09.2018 г. надрукавала "Гомельская праўда". У рэдакцыю дасланы адкрыты ліст наступнага зместу.
АДКРЫТЫ ЛІСТ
Рэдакцыя газеты “Гомельская праўда”,
даводзім да вашага ведама, што вакол Светлагорскага ЦКК аніякага канфлікта не палыхае. Праблемай для жыхароў горада і раёна з’яўляецца новапабудаваны на кітайскія грошы ЗБЦ. Завод, на якім першая спроба пусканаладачных работ у 2017 годзе не адбылася з-за вялікай колькасці непаладак. Завод, на якім да гэтага часу не адладжана сістэма ачысткі паветра. Завод, які, мякка кажучы, накрывае смуродам горад і раён, а вашыя журналісты адчулі “зловоние на сайтах и в соцсетях”.
Калі вашыя журналісты не бачаць у гэтым праблему, то гэта не азначае, што яна адсутнічае! Мы, жыхары Светлагорска і Якімавай Слабады, пакутуем ад гэтай праблемы.
Згодна Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь мы маем права на чыстае паветра, на ахову здароўя, на свабоду выказванняў і атрыманне праўдзівай інфармацыі.
З артыкула “Кому-то очень выгодно, чтобы конфликт вокруг Светлогорского ЦКК полыхал” (Гомельская праўда, № 106, 16.09.2018, стр. 4), напісанага чэснай журналісткай Аленай Епішавай, вынікае, што ў горадзе арудуе нейкая групоўка вар’ятаў, якая пад чыімсьці кіраўніцтвам змагаецца з кіраўніцтвам завода, гарадской адміністрацыяй ды й іншымі кіраўнікамі дзяржаўных устаноў проста таму, што ім няма чаго рабіць.
Хто з вас, рэдакцыя, пражыў месяц ці хаця б тыдзень у Якімавай Слабадзе ці Светлагорску? Ніхто! Бо калі б пажылі, то, прабачце, такой лухты не напісалі. Вы не мелі “шчасця” адчуць наступствы гэтага смуроду і шуму на сваім здароўі і здароўі сваіх дзяцей, родных і блізкіх.
Гэты артыкул бестактны, амаральны, непраўдзівы, ад яго смярдзіць, як ад завода, дзяржаўным заказам.
Вашай рэдакцыі “…восемь человек из числа самых активных, которые ратовали за встречу…” тлумачаць наступнае:
1) Наша ініцыятыўная группа не прасіла аб гэтай сустрэчы! Нас да ўдзелу ў ёй запрасіла кіраўніца ідэалагічнага аддзелу Светлагорскага райвыканкама сп. Манькевіч А. В. у якасці, як бы мовіць, кампенсацыі за тое, што адмовілі ў правядзенні мітынгу.
2) У выканкам ад нашай групы быў дасланы ліст, у якім мы выдвінулі два патрабаванні: а) абавязковая прысутнасць недзяржаўных СМІ (на жаль, мы маем вялікі вопыт асвятлення нашых праблем дзяржаўнымі СМІ – да прыкладу і артыкул вашай журналісткі); б) другую частку дадзенага мерапрыемства перанесці на адкрытыю, (не рэжымную, з прапускной сістэмай) пляцоўку – у Светлагорскі цэнтр культуры, каб у ёй маглі прыняць удзел усе жадаючыя.
З першай часткай улады пагадзіліся, і нашая група ўзяла ўдзел у добра падрыхтаванай экскурсіі. Другое патрабаванне не было задаволена. Мы – людзі свайго слова, мы яго трымаем, у адрозненні ад кіраўніцтва завода (паха руж мы не адчуваем) і кіраўніцтва раёна.
Ад сп. Манькевіч мы даведалія, што на сустрэчы будуць і іншыя ініцятыўныя групы. Ні пра іх, ні пра іх дзейнасць ніхто ніколі не чуў у горадзе ад студзеня 2012 года і да 12 верасня 2018 года! Таму у нашай групы узнікла падазрэнне, якое вы ў сваёй публікацыі цалкам падцвердзілі. Пад назвай “другие инициативные группы” былі сабраныя прадстаўнікі чынавенства, дырэктары школ, чыноўнікі-пенсіянеры – усе яны заангажаваныя ўладамі, бо наўпрост ад яе залежаць.
Гэтых людзей спадарыні Манькевіч адзін з удзельнікаў нашай групы прама ў вочы назваў “кішэннымі актывістамі”. Каментар дырэктаркі СШ № 10 Л. Драпезы чытаць сорамна, бо нам дакладна вядома, што ў класах яе школы зачыняліся вокны, каб мінімізаваць пранікненне мецілмеркаптана, што смурод быў не толькі ў класах, але і на калідорах. На гэткія пахі скардзіліся не толькі вучні, але і дарослыя. Відаць, дырэктаркай гэтыя скаргі не былі пачутыя. Нам, канешне, зразумела, што дырэктарка-пенсіянерка трымаецца за сваё месца, але ж не за кошт здароўя вучняў.
Эксперту, спецыялісту-хіміку Наталлі Чорнай раім пачытаць 19 навуковых публікацый, з якіх 2 доктарскія дысертацыі, выдадзеныя ў розных гарадах Расійскай Федэрацыі (Санк-Пецербург, Уладзівасток, Чыта, Хабараўск) пра шкоднае ўздзеянне мецілмеркаптанаў на арганізм чалавека, асабліва дзіцячы, нават у малых канцэнтрацыях. Усе гэтыя публікацыі ў адкрытым доступе ў інтэрнеце.
Што тычыцца каментара работніка СЦКК (шматдзетнага бацькі), то ўсім работнікам прадпрыемста і не толькі гэтага, мякка кажучы, не рэкамендавана абгаворваць сітуацыю вакол ЗБЦ. Мы радыя, што яго трое дзяцей не страчваюць прытомнасці, але ня бачым логікі ў выказванні, бо з яго не вынікае, што такое не здаралася з дзецьмі іншых людзей. Таму і да яго каментара мы ставімся з іроніяй.
Спадарыні В. Рудзінскай, старшыні ветэранскай арганізацыі, хочацца сказаць, што ў такім узросце людзі ўжо навучылія адрозніваць пахі з прыбіральні ад смуроду шкодных выкідаў. Менавіта гэтая спадарыня ў аўтобусе пад час экскурсіі гаварыла, што “в туалете тоже пахнет”. Таму ёй парада: не бабуль агітаваць, быццам тыя бабулькі самі пахаў не адчуваюць, а лепш чысціць прыбіральню, каб не смярдзела.
Да таго ж, трэба адзначыць, што вашая журналістка, відаць, не надта добра ведае геаграфію. Яна напісала: “…в Европе и близко не пустят на аналогичное предприятие”. Саромеемся запытаць, а ў якой частцы свету знаходзіцца Беларусь? Ці, раптам, не ў Еўропе? Ці спрабавала гэтая “журналістка” пабываць на аналагічных прадпрыемствах у іншых краінах Еўропы? Адкуль такая катэгарычнасць?
У вашым артыкуле сцвярджаецца, што ініцыятыўнай групай быў арганізаваны сумнеўны сбор грошай. Даводзім да вашага ведама, што ніякія сборы грашовых сродкаў нашая ініцыятыўная група ніколі не праводзіла. Гэта адкрыты падман і ўвядзенне чытачоў у зман.
І апошняе, наша ініцыятыўная група не змагаецца супраць “куркі, якае залатыя яйкі нясе”. Мы змагаемся за тое, каб гэтая “курка” НЕ СМЯРДЗЕЛА і не шкодзіла нашаму здароўю і навакольнаму асяроддзю!
Патрабуем прынесці нашай групе, жыхарам Якімавай Слабады, усім жыхарам г. Светлагорска публічныя выбачэнні за абразлівы артыкул і непавагу, выказаную ў ім.
Выбачайце, але без павагі: подпісы.
#экалогія #СветлагорскіЗбц #метанціол #ГомельскаяПраўда #АленаЕпішава #СветлогорскийРайисполком #АллаМанькевич
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 4