Надежда - мой компас земной.

-
перевод В.Ароловича:
-
Lumas al ni nekonata stel’.
ree inter ni – meridianoj.
Ree flagras urboj en malhel’,
bruas dum la start’ aeroplanoj.
Tie ĉi malvarmas la aŭror’,
tie ĉi pluvegas dum diurnoj,
tie ĉi la zorgoj de labor’
pasos tra komplikaj vivoturnoj.
Refreno:
Espero – fidinda gvidant’
sur la voj’ de kuraĝ’ al sukceso,
kaj sola sufiĉas la kant’ –
pri l’ hejmo, pri am’ kaj kareso.
Kredu, ke ĉi tie en la for’
multo jam transiras al legendoj,
maldensiĝas nuboj de dolor’,
ŝajnas bagatelaj la ofendoj.
Gravas nur la fid’ al perspektiv’,
gravas pacienca obstiniĝo,
por ricevi iam en la viv’
kurtajn telegramojn de feliĉo.
Refreno.
Kaj ĝis nun ne perdas la memor’
kantojn, ne finitajn en pasinto,
la okulojn, plenajn de angor’,
bluan neĝon de la moskva vintro.
Ree flagras urboj en malhel’,
ree nin disigas la afero.
Stelo nekonata en ĉiel’
lumas kiel signo de l’ espero.
Refreno.