Հանկարծ ամպերը ծածկեցին հորիզոնը: Սև ամպերը խտացան և արևը թաքնվեց դրանց ետևում: Ստվար խավար մթնոլորտ էր ամենուրեք: Մանչուկը նայեց հորը և ասաց. «Ինչ սարսափելի ամպեր են, մթնել է օրը»: Հայրը պատասխանեց. «Փոքրիկս, մի կարծիր, որ ամպերը վատ նշան են: Շուտով անձրև կգա, կոռոգի երկիրը և օրհնություն կբերի: Անձրևն է, որ օգնում է պտուղներին աճելու: Առանց ամպերի անձրև չի կարող գալ: Իսկ անձրևից հետո ամպերը կհեռանան և արևը ավելի պայծառությամբ կփայլի: Ճիշտ այդպես է մեր անձնական կյանքում: Երբեմն մեր «արևոտ» կյանքում հայտնվում են «ամպերը»: Սակայն մեր ամենակարող Աստվածը հավաքում է բոլոր «անձրևը»: Եվ այս «ամպերից» հետո մեր կյանքում ցոլում է ուրախությունը: Մանչուկս, մենք պետք է հավատանք Աստծուն, որ երկինքը նորից կպարզվի: Եվ այդ դեպքում մենք կտեսնենք այն օրհնությունը, որ կբերեն ամպերը»:
Թող բոլորս արժանանք տեսնելու ամեն օր այդ օրվա օրհնությունները մեր կյանքում:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 5