დიდი ხნის წინათ, ქაშვეთის ეკლესიასთან ერთი უსინათლო მათხოვარი იჯდა, დაბადებიდან ნათელი არ ჰქონდა თვალში, მაგრამ მუდამდღე მზეს ფიცულობდა და ილოცებოდა, ერთხელაც გამვლემა ჰკითხა:

- მზეს რომ ფიცულობ, თუ გინახავ როდესმე?
- არა, არასდროს არ მინახავას.
- მაშ თუ არ გინახავას როგორღა იფიცებ და ილოცები?
- მზეს ვერ ვხედავ, მაგრამ მათბობს შვილო, ღმერთიც ესეა ვერ ვხედავთ მაგრამ მუდამ ზრუნავს ჩვენზე...