ЦІШЫНЯ ВОСЕНІ...

Зачапіўся туман за лясочок,
Ціха... , ціхенька Ў старым бары.
Лісцік рыжы, бруснічка, грыбочак -
Спелай восені цуда-дары...
Рэха, сцежка, сцюдзёныя росы,
Павуцінкі празрысты ўзор,
Ды апошняй атавы пакосы
Дзіўным водарам поўняць прастор...
Наплывае на сэрца самота,
І не трэба ў цішы гэтай слоў.
Толькі б слухаць як восень пяшчотна
Тчэ дыван з туманоў і лістоў...
Аўтар - Зоя Гарбачова, Беларусь
2 кастрычніка 2010г.