1581 — у мястэчку Астрог (Валынь) Іван Фёдараў надрукаваў “Храналогію” – першы беларускі друкаваны каляндар і першы асобна выдадзены твор беларускай паэзіі, да кожнага месяцу былі надрукаваны вершы беларускага паэта Андрэя Рымшы.
1906 — сябры-заснавальнікі Вацлаў Іваноўскі (старшыня), Уладзіслаў Сталыгва (сакратар), Браніслаў Эпімах-Шыпіла, Сабіна Іваноўская, Юры Іваноўскі, Вінцэнт Валейка і Уладзіслаў Калашэўскі заключылі дзейсную да канца 1908 г. натарыяльную дамову, паводле якой неслі калектыўную адказнасць за дзейнасць і абавязацельствы суполкі “Загляне сонца і ў наша аконца”. Ужо ў ліпені 1906 г. выйшаў у свет “Беларускі лемантар, або Першая навука чытання” (лацінскі варыянт) і серыя паштовак, а праз некалькі тыдняў — кірылічны варыянт лемантара і “Першае чытанне для дзяцей-беларусаў” Алаізы Пашкевіч-Цёткі (у двух варыянтах). Трэці падручнік — “Гутаркі аб небе і зямлі” — пакінуў друкарню на пачатку 1907 г.
1933 — савецкія ўлады стварылі “Палітычную камісію для перагладу расейска-беларускага слоўніка і новых правілаў правапісу беларускай мовы”.
1946 — у лагеры для перамешчаных асоб у нямецкім горадзе Рэгэнсбург адбыўся Першы З’езд Праваслаўных Беларусаў. На гледзячы на заяву з’езду, каб наш Беларускі епіскапат захаваў усю тую поўню арганізацыйнай сваёй самастойнасці, з якой ён прыбыў з Бацькаўшчыны, не ўліваючыся ані ў якой форме ў “Расейскую Зарубежную Царкву”, якая поўнасцю нэгуе нашы імкненні да Беларускай нацыянальнай самастойнасці, на саборы япіскапаў Рускай Зарубежнай Праваслаўнай Царквы ў Мюнхене сабор фармальна далучыў беларускіх япіскапаў (“разам з вернікамі”) да Рускай Зарубежнай Праваслаўнай Царквы
1968 — у Дзятлаве адкрыўся музей народнай славы.
1978 — адкрыўся Гродзенскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя Янкі Купалы.
2011 — у Мінску пачаўся працэс «Някляева —Рымашэўскага» — двух экс-кандыдатаў у прэзыдэнты, якіх абвінавацілі ў грубым парушэньні грамадзкага парадку. Разам з імі па справе праходзілі таксама члены ініцыятыўных груп.

НАРАДЗІЛІСЯ:
1712 — Сагнушка Януш Аляксандр (г. Любартаў, цяпер Люблінскае ваяводства, Польшча)— дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялiкага Княства Лiтоўскага, мечнік вялікі літоўскі (1735-1750), маршалак надворны літоўскі (1750-1760), сёмы і апошні ардынатар астрожскі.
1819 — Манюшка Станіслаў (фальварк Убель, цяпер Чэрвеньскі раён, Мінская вобласць) — беларускі і польскі кампазітар, дырыжор, педагог, стваральнік польскай нацыянальнай оперы, меў дачыненне да станаўлення беларускай музычнай культуры.
1831 — Борзабагаты Уладзіслаў Канстанцінавіч (маёнтае Рутка, цяпер Наваградскі раён, Гродзенская вобласць) — лекар, мемуарыст, кіраўнік Судзеньскага паўстання (1863-1864) у Навагрудскім павеце Мінскай губерні.
1846 — Сянкевіч Генрык Адам Аляксандр Пій (вёска Воля Акшэйская, каля горада Лукава, Люблінскага ваяводства, Польшча) — польскі пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі 1905 году. Бацька пісьменніка родам з татараў, якія пасяліліся на тэрыторыі Вялікага Княства Літоўскага падчас кіравання Вітаўта. Толькі ў XVII ст. яны перайшлі з ісламу ў каталіцтва. Маці была з беларускай шляхецкай сям’і.
1875 — Клецкін Барыс (вёска Гарадзішча, цяпер Баранавіцкі раён, Брэсцкая вобласць) — беларускі выдавец, у 1913 годзе зстварыў у Вільні “Віленскае выдавецтва Б. Клецкіна”, дзе выдавыліся кнігі на яўрэйскай і беларускай мове.
1880 — Андрыян Картон дэ Віярт (г. Брусель, Бельгія) — брытанскі вайсковец, генерал-лейтэнант, прадстаўнік брытанскай разведкі ў Польшчы. Пасля першай сусветнай вайны быў накіраваны ў Польшчу ў якасці сябра Брытанскай вайсковай місіі. Неўзабаве ўзначаліў гэтую місію. Пасля 1924 года пайшоў у адстаўку і да 1939 года жыў на Палессі на рацэ Льве ў маёнтку Прастынь (цяпер вёска Старына, Столінскі раён, Брэсцкая вобласць), які падараваў яму Караль Мікалай Радзівіл.
1886 — Слонскі Яўстафій Рыгоравіч (вёска Юр’ева, цяпер Смалявіцкі раён, Мінская вобласць) — вайсковец, пяхацінец, маёр, удзельнік Грамадзянскай і Другой сусветнай войнаў, Герой Савецкага Саюза (10.01.1944, пасмяротна).
1900 — Клімовіч Адольф Юстынавіч (вёска Клюшавічы, цяпер вёска Клюшчаны, Астравецкі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі грамадскі дзеяч, журналіст, выдавец. Вязень ГУЛагу.
1902 — Гарошка Мікола (вёска Трашчыцы, цяпер Карэліцкі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі грамадскі дзеяч эміграцыі ў ЗША, адзін са стваральнікаў Беларуска-амерыканскага задзіночання, першы старшыня Фундацыі імя П. Крачэўскага, сябра рэдакцыі газеты “Беларус”, ад 1970 г. сакратар Беларуска-амерыканскага рэспубліканскага клуба ў Нью-Ёрку, заснаваў выдавецтва “Час”, якое выдавала газету “Беларускі час”.
1903 — Голуб Файбыш Майсеевіч (мястэчка Ігумен, цяпер г. Чэрвень, Мінская вобласць) — лекар, доктар медыцынскіх навук, прафесар. Заслужаны дзеяч навукі Узбекскай ССР.
1907 — Фрыдлянд Іосіф Бенцыянавіч (мястэчка Смілавічы, цяпер гарадскі пасёлак Смілавічы, Чэрвеньскі раён, Мінская вобласць) — расійскі біяхімік, доктар біялагічных навук (1953), прафесар (1956).
1910 — Цыхун Апанас Пятровіч (вёска Кунцаўшчына, цяпер Гродзенскі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі педагог, краязнаўца, пісьменнік. Заслужаны настаўнік Беларусі.
1917 — Багушэвіч Юрый (Георгій Канстанцінавіч) (г. Орша, Віцебская вобласць) — беларускі пісьменнік і перакладчык.
1918 — Міхайлоўскі Леў Антонавіч (г. Ялец, Ліпецкая вобласць, Расія) — беларускі гісторык, археолаг, даследчык гісторыі Мінска, прымаў удзел у стварэнні археалагічнай карты Беларусі, кандыдат гістарычных навук (1972).
1921 — Булацкі Рыгор Васілевіч (вёска Мачулкі, цяпер Бабруйскі раён, Могілёўская вобласць) — беларускі педагог, гісторык, журналіст, першы дэкан факультэту журналістыкі БДУ, доктар гістарычных навук (1971), прафесар (1973).
1926 — Печкін Ярамір Аляксандравіч (г. Ленінград, цяпер г. Санкт-Пецярбург, Расія) — беларускі скульптар і архітэктар. Працаваў у манументальнай скульптуры і архітэктуры.
1929 — Міхельсон Валянцін Васілевіч (пасёлак Выдрыца, цяпер Аршанскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі гаспадарчы, дзяржаўны і палітычны дзеяч. Першы сакратар Арэхаўскага райкама ЛКСМБ (1954-1958), першы сакратар Віцебскага абкама ЛКСМБ (1958-1962), першы сакратар Віцебскага гарадскога камітэта КПБ (1971-1986), дырэктар выдавецтва Віцебскага абкама КПБ.
1933 — Яфімаў Фёдар Архіпавіч (вёска Новатраецкае, Цярноўскі раён, Варонежская вобласць, Расія) — беларускі паэт, літаратурны крытык, перакладчык, піша на расійскай і беларускай мовах. У 1960-1970 публічна выступаў супраць цэнзуры, за што пераследаваўся.
1934 — Гардзіцкі Аляксей Кузьміч (вёска Пугачова, з 1979 года ў межах г. Брэста) — беларускі літаратуразнавец і літаратурны крытык. Аўтар кніг дыялогаў, інтэрв'ю, гутарак пра літаратуру. Выступаў і як аўтар празаічных мініяцюр і літаратурных эцюдаў. Складальнік зборніка «Беларускія савецкія паэты» (на грузінскай мове, Тбілісі, 1978), біябібліяграфічных даведнікаў «Пісьменнікі савецкай Беларусі» (1981) і «Беларускія пісьменнікі: 1917—1990» (1994).
1934 — Казакевіч Мікалай Канстанцінавіч (вёска Дулебы, цяпер Бярэзінскі раён, Мінская вобласць) — беларускі мастак-жывапісец. Працаваў у станковым жывапісе ў жанрах лірычнага пейзажу, сюжэтна-тэматычнай карціны. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1988).
1936 — Аляшкевіч Фёдар Васілевіч (вёска Балотца, цяпер Навагрудскі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі нейрахірург, доктар медыцынскіх навук (1973), прафесар (1980), член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1994), акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1996).
1936 — Латышава Валянціна Якаўлеўна (г. Гомель) — беларускі неўролаг і педагог, доктар медыцынскіх навук (1986), прафесар (2000).
1936 — Якавенка Васіль Цімафеевіч (вёска Пажыхар, Светлагорскі раён, Гомельская вобласць) — беларускі празаік, публіцыст, грамадскі дзеяч, першы старшыня аргкамітэту Беларускага Народнага Фронту.
1937 — Картэль Мікалай Аляксандравіч (вёска Галяшы, цяпер Расонскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі генетык, доктар біялагічных навук (1984), прафесар (1991), член-карэспандэнт Акадэміі навук БССР (1986), акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (1999).
1941 — Ярэц Уладзімір Аляксеевіч (вёска Каравацічы, цяпер Рэчыцкі раён, Гомельская вобласць) — беларускі падарожнік, у першых падарожжах (1960-1966) на матацыкле не меў правоў упраўлення. Толькі аб’ехаўшы 42 горада еўрапейскай часткі СССР, як выключэнне, атрымаў у Мінску правы ўпраўлення матацыклам — быў першым у Беларусі глухім, які атрымаў вадзіцельскія правы. У 1967-1982 г. на мападзе “Ява-50”, матацыкле “Ява-350” і аўтамабіле ВАЗ-2106 “Жыгулі” здзейсніў 11 падарожжаў па тэрыторыі колішняга СССР, пабываўшы ў кожнай савецкай рэспубліцы, за 15 год праехаўшы агулам больш за 400 тыс. кіламетраў.
1947 — Машэнскі Міхаіл Леанідавіч (пасёлак Буравеснік, Курыльскі раён, Сахалінская вобласць, Расія) — беларускі прадпрымальнік, заснавальнік СП “Санта Брэмар”.
1950 — Мароз Юрый Дзмітрыевіч (вёска Замужанне, Барысаўскі раён, Мінская вобласць) — беларускі дзяржаўны дзеяч, міністр сельскай гаспадаркі (02.12.1998-14.07.2000), кандыдат эканамічных навук. Заслужаны работнік сельскай гаспадаркі Рэспублікі Беларусь.
1952 — Шут Аляксандр — беларускі лекар, дэпутат апазіцыі БНФ у Вярхоўным Савеце 12-га склікання, удзельнічаў у галадоўцы супраць рэферэндума 11-12 красавіка 1995 года.
1954 — Шунейка Яўген Феліксавіч (г. Гродна) — беларускі мастацтвазнавец, мастак дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Даследуе тэорыю і гісторыю, сучаснае беларускае мастацтва, у т.л. народнае (набіўныя тканіны). Выканаў габелены: «М. Багдановіч» (1981, Дом-музей М. Багдановіча ў Гродне), «Нараджэнне паэтаў» (1983, Дом літаратараў у Мінску), «Вясна Панямоння» (1986, гарадская бібліятэка імя Карскага ў Гродне) і інш. Адрэстаўрыраваў 200 арнаментальных матываў беларускіх народных набіванак канца XIX — пач. XX ст. Аўтар шматлікіх мастацтвазнаўчых публікацый па праблемах асэнсавання спадчыны беларускіх мастакоў у еўрапейскім кантэксце, па пы-таннях асаблівасцей мастацкага аздаблення беларускага тэкстылю, спецыфіцы мастацтва усходніх краін.
1960 — Беленькі Юрась (Юрый Адамавіч) (г. Мінск) — беларускі палітык, дэпутат апазіцыі БНФ у Вярхоўным Савеце 12 склікання, з сакавіка 2020 года знаходзіцца ў ЗША.
1975 — Кубракоў Іван Уладзіміравіч (вёска Малінаўка, Касцюковічцкі раён, Магілёўская вобласць) — генерал-маёр міліцыі (29.06.2018), начальнік Галоўнага упраўлення ўнутраных спраў Мінскага гарвыканкама (28.03.2019-29.10.2020), міністр унутраных спраў Рэспублікі Беларусь (29.10.2020-).
1998 — Сабаленка Арына Сяргееўна (г. Мінск) — беларуская прафесійная тэнісістка, пераможца трох турніраў WTA.

ПАМЕРЛІ:
1588 — Бьяндрата Джорджо (г. Алба-Юлія, Румынія) — італьянскі лекар і рэлігійны дзеяч анцітрынітарый. Прыдворны лекар каралевы польскай і вялікай княгіні літоўскай Боны Сфорцы. Нарадзіўся ў 1515 годзе ў г. Салуццо, Італія.
1849 — Рышардо Дэзідэрый (г. Мец, Францыя) — прапаведнік, гісторык, член Ордэна езуітаў, доктар тэалогіі і царкоўнага права (1813). У 1800 годзе заняў пасаду рэгента канквіту ў Мсціславе, прапаведнік у Полацку (1805-1807 і 1809-1810), Віцебску (1807-1808) і Магілёве (1808-1809). У Полацку прафесар ніжэйшых школ (1811-1816) і рэгент шляхецкага канвікта (1811-1812). У Полацкай езуіцкай акадэміі прафесар усеагульнай гісторыі, гісторыі царквы, французскай мовы, французскай літаратуры і кананічнага права (1813-1816).
1863 — Нарбут Людвік (вёска Дубічы, цяпер Варэнскі раён, Літва) — вайсковец, адзін з кіраўнікоў паўстання 1863-1864 гадоў у Беларусі і Літве.
1967 — Корж Васіль Захаравіч (г. Мінск) — адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на Беларусі пад час Другой сусветнай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
1972 — Вінаградаў Мікалай Уладзіміравіч (г. Віцебск) — беларускі псіхіятр, доктар медыцынскіх навук, прафесар (1943). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1966).
1980 — Міцкевіч Іосіф (Юзік) Міхайлавіч (вёска Смольня, Стаўбцоўскі раён, Мінская вобласць) — малодшы, адзінаццаты, з братоў Якуба Коласа. Нарадзіўся ў леснічоўцы Альбуць, цяпер Стаўбцоўскі раён, Мінская вобласць ў 1895 годзе.
1989 — Варшаўскі Стэфан (г. Сан-Дыега, штат Каліфорнія, ЗША) — беларускага паходжання амерыканскі матэматык, прафесар.
2005 — Татарнікаў Юрый Іванавіч (г. Брэст) — беларускі мастак, педагог. Працаваў пераважна ў станковым жывапісе і акварэлі, ствараючы запамінаючыя вобразы гарадскіх краявідаў.
2020 — Лабовіч Якаў Міхайлавіч (г. Гомель) — беларускі дзеяч цырка, узначальваў Гомельскі дзяржаўны цырк (1982-2020). Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь (1998).