ჩვენი წინაპრები ამბობდნენ...

თუ არ გჯერა ანგელოზების, გჯეროდეს შენი მეგობრების.
იმ მეგობრებს, რომლებიც ჩუმად გისმენენ.
იმ მეგობრებს, რომლებიც გულწრფელად ხარობენ თქვენთან ერთად.
იმ მეგობრებს, რომლებიც ხელებს გიწვდიან, როცა შენ შენს მუხლებზე ეცემი ტკივილისგან .
იმ მეგობრებს, რომლებიც მოგყვებიან, როცა არ იცი სად მიდიხარ.
მათ, ვინც შენთანაა მაშინაც კი, როცა თავს მარტოდ გრძნობ.
დაიმახსოვრე!
ამდენი ადამიანია მსოფლიოში და ზოგიერთი მათგანი შექმნილია იმისთვის, რომ ყვავილი მოგცეს, როცა ირგვლივ ყველაფერი გამხმარი და მახინჯი ჩანს.
გაგიღიმოს, როცა მოწყენილი ხარ.
მათი სიყვარულით გაგათბობს, როცა იმედგაცრუებული ხარ..."