აფხაზეთის ნანგრევებს მივუყვები სიზმრებში,
გზაზე მიმოუფანტავთ ხმადაცლილი ტყვიები.
დედებმა რომ იტირეს დღესაც მახრჩობს ფიქრებში,
ჭაბუკების სისხლით როს გადაწითლდნენ იები.
ქართველები ზარ-ზმანებს სამრეკლოში რეკავდნენ,
მტერი კი გვიტოვებდა დასამარხად ცხედრებს და --
საქართველოს მკერდზე რომ ძმა ბიჭები ეყარნენ,
დედა ვაჟკაცებისთვის ღმერთს მშვიდობას ვედრებდა.
რეკენ საქართველოდან ქართულ უბედურებას,
სისხლიანი ტყვიები გვეყრებოდა თავზე და
სიკვდილისფრად შეიმოსა აფხაზეთის ბუნება,
წინა ხაზის დაცემისას ბოლო ხაზი გვავსებდა.
გორგასალის საფლავზე ვლოცულობდი ცრემლებით,
მივტიროდი აფხაზეთს მოვთქვამდი და ვხაოდი.
ამ დროს ზოგი ქართველი ღვინოს სვამდა ქვევრებით --
განსხვავებულს შესვამდნენ და გნიასი გაუდით.
დაუნდობლად ვუ