էր, քանի որ նա իր սերն էր արտահայտում Տիրոջ հանդեպ, բայց նա չգիտեր, որ դրա մեջ թաքնված էին նաև «ես»-ն ու Սատանան: Միայն նրանք, ում Տերը լուսավորել է, գիտեն, որ մար
загрузка
Показать ещёЛевая колонка