1398 — у Гародні, куды прыехалі прадстаўнікі Тэўтонскага ордэна на чале з вялікім комтурам Вільгельмам Гельфенштэйнам, заключаны папярэдні мірны дагавор з Вітаўтам. Жмудзь перадавалася Ордэну, Вітаўт браўся дапамагчы ў пабудове двух альбо трох замкаў узамен за дапамогу ў ягоным паходзе на татараў. Вітаўт вярнуў палонных, а крыжакі — Вітаўтавага брата Жыгімонта, які быў у заложніках э 1392 года. Пскоў быў прызнаны ў інтарэсах Ордэна, а Ноўгарад — Княства.
1445 — на элекцыйным з’ездзе ў Серадзе вялікі князь літоўскі Казімір Ягелончык завочна абраны на караля польскага. Казімір адмовіўся займаць каралеўскі пасад і на з’езд не прыехаў.
1586 — горад Нясвіж атрымаў магдэбургскае права і герб.
1794— паўстанцы Якуба Ясінскага перамаглі ў Вільні (утрымоўвалі горад да 11 жніўня). Абвешчаны Акт паўстання, створаны рэвалюцыйны ўрад Літвы і Беларусі — Найвышэйшая літоўская рада на чале з Якубам Ясінскім.
1917 — спектаклямі «Паўлінка» Я. Купалы і «У зімовы вечар» паводле Э. Ажэшкі ў Мінску адкрылася Першае беларускае таварыства драмы і камедыі.
1917 — у Гомелі па ініцыятыве групы эвакуіраваных з Вільні работнікаў культуры і дзяржаўных служачых утвораны “Гомельскі саюз беларускай дэмакратыі” (налічваў каля 200 чалавек) пад началам былога заснавальніка кансерватыўна-манархічнага таварыства “Крестьянин” П. В. Каранкевіч. Мэтай саюза абвяшчалася поўная лучнасць Беларусі з астатняй Расіяй, з шырокім самакіраваннем на дэмакратычных пачатках, захаванне цэласнасці тэрыторыі Беларусі з горадам Вільня як галоўным яе культурным цэнтрам.
1918 —у Вільні адбыліся перамовы паміж прадстаўнікамі Віленскай беларускай рады і Літоўскай Тарыбы аб адраджэнні Вялікага Княства Літоўскага як федэрацыі Літвы і Беларусі. Для існуючай БНР рыхтавалася падстрахоўка. Але літоўскае кіраўніцтва мела іншыя намеры: падпарадкаваць Віленшчыну і Гарадзеншчыну, а тэрыторыям з беларускім насельніцтвам надаць аўтаномію.
1918 — імператар Нямеччыны Вільгельм ІІ прызнаў незалежнасць Літвы і перадаў ёй Віленшчыну.
1985 — генеральны сакратар СССР выступіў на пленуме ЦК КПСС аб неабходнасці паскарэння сацыяльна-эканамічнага развіцця краіны і паляпшеня дабрабыту народу, краіна узяла курс на перабудову.
1991 — пачалося блакіраванне жыхарамі Оршы чыгуначнага вузла на знак пратэсту супраць пагаршэння свайго эканамічнага стану. Доўжылася да 26 красавіка 1991 году.
2007 — створаны беларускамоўны канал спадарожнікавага тэлебачання «Белсат».

НАРАДЗІЛІСЯ:
1657 — Сапега Павел Францішак — рэлігійны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, сакратар вялікі літоўскі (1704-1713), біскуп жамойцкі (1715).
1720 — Віленскі гаон (Залман Эліяху бен Шлома) (вёска Сялец, цяпер Бярозаўскі раён, Брэсцкая вобласць) — рабін, кабаліст і грамадскі дзеяч, адзін з выбітных духоўных аўтарытэтаў артадаксальнага яўрэйства, матэматык. Заснавальнік міснагедскага (або літоўскага) напрамку ў іўдаізме. Слова “Гаон” у перакладзе з іўрыта азначае “Геній”.
1877 — Кадыгробаў Усевалад Антонавіч (мястэчка Зембін, цяпер Барысаўскі район, Мінская вобласць) — беларускі краязнавец, грамадскі дзеяч. Адзін з заснавальнікаў Віцебскай вучонай архіўнай камісіі (1909), яе старшыня ў 1910—1912 гг. Вывучаў помнікі архітэктуры і старадаўнасці ў навакол-лях Віцебска. Ініцыятар і арганізатар узвядзення ў 1912 г. у Віцебску помніка ў гонар герояў вайны Вайны 1812 г., адкрыцця Віцебскага аддзялення Маскоўскага археалагічнага інстытута, яго ганаровы член (1911). Член арганізацыйнага камітэта па ўзвядзенні помніка героям вайны 1812 г. у Барысаве. Гласны Барысаўскага павета. З 1912 г. пракурор Гродзенскага акруговага суда, з 1913 г. старшыня Гродзенскага царкоўна-археалагічнага камітэта. Памёр пасля 1915 года.
1886 — Змітрок Бядуля (сапр. Плаўнік Самуіл Яфімавіч) (вёска Пасадзец, цяпер Лагойскi раён, Мінская вобласць) — беларускi паэт і празаік, публiцыст, перакладчык, мовазнаўца.
1889 — Лявонаў Васіль Антонавіч (г. Варонеж, Расія) — беларускі вучоны ў галіне педыятрыі, доктар медыцынскіх навук (1924), прафесар (1924), акадэмік Акадэміі навук БССР (1941). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1939). Адзін з заснавальнікаў педыятрыі ў Беларусі.
1904 — Бурштэйн Рэвэка Хаймаўна (г. Смаргонь, Гродзенская вобласць) — расійскі вучоны ў галіне электрахіміі, доктар хімічных навук (1941), прафесар. Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі РСФСР (1965).
1905 — Свідзерскі Савелій Аляксеевіч (вёска Дзяньгубка, цяпер Крупскі раён, Мінская вобласць) — вайсковец, маёр, удзельнік Другой сусветнай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
1909 — Якаўлеў Георгій Міхайлавіч (г. Кіеў, Україна) — беларускі вучоны ў вобласці металаапрацоўкі, доктар тэхнічных навук, прафесар (1960). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1975).
1913 — Рэлес Рыгор (Гірша) Львовіч (г. Чашнікі, Віцебская вобласць) — беларускі яўрэйскі празаік і паэт, пісаў на ідыш, рускай і беларускай мовах.
1914 — Прус Рыгор Майсеевіч (вёска Пухавічы, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць) — беларускі вучоны ў галіне хірургіі, кандыдат медыцынскіх навук, дацэнт, палкоўнік медыцынскай службы.
1916 — Ксяндзоў Рыгор Васілевіч (вёска Рэчкі, цяпер Веткаўскі раён, Гомельская вобласць) — вайсковец, капітан, удзельнік Другой сусветнай вайны, Герой Савецкага Саюза (15.05.1946).
1922 — Іваноўскі Казімір Станіслававіч (г. Вільня, цяпер г. Вільнюс, Літва) — польскі вучоны ў галіне машынабудавання. Скончыў Гданьскі політэхнічны ўніверсітэт, затым выкладаў у ім. Атрымаў доктарскую ступень, дацэнт. У 1979 выехаў за мяжу, прафесар універсітэта Рывер-Стэйт у Нігерыі. Выдаў у 1995 годзе кнігу ўспамінаў з гісторыі міжваеннай Віленшчыны.
1923 — Рулінскі Мікола (Баранавіцкі раён) — беларускі вайсковы і грамадскі дзеяч, афіцэр Беларускай краёвай абароны, дэсантнік беларускага батальёна “Дальвіц”. Вязень ГУЛагу. Дэлегат Першага з’езду беларусаў свету (8-10 ліпеня 1993). У Вільні ўдзельнічаў у станаўленні Таварыства беларускай культуры. У ліпені 1997 г. у Вільнюсе быў ганаровым удзельнікам сэсіі Еўрапейскага Сектару Рады БНР і браў удзел у сустрэчы “рагулёўцаў”.
1930 — Соцкі Барыс Аляксандравіч (г. Саратаў, Расія) — беларускі фізік-тэарэтык, доктар фізіка-матэматычных навук (1989), прафесар (1991).
1934 — Конан Уладзімір Міхайлавіч (вёска Вераксава, цяпер Навагрудскі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі філосаф, гісторык, літаратурны крытык, доктар філасофскіх навук (1982).
1940 — Казько Віктар Апанасавіч (г. Калінкавічы, Гомельская вобласць) — беларускі празаік, журналіст. Піша на беларускай і рускай мовах.
1941 — Шары Генадзь Міхайлавіч (гарадскі пасёлак Парычы, Светлагорскі раён, Гомельская вобласць) — беларускі архітэктар, краязнаўца. Удзельнічаў у распрацоўцы праектаў гасцініцы ў Вілейцы (1972), прафтэхвучылішча ў Маладзечне (1974), у выкананні навукова-даследчых прац: карта шумавога рэжыму Мінска (1972), горадабудаўнічае асваенне поймавых тэрыторый у БССР (1979), удасканаленне прамысловай забудовы ў гарадах БССР (1978).
1946 — Багушэвіч Юрый Барысавіч (г. Глубокае, Віцебская вобласць) — беларускі мастак. Працуе ў манументальна-дэкаратыўным і станковым жывапісе.
1947 — Дзягілева Галіна Аляксееўна (г. Мінск) — беларуская актрыса, рэжысёр, заснавальнік, дырэктар і мастацкі кіраўнік Беларускага паэтычнага тэатра аднаго акцёра “Зніч”.
1954 — Акулаў Уладзімір Іванавіч (г. Баранавічы, Брэсцкая вобласць) — беларускі мастак-авангардыст, прадстаўнік другой хвалі беларускага авангарду.
1955 — Касцень Алесь (Аляксандр Дзмітрыевіч) (вёска Касцяні, Пастаўскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі паэт, празаік і журналіст.
1958 — Марозава Марына Генадзьеўна (г. Дзяржынск, Мінская вобласць) — бедарускі кампазітар і педагог, дацэнт (1993), прафесар (2002).
1960 — Свірыдаў Дзмітрый Вадзімавіч (г. Мінск) — беларускі фізікахімік, доктар хімічных навук (1999), прафесар (2003).
1969 — Наркевіч Алесь (Аляксандр Іванавіч) (г. Вілейка, Мінская вобласць) —беларускі бард і паэт.
1969 — Стрэнкоўскі Сяргей Пятровіч (гарадскі пасёлак Юратішкі, Іўеўскі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі гісторык, доктар гістарычных навук (2014), прафесар (2018).
1976 — Хлястоў Аляксей Іванавіч (г. Мінск) — беларускі поп-выканавец.
1984 — Ільін Мікола (г. Магілёў) — беларускі грамадскі і ваенны дзеяч, удзельнік вайны на ўсходзе Украіны (Узброеные сілы Украіны), псеўданім “Эстонец”.

ПАМЕРЛІ:
1549 — Глябовіч Ян Юр’евіч (г. Вільня, цяпер г. Вільнюс, Літва) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста жыжморскі, мсціслаўскі, бабруйскі, барысаўскі, радашковіцкі, ваявода віцебскі (з 1529), вялікі пісар літоўскі (з 1530), ваявода полацкі (з 1532), ваявода віленскі (з 1542), вялікі канцлер літоўскі (з 1546). Нарадзіўся каля 1480 года.
1657 — Косаў Сільвестр (г. Кіеў, Україна) — праваслаўны царкоўна-грамадскі дзеяч, пісьменнік, публіцыст. Нарадзіўся ў канцы XVI ст. ў маёнтку Жаробычы, цяпер Шумілінскі раён, Віцебская вобласць.
1816 — Чыж Андрэй (г. Полацк, Віцебская вобласць) — католік заходняга абраду, езуіт, педагог, прафесар. Выкладаў інфіму (1785-1786), граматыку, сінтаксіс і рускую мову (1787-1788), паэтыку і рускую мову (1788-1789), рыторыку і рускую мову (1789-1790) у Полацкім езуіцкім калегіуме. Прафесар рыторыкі і паэтыкі (1794—1795) у Полацкім езуіцкіі калегіуме. Рэгент канвікту і прафесар французскай мовы ў Магілёўскім езуіцкім калегіуме (1795—1797), прэфект школ у Полацку (1800—1802). У 1802—1806 гг. — рэгент езуіцкага канвікту ў Пецярбургу. Пасля пераўтварэння канвікту ў Высакародны калегіум, быў яго нязменным рэктарам (1806—1815) і заслужыў на гэтай пасадзе добрую памяць многіх сваіх вучняў. 1813 г. — асістэнт генерала Таварыства Ісуса ў Расіі Тадэвуша Бжазоўскага.
1863 — Жылінскі Вацлаў (г. Санкт-Пецярбург, Расія) — рымска-каталіцкі дзеяч, мітрапаліт, біскуп віленскі (03.07.1848-27.10.1856), архібіскуп магілёўскі (18.09.1856-23.04.1863).
1956 — Васільеў Аляксандр Карпавіч (г. Асіна, Томская вобласць, Расія) — вайсковец, сапёр, старшы сяржант, удзельнік Другой Сусветнай вайны, поўны кавалер ордэна Славы.
1969 ― Юскавец Майсей Калінікавіч (г. Віцебск) ― беларускі вучоны ў галіне ветэрынарыі, доктар ветэрынарных навук (1941), прафесар (1943), акадэмік Акадэміі навук БССР (1950). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1958).
1977 — Дземідовіч Барыс Паўлавіч (г. Масква, Расія) — беларускага паходжання расійскі матэматык, доктар фізіка-матэматычных навук (1963), прафесар (1965). Аўтар зборніка задач па матэматычным аналізе, аднаго з самых вядомых у матэматычным асяроддзі былога СССР.
1987 — Зянько Уладзімір Барысавіч (г. Маладзечна, Мінская вобласць) — вынаходнік, публіцыст, фалькларыст, які запісаў каля 400 фальклорных твораў ад маці — Соф’і Зянько-Пачыкоўскай.
1991 — Касмовіч Дзмітрый (г. Штутгарт, Германія) — беларускі палітычны і грамадcкі дзеяч, дзеяч эміграцыі ў Германіі, выдавец.
1996 — Багарад Самуіл Нахманавіч (Сямён Навумавіч) (г. Рыга, Латвія) — вайсковец, падводнік, капітан 3-га рангу, удзельнік Другой сусветнай вайны, Герой Савецкага Саюза (08.07.1945).
1999 — Няфёд Уладзімір Іванавіч (г. Мінск) — беларускі пісьменнік, тэатразнавец, доктар мастацтвазнаўства (1963), прафесар (1964), член-карэспанэнт Акадэміі навук БССР (1972). Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1975). Буйнейшы тэатразнавец і тэатральны крытык Беларусі, заснавальнік беларускай тэатразнаўчай школы.
2004 — Пісьмянкоў Алесь (Аляксандр Уладзіміравіч) (г. Мінск) — беларускі паэт, эсэіст, лаўрэат літаратурнай прэміі імя Аркадзя Куляшова і прэміі «Залаты апостраф» (2004, пасмяротна).
2015 — Салтук Алег Уладзіміравіч (г. Віцебск) — беларускі паэт і перакладчык. Лаўрэат прэміі імя Уладзіміра Караткевіча.
2020 — Сянько Фёдар Пятровіч (г. Масква, Расія) — беларускі дзяржаўны і гаспадарчы дзеяч, міністр сельскай гаспадаркі БССР (20.03.1979-25.11.1985), намеснік старшыні Савета Міністраў БССР (16.07.1990-26.03.1991), намеснік старшыні Савета Міністраў СССР (28.03.1991-28.08.1991).