U dunyoga kelib tashvishning., Orqasidan, yelib yugurdi.. Na sönggiga yetoldi ishning., Na dunyoni, anglab ulgurdi.. Oxir, bir kun aqli tölgach u., Öz jonining qadriga yetdi.. Borey deya qöl siltadi-yu., Bu dunyoni, tashladi ketdi..
KAPALAK Murg'ak tanasida parchagina jon., Titraydi, talpinar mehrga tashna.. Gullar diydoriga töymas, afsuski., U mahkum etilgan BIR KUN yashashga.. Moviy mato kabi nozik qanoti., Unda gavdalanar umrning aksi.. Ajib gulzorlarga sehr ulashar., Kapalakning gözal, möjiza raqsi.. Biz-chi, butun umr qadrlamaymiz., Mehrimizga intiq qancha yurakni.. Ey, hayot, aylantir kapalaklarga.. Hech kimni sog'inmas parcha YURAKNI...
Bir burda, non sörab kelganni kördim.. Bir qopda, don sörab kelganni kördim.. Tilansam Tangrimning qahri kelar deb.. Ochlikni, orom deb sölganni kördim..
Hayot bu: - Kishilarning butun amallari bitilgan.. Xohlasa xohlamasa har kuni bir varag'i yirtib olinadigan umr daftari.. Hayot insonga bir marta beriladi.. Bu hayotda barchamiz allohning ojiz bandalarimiz.. Xudo bizga faqat yashash baxtini bergan qanday yashash va haqiqiy odam bölish özimizga bog'liq.. Bu hayotda insondan faqat öshmas iz qoladi..... Agar u insondek yashagan bölsa...
Onalar farzandini dunyoga keltirar chog'ida 20 ta suyak sinishiga teng og'riqni his qilar ekan.. Biz uchun shuncha azobga bardosh bergan onamizning bir og'iz og'ir gapini kötara olmaymiz..