Предыдущая публикация
Хаётимсан!
17-кисм
- Йўқ… манфаати бор деб ўйламаганман сира. Нафс деган хаёлга ҳам бормаганман.
- Нима учун?
- Ҳис-туйғуларингиз самимий бўлгани учун.
- Раҳмат…
- Лекин тентаксиз деб ўйлаганман,-кулди Заҳро.
- Тентак?
- Ҳа, ахир сизнинг менга бўлган туйғуларингиз тентакликдан бошқа нарса эмас.
- Сиз нима десангиз шу, Заҳро Султон!-кулиб қўйди Беҳруз ҳам. -Раҳмат сизга!-қўшиб қўйди яна.
- Нима учун?-сўради аёл бироз хайрон бўлиб.
- Ҳеч кимга айтмаган сирларингиз ва дардларингизни мен билан бўлишганингиз учун…
- Шунча йил бу гапларни қалбимда асраб жуда тўлиб кетибман шекилли... ҳам ҳозир юқорида ва бегона юртдамиз, дардларингиз ҳақида сўзлаганингизга мен ҳам бир тўкилай дедимда…
- Кимгадир тўкилишингиз керак эди албатта. Эшитганларим шу ерда қолади, бунисидан кўнглингиз тўқ бўлсин.
- Агар бундан ташвишланганимда сизга айтмасдим…
- Раҳмат…
Кейин тоғ-чанғи кўтаргичдаги носозликни тузатишди чоғи у ҳаракатланишда давом этди. Улар пастга тушишди ва меҳмонхонага етиб олишди. Хоналари ёнига боришгач Беҳруз:
- Бугунги ажратган вақтингиз учун раҳмат, носозлик учун узр сўрайман. Совқотмадингизми ишқилиб,-деб сўради Беҳруз.
- Бу сизнинг айбингиз эмас-ку, менга ёқди манзарани юқоридан томоша қилиш. Кейин бунда ҳам бир ҳикмат бор эди менимча, чунки бир тўкилдик,-деди табассум билан. -Совқотмадим, раҳмат менга ҳар доимгидек қайғуриб, илтифот кўрсатдингиз. Ўзингиз шамоллаб қолмасангиз бўлди.
- Мендан хавотир олманг, ҳаммаси яхши бўлади. Энди кириб дам олинг, кечки зиёфатга чиқишимиз керак. Ҳозир дам олмасангиз толиқиб қоласиз. Бешта кам еттида хонангиз эшигини тақиллатаман.
- Яхши.
- Яхши дам олинг.
- Сиз ҳам,-дея аёл хонасига кириб кетди.
Беҳруз ҳам хонага кирди. Ётиб бироз дам олди. Заҳронинг гаплари ҳақида ўйлади. Унга ишониб дардлашгани учун ич-ичидан жуда қувонди. Ахир бу ишонч дегани эди.
Ё Аллоҳим, уни фақат бахтли кўришимда менга ёрдам бер, ўзинг куч бер, шундай куч бергинки, у доимо бахтли яшаши учун дунёларга ҳам қарши тура олай!
Бу пайтда Заҳро ҳам бугунги кечган суҳбат ҳақида ўйларди. Беҳрузга ишонарди, шунинг учун ҳам унга қалбини очди. Беҳрузнинг ҳислари поклигига, туйғулари абадийлигига ва ўзини чин маънода севишига ишонарди, лекин бу пишадиган савдо эмаслигини яхши биларди. Шунинг учун ҳам Беҳрузга умид беришни истамасди, унинг азобланишини истамасди. У ҳақиқатдан ҳам яхши йигит, энг аввало мен ҳақимда қайғуради, рашк қилишини сезиб турсам ҳам унинг рашки қанақадир ёқимли. Чунки Беҳруз ишончсизликдан рашк қилмасди, шунчаки беғубор қизғанарди уни. Кинояларидаги жаҳл ҳам аёлга эмас, унинг атрофидаги “парвона”ларга эканлиги шундоққина сезилиб турарди.
Хуллас, бир сўз билан айтганда Беҳруз ҳар томонлама яхши ва ишонса бўладиган йигит эди. Лекин мен унинг бахтли бўлиши учун ҳам ўзимни четга олишим шарт! Ахир уни яхши кўраман-ку, демак унинг бахти учун ҳам буни унга сездирмаслигим керак. Агар у буни билиб қолса ҳеч қачон мендан кечмаслиги аниқ.
Эй, Худойим, ўтинаман, қалбимдан унинг севгисини ўзинг ол, унга буни сездириб қўймаслигим учун менга ирода бер. У ўз тенги билан бахтли бўлиши керак.
Шу хаёллар билан бироз кўзи илинди.
Соат олтида туриб, ўзига оро берди, ҳар эҳтимолга қарши олиб келган оқшом кўйлагини кийди. Беҳруз ҳам сочларини тузатди, қора ёқали кўйлагини кийиб, устидан қора виллурдан тикилган костюм-шимини кийди. Хуллас, иккиси ҳам ўзларига обдон оро беришгач,
Беҳруз айтилган пайтда Заҳронинг эшигини тақиллатди. Эшикни очган аёлдан Беҳруз нигоҳларини бир зум узолмай қолди.
- Жуда гўзалсиз…,-деди меҳр билан.
- Сизга ҳам гап йўқ, Беҳруз Шуҳратович,-деди Заҳро Асадовна табассум билан.
- Кетдикми?
- Кетдик. Сизга битта қора кўзойнак етишмаяпти холос. Шунда ҳақиқий тансоқчига ўхшаган бўлардингиз.
- Кўзойнаксиз ҳам сизни истаган шилқимдан ҳимоя қила оламан.
- Бунга заррачаям шубҳам йўқ.
- Ҳозир улар сизни кўриши билан типирчилаб қолишади, сизга бехаёларча хушомад қилишади ярамаслар! Ўша пайтда менга сабр тилаб турсангиз бўлди,-кулди Беҳруз ҳам.
- Мени шарманда қилмайсиз деган умиддаман.
- Асло! Буёғидан хотиржам бўлинг.
Кейин улар меҳмонхона ресторанига ташриф буюришди. Ресторан жуда шинам ва дабдали эди. Улар тўғри ҳамкорларни ёнига боришди ва Стеве Ҳаррисон билан Салоҳ Панаҳи ўринларидан туриб аёлга пешвоз чиқишди.
- Кечанинг энг гўзал хонимига хайрли кеч,-деди Салоҳ Панаҳи.
- Дунёнинг ягона ва бетакрор қироличасига хайрли кеч деяверинг,-деди Стеве Ҳаррисон.
- Оббо, бошланди! Нима Малайзияда адабиёт курслари бепул ўқитиладими?-деди Беҳруз ҳамкорларга соҳта кулиб аёлга юзланаркан.
- Нега ундай деяпсиз?-деди аёл ҳам Беҳрузга қараб.
- Булар хушомад қилишда бир биридан ўзаман деяпти!
- Марҳамат, ўтиринглар,-деди Стеве Ҳаррисон.
Улар ўтиришгач, таомга буюртма беришди.
- Турмуш ўртоғингиз жуда бахтли инсон экан, сиздек гўзал маликанинг соҳиби бўлиш ҳар қандай эркакнинг орзуси,-деди Стеве аёлга боқаркан.
Беҳруз аранг ўзини босиб турарди. Ҳозир аёлнинг эри йўқлигини билишса, Заҳронинг оёқларига йиқилишга ҳам тайёр бу ярамаслар! Яхши, демак, бугун мен таржимон эканман, маҳорат билан буни бажараман.
- Жаноб Ҳаррисон: Доим ёнингизда Беҳрузни олиб юринг, бўлмаса сиздек гўзал хонимни олиб қочиб кетишлари мумкин деяптилар,-деди аёлга.
- Наҳотки?! Ростдан ҳам шундай дедими ёки таржимани “текис”лаб қиляпсизми, Беҳруз жаноблари?
- Нега энди ундай ўйлаяпсиз, айнан таржима қилдим.
- Унда жаноб Ҳаррисонга марҳамат қилиб айтсангиз, доимо ёнимда сизни олиб юролмайман, буни сираям иложи йўқ. Чунки бир йилдан сўнг сиз компаниянгизда ишингизни давом эттирасиз. Таржима қилинг, сизга илҳақ қараб туришибди.
- Жаноб Ҳаррисон, хоним айтяптиларки, яқинда Беҳруз билан, яъни мен билан, турмуш қурмоқчимиз. У менинг орзуйимдаги қаҳрамоним, мени севади, мен учун ҳаммадан ҳам кўп қайғуради. Шунинг унга қалбим ва ҳаётимни бағишламоқчиман, деяптилар.
- Ўўў, ростданми, зўр-ку! Сиз жуда омадли инсон экансиз! Шундай хурлиқо аёлни кўнглини топа олибсиз, бу таҳсинга лойиқ, мистер Беҳруз!
Аёл ҳамкорларга табассум қилган ҳолда, оҳиста Беҳрузга яқинроқ шивирлади.
- Уларга нима дедингиз? Мен унча кўп гап гапирмадим-ку?
- Уларга мен билан турмуш қурмоқчилигингизни ва ҳеч ким сизни мендек сева олмаслигини айтдим, сизни номингиздан албатта.
- Ҳой, қачон шундай дедим, унақа гапларни айтмадим шекилли?
- Шундай демаганимда ҳозир сизга келганимиздан бери суқланиб ўтирган манави суллоҳлар елимдек ёпишиб олишарди! Сиздек аёлнинг кўнглига йўл топа олганим учун менга таҳсин айтишяпти,-деди ҳамкорларга ясама табассум қилди Беҳруз.
- Жуда сизга ёқиб тушган бўлса керак бу таҳсинлар, Беҳруз жаноблари?
- Ахир шахсий қўриқчингиз сифатида нафақат ўзингизни балки номингизни ҳам ҳимоя қилишим керак-ку, Заҳро Султон?
Бироздан сўнг Салоҳ Панаҳини иш билан чақириб қолишди, у узр сўради ва хайрлашиб кетди.
- Битта хирапашшадан қутилдик, иккинчисини ўзим даф қиламан шекилли.
- Беҳруз, бас қилсангиз-чи, ўзимни кулгидан зўрға ушлаб турибман гапларингиздан.
- Хоним, сизни рақсга таклиф қилмоқчи эдим, ўйлайманки бунга Беҳруз қаршилик қилмайди. Бир марта сиз билан рақсга тушсам армоним қолмасди,-деди Стеве Беҳрузга таржима учун қараркан.
- У нима деди?
- Ўтириб ўтириб бомба ташлади-ку бу!
- Беҳруз, у нима деди деяпман?
- Бир марта сиз билан рақс тушгиси келиб қолибди бемаҳалда! Бир марта сиз билан рақс тушсам бўлди, кейин Беҳрузнинг қўлларида ўлим топсам ҳам армоним йўқ деяпти,-деди Стевега қараб соҳта табассум билан.
- Жаноб, Ҳаррисон, таклиф учун раҳмат, лекин ҳеч ким билан рақс тушишни истамайман. Тўғри тушунасиз деган умиддаман. Беҳруз, таржима қилинг, илтимос.
- Жаноб, Ҳаррисон, биласизми, мен фақат севган инсоним билан рақс тушаман, у менинг қалбимни соҳиби. Шунинг учун ҳам мен билан фақат у рақсга тушишга хақли. Тўғри тушунасиз деган умиддаман, деяптилар хоним.
- Шунақами? Жуда афсусдаман, афсус лекин менга ҳали ҳеч ким йўқ демаганди. Сиз меҳмонсиз, бир марта таклифимни рад этмасангиз беҳад миннатдор бўлардим! Илтимос рад этмасангиз, мен ҳозир сиз учун энг чиройли куйни қўйишларини айтаман,-деди Стеве.
- Ё мени яхшилаб ушлаб туринг, ёки бўлмаса мана бу ярамасни гаплари учун ҳозир бўғиб ўлдириб қўяман!-деди Беҳруз аёлга юзланаркан мажбуран табассум билан.
- Нима деяпти?
- Ҳеч ким уни рад қилмаганмуш, шунинг учун сизнинг шарафингизга қўшиқ қўйишларини айтармушда сиз билан рақс тушармуш! Ўлдириб қўя қоларман!
- Ўзингизни босинг, энди шу етмай турувди менга.
- Нима таклифини қабул қиласизми унда?
- Мен ундай деганим йўқ, қандай ундан қутилишни ўйлаяпман холос.
- Уни менга қўйиб беринг, ўзим ҳал қиламан.
- Нима қилмоқчисиз яна?
- Жаноб Ҳаррисон, рақс бўлса қочмайди аввал ҳамкорлигимиз шарафига қадаҳ кўтарайлик деяптилар хоним,-деди.
- Албатта, бир оғиз сўзингиз ҳозир мен қуяман қадаҳларга,-деб Стеве Ҳаррисон оғзи қулоғида винони оча бошлади.
Уни кузатиб турган Заҳро бироз тушунолмай савол назари билан Беҳрузга қаради.
- Беҳруз, яна нимани бошладингиз? Унга нима дедингиз нега бунча суюниб кетди?
- Рақс бўлса қочмайди аввал ҳамкорлик шарафига қадаҳ кўтармоқчи эканлигингизни айтдим.
- Нима?! Эсингиз жойидами?! Мен умуман ичмайман, нима билмайсизми?
- Ўзингизни босинг, ҳаётим, бироз жилмайинг,-деди Стевега қараб ясама табассум қиларкан Беҳруз. -Қаранг, ҳозир сездириб қўясиз бунақа ҳолатингизда, бироз шошманг, сал жилмайинг. Ичмаслигингизни яхши биламан ва мен ҳам ичмайман. Қолаверса эсимни ўзингиз олиб қўйган бўлсангиз, қаердан ҳам жойида бўлсин, Заҳро Султон?
- Мана, марҳамат хоним бу қадаҳ сизга,-деб Стеве қўлидаги қадаҳни Заҳрога узатди.
- Лекин
- Олинг, қўлидан олинг ва қолганини менга қўйиб беринг,-деди аёлга секин шивирлаб.
- Мана бу эса сизга мистер Беҳруз,-деб унга ҳам қадаҳ узатди Стеве.
- Заҳро хонимнинг соғликлари учун кўтардик,-деди Стеве қадаҳларни уруштириш учун қўл узатаркан.
Шу пайт Беҳруз қадаҳни Стевенинг қадаҳи билан чўқиштириш учун яқин олиб бораётиб атай икки марта аксирди ва атайлаб қадаҳга эмас Стевенинг қўлига туртиб юборди. Буни атайин бўлганини фақат ўзи билан Заҳрогина пайқади чунки Стевенинг кўзлари Заҳро Асадовнада эди ва шу сабабли буни атайин қилинганини у пайқамай қолди.
Шу пайт қадаҳ Стевенинг костюмига тўкилиб кетди.
- Жаноб, Ҳаррисон минг бор узр, жуда афсусдаман, мен бундай бўлишини истамагандим. Аксига олиб шу пайт ҳам акса ургим келиб қоладими а?-деди Беҳруз астойдил пушаймондек кўрсатиб.
- Йўқ ҳижолат бўлманг, буям бир бўлиб қолдида. Ҳечқиси йўқ ҳаммаси жойида. Афтидан сиз билан рақс тушиш насиб қилмаган шекилли, хоним,-деб аёлга қаради Стеве.
- Илоҳим ҳеч қачон насиб қилмасин,-деди ўзбекчалаб Беҳруз.
- Бироз жим туринг, ҳозир кулиб юбораман,-деди аёл секин Беҳрузга шивирлаб.
- Жуда афсусдаман, жаноб Ҳаррисон,-деди кейин Заҳро.
- Хоним жуда афсусда эканликларини айтяптилар,-деди Беҳруз таржима қиларкан.
- Майли бу аҳволда ўтирмай мен бора қолай, сизларга хайрли оқшом, яхши ўтиринглар. Яна бир бор ҳамкорлигимиз билан сизларни қутлайман,-деди Стеве ва хайрлашиб кетди.
- Яна бир мартадан қадаҳ кўтарсак бўлардида, иккинчи мартасида юзларига сепиб юборардим винони,-деди Беҳруз Стеве кетгач.
Шу пайт Заҳро Асадовна чунонам қотиб кулдики, буни томоша қилиш Беҳрузга ҳузур бағишларди.
- Бирам чиройли куласизки…..
- Ўлдирасиз одамни, бунақа қилишингиз хаёлимга ҳам келмаганди рости,-деди аёл ўзини кулгудан тўхтатиб.
- Ахир айтгандим-ку, комедия кўрасиз деб.
- Ҳалиям эсласам кулгим келяпти,-деди Заҳро Асадовна кулгуга зўр бериб.
Беҳруз унга меҳр билан термулиб қолди.
- Балки менга термулишни бас қиларсиз, Беҳруз Шуҳратович.
- Узр, кечирасиз. Нотўғри хаёлга борманг, мен шунчаки самимий қараётгандим чиройли кулгуларингизга.
- Майли энди турайлик биз ҳам. Бугунги комедия етади.
- Бироз мелодраммага нима дейсиз?
- Тушунмадим?
- Мен билан рақсга тушишингизни илтимос қилсам майлими?-деб Беҳруз ўрнидан туриб аёлнинг ёнига яқин борди ва унга қўлини узатди.
Биласизми-деб Заҳро ўрнидан турди. -Бугунги кун учун драма ва комедия етади менимча. Энди бориб дам олсак бўларди, ахир эртага саргузашт кўрамиз шекилли?-деб энди кетмоқчи эди Беҳруз:
- Қўрқяпсизми?-деди.
- Нимадан?
- Севиб қолишдан?
- Нима?!
- Яна мендан ва сизга бўлган ҳисларимдан қўрқяпсиз шундайми?
- Бўлмаган гап! Ҳечам ундай эмасда!
- Унда нега таклифимни эшитибоқ кетиб қоляпсиз?
- Чунки буни истамайман!
- Тўғрисими?
- Нима сиз ноз қиляпти деб ўйлаяпсизми? Мен эътиборингиз учун нозланишни ёқтирмайман, қолаверса мен сизга ёш қизча эмасман нозланадиган,-деди аёл қошларини чимириб.
- Мен ҳам сизга ёш йигит эмасман. Бунча ёшингизни рўкач қилаверасиз?
- Чунки бу бор ҳақиқат.
- Мен ҳаммасини билиб туриб севаман сизни!
- Беҳруз, ҳамма бизга қараб турибди, юринг кетамиз.
- Бир марта мен билан рақсга тушсангиз нима тахтингиздан тушиб қоласизми, Заҳро Султон?
- Нима учун таклифингизни қабул қилишим керак?
- Бунчаям мағрур бўлмасангиз? Кўнглингизни олиш Эверест чўққисига тирмашиб чиқишдан ҳам қийина!
- Ўзингиз бунча қайсар бўлмасангиз?
- Ўхшатмасдан учратмас! Нима қилсам мен билан рақсга тушасиз? Деразангиз тагида серенада айтсам рози бўласизми?
- Серенада?-бирдан кулиб юборди аёл. -Ҳали шунақа қобилиятим ҳам бор денг, Беҳруз Шуҳратович?
- Куляпсизми?
- Қўшиқ айтишни биласизми ўзи?
- Айтолмайди деб ўйлаяпсизми?
- Асло шубҳам йўқ!-деди аёл самимий кулишда давом этиб. -Майли сиз аввал серенада айтиб кўрингчи, уёғини кўрамиз. Мен билан рақс тушиш осон эмас! Майли мен чарчадим, эртагача яхши дам олинг,-дея аёл ундан узоқлашди.
- Демак ишонмайсиза? Жуда соз,-деди Беҳруз аёл кетгач оҳиста шивирларкан.
Хаёлига келган фикрдан хурсанд бўлиб кетди.
Бориб қабул бўлимидагиларга учрашди. Барча керакли нарсаларни муҳайё қилишди. Кейин барчасини Заҳро Асадовнанинг номеридаги деразани тагига жойлаштирди.
Ташқари бироз салқин бўлишига қарамай, Беҳруз эринмасдан ҳаммасини бир бир кўздан кечириб чиқди. 3 та созанда йигитга тайёрмисизлар, деди.
Улар тайёр эканликларини ва Беҳруз қачон деса шу лаҳзадаёқ бошлашга шайликларини айтишди.
Беҳруз қўшиқ айтишга қизиқарди, шу сабабли ҳозир ўзи жонли ижрода рус қўшиқчиси Андрей Ивановнинг энг яхши ашуласини айтишни ўйлади. Қўшиқ номи “Я нарисую для тебя” деб номланарди.
Колонкалар ҳам тайёр эди.
Микрафонни қўлига олиб Заҳро Асадовнани чақирди.
- Заҳро Асадовна! Заҳро Асадовна!
Ўзини чақираётган ким бўлди экан, деган ўйда Заҳро дераза томонга қараган эшикдан чиқиб пастга қаради, қаради-ю ҳайратдан қотиб қолди. Бу Беҳруз эди.
- Заҳро Султон! Ҳаётимсиз, жонимсиз мени! Серенада бўлмаса ҳам сиз учун бир чиройли қўшиқни айтиб бераман, сизга бағишланади! Илтимос эшитинг!
- Бу қанақа жиннилик яна! Э худойим, эсини еганми бу йигит! Ахир ҳаммани кўзи менда, шарманда қилади бу ҳаммани олдида!-деди ўзига ўзи.
- Беҳруз, бас қилинг томошани, нима мастмисиз?
- Сизнинг ишқингизда мастман, ҳаётим!
Қани йигитлар бошладик!-деди кейин йигитларга қараб.
- Ҳой, кимга айтяпман! Беҳруз!-деди аёл.
Лекин колонкадан келаётган мусиқа унинг овозини босиб кетди.
Кўшиқни бошлади. Қўшиқ чиройли эди, матни ҳам мусиқаси ҳам ажойиб эди. Хайрон қоладиган томони Беҳруз ижрони ҳам юракдан жуда яхши айтаётганди. Заҳро Асадовна кириб кетмоқчи эди, лекин нимадир уни қолиб қўшиқни тинглашга ундади.
Қўшиқ тугагач, қўшни номерлардан томошага чиққан меҳмонлар қарсак чалиб, Бехрузни олкишлашди.
Қўшиқ матни бундай эди:
Я нарисую облако, так оно похоже на тебя,
Близкое и далекое, как и любовь твоя.
Я напишу над облаком два слова: "люблю тебя",
Близкая и далекая женщина...
Припев:
Я нарисую для тебя самый счастливый день,
Я так хочу удивить тебя, что может быть главней?
Я подарю тебе твой портрет, ты посмотри на него,
Больше сказать мне о любви нечего...
Я нарисую озеро, так же как в тебе я в нем тону,
Вдохновляясь над образом во сне и наяву.
Я напишу над озером два слова: "люблю тебя",
Близкая и далекая женщина...
Я нарисую для тебя море, а нем - дожди,
Я так хочу удивить тебя, ты только подожди.
Я подарю тебе всё, что есть и было в душе всегда,
Больше сказать мне о любви нечего...
Близкая и далекая женщина...
Припев:
Я нарисую для тебя самый счастливый день,
Я так хочу удивить тебя, что может быть главней?
Я подарю тебе твой портрет, ты посмотри на него,
Больше сказать мне о любви нечего...
- Мен сизни жудаям яхши кўраман, беҳад севаман, Заҳро Султон! Сиз менинг ҳаётимсиз, жонимсиз, жаҳонимсиз, бахтимсиз, ҳар бир нафасим, тириклигим, бутун борлиғимсиз!-деди Беҳруз.
- Тентаксиз!-дея аёл хонага кириб кетди.
Беҳруз созандаларга ташаккур айтиб, хонасига чиқиб кетди.
Тонг ҳам отди. Беҳруз эрта саҳардан қабулхона бўлимига бориб бугунги бориладиган жойлар рўйхатини узатди.
- Фақат ҳаммаси кўнгилдагидек бўлиши керак,-деди инглиз тилида.
- Албатта, жаноб, ҳаммаси сиз хоҳлагандек бўлади. Кўнглингиз тўқ бўлсин.
- Раҳмат!
Кейин Заҳронинг эшигини тақиллатди.
- Хайрли тонг, безовта қилмадимми?
- Хайрли тонг, қаҳрамон!
- Тайёрмисиз?
- Қаёққа?
- Ахир кеча келишдик-ку, бугунги кунни ўзимизга бағишлаймиз деб.
- Ҳозир кетамизми? Нонушта ҳам қилмасдана?
- Нонуштани ўша ерда қиламиз. Сиз ўзингизга қулай бўлган кийимларни кийиб олсангиз яхши бўларди ва оёғингизга ҳам пошнаси бўлмаган поабзал кийиб олинг.
- Майли лекин қаёққа кетяпмиз?
- Борганда биласиз, тайёрланиб пастга тушинг, сизни пастда кутаман хўп?
- Хўп, яхши.
Аёл ҳам кўп куттирмади, Беҳрузнинг ёнига яқин келгач:
- Кеча ичганмидингиз?
- Йўқ, мен умуман ичмайман. Қолаверса ичганимда деразангизга тирмашиб ёнингизга чиққан бўлардим ва сиз билан рақс тушардим. Дарвоқе, серенада сизга ёқдими?
- Кеча ҳаммани ўзингиз билан менга қаратдингиз.
- Кеча нима айтган бўлсам ҳаммасини чин қалбимдан айтдим.
- Хўш, қаерга борамиз?-деди Заҳро гапни бошқа томонга буриб.
- Ҳеч музда учганмисиз?
- Йўқ.
- От минганмисиз?
- Йўқ.
- Боулинг ўйнаганмисиз?
- Йўқ. Менда бунақа нарсаларга вақт ҳам, ҳафсала ҳам бўлмаган. Шошманг, нега бу ҳақида сўраб қолдингиз?
- Бугун ҳаммасига вақт ҳам, ҳафсала ҳам топамиз, Заҳро Султон! Хўш, кетдикми?
- Юрақолинг, гид жаноблари!
Улар меҳмонхона ташқарисидан чиқишган эди ҳамки бир келишган, ўзига жуда оро берган, виқорли ёш аёл:
- Сизни бир дақиқага мумкинми?-деди инглиз тилида Беҳрузни тўхтатиб.
- Эшитаман?
- Кеча қўшиғингизни эшитгандим, офарин қойилмақом ижро этдингиз! Менга жуда ёқди! Овозингиз ҳам чиройли экан, мумкин бўлса, бир учрашиб гаплашсак бўладими? Истасангиз продюсерлик қилишим мумкин?-деди аёл ошкора карашма билан.
- Афсуски, буни иложи йўқ, мен хонанда эмасман, кейин биласизми рафиқам жуда рашкчи, мени бегона аёллар билан гаплашишим унга ёқмайди. Мен эса уни жуда қаттиқ севганим учун уни ранжитадиган иш қилишни ёқтирмайман. Энди узр, биз шошаётгандик.
- Биз унга билдирмасдан ҳам учрашишимиз мумкин?-деди аёл янаям карашма билан.
- Мени тушунмадингиз чоғи, мен рафиқамни жуда ҳам севаман, ундан бошқа ҳеч ким мени қизиқтирмайди! Хайр,-дея Беҳруз Заҳронинг елкасидан қучган киши бўлиб, ҳалиги аёлдан узоқлашди.
- Бу нимаси, Беҳруз?
- Узр сўрайман, илтимос машинагача шундай юрайлик, анави аёл бизни кузатиб турибди.
Машинага ўтиргач:
- Шундай қилишга мажбур бўлдим узр сўрайман. Ишонинг атай қилмадим.
- У аёл нима деди?
- Кеча қўшиқ айтганим унга жуда ёққанмуш! Шунга бир учрашайлик,- деди.
- Нима? Дарров муҳлис орттирибсизда, Беҳруз Шуҳратович?
- Унга сиз менинг рафиқамсиз дедим.
(Давоми бор)
Хаётимсан!
18-кисм
Сизни рашки жуда ёмон, мени бегона аёллар билан учрашишим унга ёқмайди, мен эса рафиқамни жуда қаттиқ севганим учун унга ёқмайдиган ишни қилмайман дедим. У эса тап тортмай биз унга билдирмай учрашишимиз мумкин деб асабимни бузди.
Бироз қўпол оҳангда хайрлашиб сизни шундай қучиб кетишга мажбур бўлдим.
- Рафиқам?
- Сизнингча нима дейишим керак эди?
- Аёлларга ҳам хайрон қоламан, ўзини пастга уриб нима қилади,-деди Заҳро.
- Ҳамма ҳам сизга ўхшаган қўл етмас юлдузми, Заҳро Султон?
- Аёл киши барибир ўз қадрини билиши керак. Аёл киши эркак учун доим қўл етмас юлдуздек бўлиши керак, ўқилмайдиган китоб ва ҳеч забт этилмас чўққидек бўлиши керак. Ана шундагина унга бўлган севги ва қизиқиш ҳеч қачон сўнмайди.
- Шунинг учун ҳам сизни севаманда!
- Рашкчи демасангиз ҳам бўларди!
- Нима мени бегона аёл билан кўриб ҳеч рашк қилмайсизми?
- Мен умуман рашк қилмайман, қолаверса бунинг учун сабаб бўлиши керак. Севган одам рашк қилади. Лекин мен барибир рашк қилмасдим, чунки ҳиссиётларимни кўрсатишни умуман ёқтирмайман!
- Ғурурингиз бунга йўл қўймайди шундайми?
- Балки билмадим.
- Аслидачи? Аслида ичингизда ҳеч нарсани ҳис қилмайсизми?
- Мен ҳақимда гаплашмасак бўладими?
- Яхши.
Улар машинадан тушишди ва Беҳруз:
- Олдин нонушта қилиб олайлик, бироз ўйнаймиз!
- Ўйнаймиз?
- Боулинг ўйнаймиз. Келинг ўтиринг,-деди Беҳруз ичкарига киришгач.
Бироздан сўнг уларга пицца билан қаҳва олиб келишди.
- Бу ерни пиццасини жуда мақташди. Ҳозир кўрамизда қанчалар рост экан,-деди Беҳруз.
- Буни қаердан билдингиз?
- Ўқидим, ўргандим, суриштирдим. Ахир сизни дуч келган жойга олиб келолмасдим-ку? Бир кунгина вақтингизни ажратганингиздан чиройли фойдаланиб, бугун сизни фақат дилдан яйрашингизни истайман! Бунинг учун жон-жаҳдим билан ҳаракат қиламан.
- Нима учун? Нега мен учун бунчалар қайғуряпсиз, Беҳруз? Нимага доим мен ҳақимда ўйлайсиз, ғамхўрлик қилишга уринаверасиз?
- Ахир сабабини биласиз-ку… севаман сизни… яхши кўраман...
- Лекин бу
- Илтимос… бир кун шуларни унутинг… Ўртамиздаги ёш, вазиятлар ҳақида бугун ўйламанг, келишгандик-ку. Умуман ҳеч нарса ҳақида ўйламанг. Фақат бугунги кунингиздан завқланинг, бугуннинг қувончини ҳис қилсангиз бўлди. Хўп?
Заҳро Асадовна индамади. Фақатгина ўзи ҳақида бунчалар жон куйдираётган инсонга бир қараб қўйди.
- Ёқдими, мазаси яхшими?
- Яхши, ёқди-деди аёл еб кўраркан.
Каҳва келтиришди, ичиб олишгач, Беҳруз ўрнидан туриб:
- Қани туринг, сизга боулинг тошини қандай улоқтиришни кўрсатаман,-деди.
- Балки сиз ўйнарсиз, мен шунчаки кузатаман.
- Йўқ бунақаси кетмайди. Мен ўзимни ўйнатгани келмадим бу ерга.
- Нима мени ўйнатгани келдингизми унда худди мен ёш боладек!-қошларини чимирди Заҳро.
- Ҳой, бунча жаҳлингиз тез чиқмаса, Заҳро Султон? Сал ўзингизни бўш тутинг, чуқур нафас олинг, сал енгилроқ қаранг ҳамма нарсага. Хола-холакасим ўйнаймиз демаяпман-ку? Бирга ўйнагани келдим бу ерга сиз билан. Қалбингиздаги йиғилиб қолган туманларни шамол бўлиб тарқатмоқчиман, бироз қувонч олиб кирмоқчиман қалбингизга. Руҳсат берасизми?-кулиб қаради аёлга.
- Руҳсат,-деди Заҳро ҳам кулиб.
- Мана бу бошқа гап, қани энди туринг, ўйинни бошлаймиз.
- Хўш, ўйин қоидаси қандай?-деди Заҳро Асадовна қўлига шарни оларкан.
- Ҳеч қандай!
- Яъни?
- Яъни биз ҳеч қандай қоида бўйича ўйнамаймиз, шунчаки кеглилар томон шарни улоқтирамиз ва қулаган кеглиларни кўриб завқланамиз! Аслида ўйиннинг завқи ҳам шунда. Синаб кўринг бунга ўзингиз ҳам ишонч ҳосил қиласиз. Бир кичик шарт қўшамиз фақат.
- Қандай шарт?
- Ким кўп кеглини йиқитса, ўша исталган саволга жавоб беради.
- Йўқ!-деди аёл қатъий.
- Йўқ?
- Йўқ.
- Сабаб?
- Ўзим ҳақимда гапиришни истамайман.
- Сиз гапирмайсиз, шунчаки жавоб берасиз холос. Эътирозлар қабул қилинмайди!
- Яхши бошланг унақада. Бўлмаса қутулмайман шекилли.
- Бошладик,-дея Беҳруз шарни кеглилар томон улоқтирди.
- 10 тадан 5 тасини йиқитдингиз қойил.
- Энди сиз, хоним.
- Яхши,-дея шарни улоқтирди аёл ҳам.
- Ўўў, ажойиб уриниш, офарин! 10 тадан 7 та қулади,-деди Беҳруз.
- Қойил, бирданига еттитасия!-хурсанд бўлиб кетди Заҳро.
- Савол беринг менга, истаганингизни сўранг. Ахир сиз ютдингиз-деди Беҳруз аёлга.
- Яхши. Ёқтирган китобингиз?
- Деҳлавийнинг “Боғ-у баҳор” асарини яхши кўраман. Ўқиганмисиз?
- Йўқ, ўқимаган эканман. Менга кўпроқ детектив ва фантастик жанрдаги асарлар ёқади.
- Айнан қайси фантастик асарни севиб ўқийсиз?
-"Хроники Амбера”. Китобни яхши кўраман. Ёлғизликда китоб-энг яхши ҳамроҳ…
- Ҳавасим келяпти жуда ҳам!
- Нимага?
- Сизнинг энг яхши ҳамроҳингиз бўлган китоб,-деб Беҳруз маъноли боқди аёлнинг кўзларига.
- Давом эттирамизми ўйинни?-деди Заҳро гапни бошқа томонга буриб.
- Қани давом этамиз,-дея Беҳруз яна шарни улоқтирди.
- 8 та кеглини уриб туширдингиз, энди мени навбатим,-деди аёл ўйинга қизиқиб, у ҳам шарни улоқтирди.
- 6 та кеглини қулатдингиз! Олдин ростдан ҳам ўйнамаганмисиз? Чунки кўрсаткичларингиз юқори, жуда яхши қулатяпсиз кеглиларни! Лекин энди саволни мен бераман.
- Хўш, нимани сўрамоқчисиз?
- Зиёд Абдуллаевич… у сиздан умидвор?
- Хўш?
- Бундан чўчишим керакми?
- Қойил, сиз ҳам чўчийсизми, қаҳрамон?
- Ҳа, сизни йўқотишдан жудаям қўрқаман…
- Бу савол эмас ва сиз имкониятингизни бой бердингиз,-деди аёл гапни чалғитиб.
- Яхши давом этамиз,-дея Беҳруз яна шарни улоқтирди.
Бу сафар 3 тагина кегли қулади.
-Энди мени навбатим,-дея қувончли кўзлар билан Беҳрузга бир қараб қўйди.
Захро шарни улоқтирди ва 5 та кеглини қулатди.
- Яна мен ютдим,- дея Заҳро қувончдан кулиб қўйди.
- Савол беринг марҳамат, мен баъзиларга ўхшаб жавоб беришдан қочмайман. Истаган нарсангизни сўрашингиз мумкин,-деди самимий киноя билан.
- Ҳой, киноя қиляпсизми?-қошларини чимириб яна табассум қилди аёл.
- Асло йўқ, Заҳро Султон! Ҳали жонимдан тўйганимча йўқ.
- Қандай овқатни яхши кўрасиз?
- Мошкичирини,-деди Беҳруз.
-Қизиқ-ку! Мен ҳозир норин, ош ёки бирор тансиқ таомни айтасизми деб ўйлагандим. Бу хаёлимга ҳам келмаганди.
- Сизга ёқмайдими?
- Ёқади жуда ейишли таом.
- Менга эса сиз кўпроқ ёқасиз,-деди Беҳруз кулиб.
- Мен таом эмасман, Беҳруз жаноблари!-кулди аёл ҳам.
- Лекин сиз ҳамма тансиқ таомлардан ҳам
- Ҳой, ўйинни давом эттирасизми?-деди Заҳро гапни бошқа томонга буриб.
- Аслида мен учун энг катта ютуқ шу эди, кўзларингиздаги қувонч…менга мана шу керак эди…
- Менга бундай қарашни қачон бас қиласиз…
- Меҳр ва севги тўла нигоҳларимда асло ғубор йўқ…
- Биламан…
Шундан сўнг улар яна бир соат ўйнашди. Кейин от минишга йўл олишди.
- Хўш, қайси отни танлайсиз?
- Оппоғини, ўша энг чиройлисини,-деди Заҳро Асадовна кўзлари порлаб.
- Бир оғиз сўзингиз, хоним!
Танланган отни келтиришди.
- Хоним, сизга ёрдамлашайми?-деди отни келтирган йигит Заҳрога кўзлари олазарак боқиб.
- Унда мен бу ерда нима қиляпман, билмайсизми мободо?!-деди Беҳруз қошларини чимириб.
- Узр, жаноб мен шунчаки хонимга отга чиқишларида ёрдам бермоқчийдим холос.
- Ўзим эплайман, агар унга олазарак кўзларинг билан қарашни бас қилмасанг, кейин ўзингга ёрдам керак бўлиб қолади ўрнингдан туришингга!
- Узр, кечирасиз, мен кетдим.
- Нима бўлди тинчликми?-сўради аёл ҳалиги йигит кетгач.
- Хонимга от минишда ёрдам бермоқчийдиммуш! Нима мен бу ерда чумчуқ пойлаб турибманми! Бир урсангда, ер билан эгизак қилиб қўйсанг!
- Ҳай-ҳай-ҳай, сал ўзингизни босинг, бу нимаси? Рашкингиз бунчаям тўлиб-тошмаса!
- Яхши келинг, сизга ёрдамлашаман. Қўрқмайсизми бир ўзингиз ишқилиб?
- Йўқ, ҳечам қўрқмайман,-деди Беҳрузнинг ёрдамида отга чиқиб олган Заҳро.
- Бу кўринишда сиз янаям виқорли ва салобатлисиз, Заҳро Султон! Элизаветта ҳам сиздек гўзал қиролича бўлмаган!
- Фақат ўзингиз сарбонлик қиласиз, яъни мени олиб қочиб кетмасин бу от яна,-кулди аёл.
- Олиб қочишига йўл қўярканманми?! Сарбон эмас ҳамроҳингиз бўлсам майлими?
- Тушунмадим?
- Қани сал орқароқ ўтиринг-чи, хоним.
-Нима қилмоқчисиз?
- Ҳозир,-дея Беҳруз бир уринишда отга чиқиб олди.
- Ҳой, бу яна қанақаси?
- Ҳамроҳлик деганим шу бўлади. Мени ушлаб олинг, бўлмаса хавфсизлигингизни таъминлай олмайман.
- Ҳечамда! Энди сизни сал кам қучиб олишим қолувди!
- Қайсарлик қилманг илтимос, от югурганда барибир бунга мажбур бўласиз. Қолаверса кўнглим ҳам хотиржам бўлади.
- Отни шамолдек учирмассиз?
- Шамолдек учираман, сиз мени яхшилаб қучиб олингда завқланинг.
Заҳро қўллари билан Беҳрузни қучиб олди.
- Қўлларингиз мени қучиб турса, бутун дунёларга қарши туришгаям тайёрман ишонасизми?
- Мен учун дунёга қарши чиқишнинг кераги йўқ, Беҳруз. Мен дунёга қарши чиқишингизни истамайман…
- Мен эса мана шу қўллар мени бир умр қучишини истайман…-дея отни югуртирди.
- Олдинам от минганмисиз?
- Бир марта, унгаям 6 йилча бўлди менимча. Хўш, отда сайр қилиш қалай экан?
- Менга ёқди.
- Яна бир шамолдек еламизми? Қўрқмаяпсизми?
- Йўқ, қўрқмаяпман.
- Ахир ёнингизда мен борманда, шундаймасми?-кулди Беҳруз.
- Тентаксиз!
- Сиздан шу сўзни эшитиш менга ёқади.
Беҳруз отни шамолдек учирди. Заҳро Беҳрузни қаттиқроқ ушлаб олди ва кўзларини юмди. У ҳеч нарсадан қўрқмасди, ҳеч нарса қалбига соя солмаётганди. Чунки ёнида Беҳруз бор эди, шу сабабли жуда хотиржам эди.
- Сайр ҳам якунланди,-деб Беҳруз отдан бир сакрашда тушди.
- Энди қандай тушдим?
- Келинг,-дея икки қўлини аёлга узатди Беҳруз.
- Бошқа йўли йўқми?
- Сизни ушлаб қоламан, менга ишонасизми?
Аёл тортинибгина ўзини Беҳруз томон эгилтирди ва деярли унинг қучоғига тушди. Бирозгина ноқулай бўлгани учун дарров ундан ўзини тортди. Шу онда бутун вужудидан олов чиқиб кетай деди.
- Кетдикми?-дея Беҳрузга ҳам қарамасдан олдинга ўтиб юриб кетди.
- Қорним очди. Юринг овқатланамиз. Шу ерда ажойиб ресторан бор,-деди Беҳруз у ердан чиқишгач.
- Яхши.
Овқатланиб бўлишгач, Беҳруз:
- Чарчаб қолмадингизми?-деб сўради.
- Яна сюрпризлар борми?
- Иcе-рингга борамиз, бироз музда учиб кейин меҳмонхонага қайтамиз.
- Йўқ, музда учишни истамайман.
- Унда нимани истайсиз? Истаган нарсангизни айтишингиз мумкин. Қаерга боришни истайсиз?
- Билмасам лекин иcе-рингга боргим йўқ.
- Яхши унда мен сизга дунёга машҳур Петронас-Тоwерс биносини кўрсатаман. Кўришни истайсизми?
- Бу иcе-рингдан яхшироқ таклиф.
- Унда кетдик, хоним.
Улар Малайзияни дунёга машҳур қилган ўша эгизак биноларини кўриш учун боришди.
- Жудаям чиройли ва янаям ҳайбатли кўринар экан яқиндан,-деди Заҳро бинога киришгач.
- Тўғри айтасиз. Истасангиз бу жой ҳақида маълумот беришим мумкин?
- Марҳамат, гид жаноблари!-кулди аёл.
- 1913-йилда Америкада илк баландлиги 241 метр, 60 қаватли Вулворт Билдинг биноси барпо этилгач, инсоннинг бундан ҳам баландроқ иншоотларни қуриш иштиёқини тўхтатишнинг иложи бўлмай қолган. Расмий маълумотларга қараганда, ҳозирги кунда Малайзия пойтахти Куала- Лумпурни безаб турган "Петронас Тауэр" ("Petronas Тоwеrs") икки эгизак минора дунёдаги энг баланд иншоотлардан биридир.
Уларнинг вужудга келиш тарихи ўтган асрнинг 80-йиллари охирлари, 90-йиллар бошларига тўғри келади.
Гап шундаки, Селангон Турф Kлуб жамоаси томонидан ташкил этилган, от пойгалари ўтказиладиган ипподром ёнида жуда кўп автомашиналар тўпланишидан безовталанган шаҳар раҳбарияти Селангон Турф Kлуб жамоасини бошқа жойга кўчишга мажбур қилади.
Натижада Куала-Лумпур марказидаги 40 гектар майдон бўшаб қолади. Дастлаб бу жойга одамлар дам олиши мумкин бўлган истироҳат боғи қурилиши режалаштирилган эди. Аммо, шаҳар ҳокимларида ипподром ўрнига йирик қурилиш комплексини барпо этиш фикри туғилгандан кейин, истироҳат боғи қурилиши иккинчи даражали бўлиб қолади.
Бутун комплекс майдони миллион кв. метрни ташкил этади. Эгизак биноларнинг умумий биринчи қаватида 840 ўринли концерт зали жойлашган. Биноларнинг бирида Петронас нефт компанияси, иккинчи бинода эса уларнинг ҳамкорлари ҳамда хорижий компаниялар жой эгаллашган. Бинолар асосида 93 000 кв. метр жойни эгаллаган савдо марказига ҳар ҳафта 650,000 га яқин киши ташриф буюради.
Ер ости парки ўз бағрига 5400 та машинани сиғдира олади. Шунингдек, офис идораларидан ташқари бинолар таркибига кўргазма ва конференция заллари, бадиий галлерея, бензин музейи, савдо ҳамда маиший хизмат кўрсатиш комплекслари киради.
Биноларнинг ҳар бирига 52 кишига мўлжалланган лифтлар ўрнатилган бўлиб, уларнинг тезлиги 3,5 дан 7 м/секундни ташкил қилади. Ҳаммаси бўлиб эса икки бинода турли мақсадларга мўлжалланган 76 та лифт мавжуд. Бундай иншоотнинг қурилиши 1,6 миллиард долларни ташкил этади.
1995-йил 9-августда қурилиши 32 соат давом этган кўтарилган кўприк ўз ўрнини 41 ҳамда 42 қаватлар оралиғида эгаллади. "Petronas Towers” биноларини бирлаштирувчи ушбу кўприк Жанубий Кореяда Самсунг X.I фирмаси томонидан қурилган.
Сўнгра умумий оғирлиги 452,64 тоннани ташкил этган 493 бўлакка ажратилган ҳолда Малайзияга кўчириб ўтказилган эди. 1996-йилнинг 15-апрелида "Петронас Тауэр" биносининг қурилиши тўлиқ якунланишига икки йил қолган бўлса ҳам дунёдаги энг баланд офис бино деб, уни бутун дунё аҳли тан олган.
Хуллас, 1998-йилдан то 2004-йилгача бу бино дунёдаги энг баланд бино ҳисобланган. Бугунги кунга келиб эса бу Эгизак бинолар дунёнинг энг осмонўпар бинолари ўнталигига кириб, 7-ўринни эгаллайди.
- Қойил! Бунча маълумотни қаердан билиб олдингиз?
- Буни ўқиган пайтимда ёдлаб олганман. Чунки Малайзия ва унинг пойтахт шаҳри ҳисобланган Куала-Лумпурда қад кўтарган бу бинолар ҳақида конференс-дарс ўтқизгандик. Бир ҳафта вақтим Малайзия ва унинг туризм салоҳиятини ўрганишга кетганди. Дарсни ҳам ўзим ўтгандим. Шунинг учун буларни ёддан биламан.
- Раҳмат ажойиб маълумотлар учун, гид жаноблари!
- Хизматингизга доим тайёрман, хоним!
- Хўш, бугунга бағишланган саёҳатимиз поёнига етдими?
- Саёҳат тугади лекин…
- Лекин?
- Яна бир нарса бор.
- Хўш?
- Меҳмонхона ресторанида кечки овқат. Дессертга эса сиз билан вальс тушиш.
- Нима буям бир кунлик тузган турпакетингиздан жой эгаллаганми, гид жаноблари? Адашмасам, туристлар билан вальс тушиш деган хизмат йўқ шекилли?
- Мен тузган турпакетда эса бор, Заҳро Султон!
- Ҳа, нимасини айтасиз ахир сизга закон борми?
- Бу розиман деганингизми?-сўради Беҳруз аёлнинг кўзларига умид билан боқиб.
- Ўйлаб кўраман.
- Ҳа, жуда ажойиб жавоб бўлди! Лекин дарров йўқ демаганингизга ҳам шукур, ҳимматингизни чеки йўқ, хоним!
- Бу киноями?
- Йўқ, асал қўшилган нордон гап!
- Гапни қотирасизда!
- Юринг, бироз чарчадингиз. Меҳмонхонага қайтамиз, дам оласиз,-деди Беҳруз меҳр билан.
Улар меҳмонхонага қайтишди, хонага кираверишда аёл ортга қаради ва:
- Соат 6 да меҳмонхона ресторанида кутинг,-деб хонага кириб кетди.
- Жуда соз! Э худойим ўзингга шукур!-деди Беҳруз қувончдан ичига ҳам сиғмай.
Кейин у ҳам хонага кирди ва нималар ўйлаб топсам экан, нима қилсам унинг қалбига қувонч хадя этаркинман деб бош қотирди.
Меҳмонхона ходимларидан гулни қаердан олиши мумкинлиги ҳақида сўради. Гуллар дўконидан ўзи чиройли гулдаста танлаб олди. Меҳмонхонага келиб стол буюртма қилди, хонага чиқиб обдон ўзига қаради. Белгиланган вақтдан бироз олдинроқ тушди ресторанга.
Гулдастага қараб кулиб қўйди, Заҳро Асадовна келадиган йўлга энтикиб қараркан соатига қаради. Ҳали бирозгина вақт бор эди. Юраги жуда орзиқиб, ҳаяжондан уриб кетаётган эди. Ва ниҳоят, аёл кўриниш берди. Беҳруз ўрнидан турди, виқор билан қадам ташлаб келаётган аёлга қаради-ю, кўзлари ҳам юраги ҳам ёришди. Э худойим, бу қандай гўзаллик?! Шунақаям чирой билан безайсанми бу малакни?!
- Жудаям гўзалсиз… кўзларимни сизга муҳрлаб қўйгим келяпти,-деди аёл унинг ёнига келгач.
- Муҳрламай қўя қолинг, кўзларингиз ўзингизга ҳам ҳали кўп керак бўлади,-деди аёл чиройли табассум билан.
- Бу гуллар сизга!-деб унга гулдастани узатди.
- Кутилмаган гулдаста, лекин жуда чиройли экан раҳмат, менга ёқди,-деди Заҳро Асадовна гулдастани олиб, кўзлари порлаб.
- Ёққанидан хурсандман, сизга ўхшаб чиройли эмас-ку, ҳар ҳолда гўзаллигингиз олдида гуллар ҳам ожиз,-деб Беҳруз аёлга илтифот кўрсатиб ўтиринг деган ишорани қилди.
- Раҳмат,-деди аёл ўтириб.
- Гўзаллик ҳам чиройни сиздан олган назаримда. Сиздаги бу фусун, бу жозиба, бу чирой бутун коинотда ҳам топилмаса керак,-деди Беҳруз ҳам ўтиргач.
- Ўх-хў, бу дейман адабиётга ҳам меҳрим баланд денг, Беҳруз жаноблари! Шоирона гапларни гапираётганингизга қараганда шеър ҳам ёзасиз шекилли?-кулди аёл.
- Бу шунчаки хушомад эмас, самимий юракдан айтяпман ҳаммасини… Шеърга келадиган бўлсак, сиз учун нафақат шеър балки номингизга ғазал, роман, қўйингки, бутун бошли китоб ҳам битиш мумкин!
- Биласизми, мени бунақа гапларга бошим айланмайди, қувончдан еттинчи осмонда ҳам парвоз қилмайман.
- Мен ҳам бошингизни айлантирмоқчи эмасман, қолаверса, сиз учун ҳам ўзим парвоз қилавераман самоларда,-деди кулиб.
- Гул олиб овора бўлибсиз, шарт эмасди бу.
- Учрашув гулдастасиз чиройли ва романтик руҳда ўтмайди деб ўйладимда!
- Учрашув?-карашмали қаради Заҳро Асадовна.
- Ҳа, учрашув! Буни ёмони жойи борми?
- Умуман олганда йўқ, лекин..
- Бугун, ҳозир шу лекин деган сўзни луғатингиздан ўчириб тура оласизми, хоним?
- Яхши. Овқатланамизми, қорним очди.
- Албатта,-деб овқатни олиб келишларини имо қилди Беҳруз.
Овқат келтирилгач, аёл таомдан олиб еб кўрди.
- Мазаси яхши экан,-деди.
- Ҳа…жуда ажойиб,-деди Беҳруз аёлдан меҳрли кўзларини узолмай.
- Агар осмондаги парвозингизни тўхтатиб ерга тушсангиз овқатланардик, Беҳруз жаноблари! Қорнингиз очмадими?
- Мана сизга қараб озиқланяпман-ку!
- Бас қилинг энди.
- Хўп яхши.
- Гулларни буюртма қилдингизми? Жуда чиройли экан!
- Ўзим бориб танладим, сизга ёққанидан жуда хурсандман. Атрофдагилар сиздан кўзларини узишмаяпти, ярамаслар!
- Буни менга аҳамияти йўқ.
- Менимча ҳаммасини менга ҳасади келяпти,-кулди Беҳруз.
- Ҳасади?
- Албатта! Чунки шу ерда ўтирган эркакларнинг аксарияти ҳозир мени ўрнимда ўтиришни жуда истаган бўларди! Лекин бу бахт фақат менинг пешонамга ёзилган экан.
- Омадингиз бор эканда!-кулди Заҳро Асадовна ҳам.
- Аллоҳимга беҳад шукур! Илоҳим бир умрлик бахт қилиб ёзган бўлсин пешонамга!-деди Беҳруз маъноли қилиб.
- Бир умрлик бахтингиз мен бўлолмайман, сизни бекорга умидвор қилишни истамайман, Беҳруз. Мени тўғри тушунинг. Бугунги кунга келадиган бўлсак, самимий илтимос қилганингиз учун йўқ деб кўнглингизни оғритгим келмади. Лекин бу сизга умид бераман дегани эмас. Бундан ортиғини мендан кутманг!-деди қатъий оҳангда.
- Кескин оҳангингиз билан жонимга азоб беряпсиз. Ахир ҳали ҳеч нарсани сиздан тама қилмадим-ку? Шунчаки бугунги кунингиз фақат қувонч ва бахтга тўлишини истадим холос. Қолаверса, мендан бошқа одам сиздан бугунги кунингизни сўраганида ишончим комилки, қатъий йўқ деб жавоб берган бўлардингиз. Лекин сиз… менга йўқ демадингиз, нима учун?
- Ниятингиз самимий бўлгани учун... қолаверса, ўзингизни деб эмас, мени ўйлаб бугунги кунни ташкил қилганингизни билганим учун… Лекин бу дегани…
- Шошманг, илтимос. Ахир келишгандик-ку, шу бугун лекин деган сўзни унутинг. Ҳеч бўлмаса учрашув тугагунича. Майлими?
- Майли.
Ўша куни серенада айтаверинг-чи, ўйлаб кўраман дегандингиз. Хўш, бугун энди қўлимни бўш қайтармайсиз деган умиддаман.
- Нимани назарда тутяпсиз?
Беҳруз ўрнидан туриб, аёлнинг
ёнига бориб худди кинолардагидек бир оёғи билан тиз чўккан ҳолда аёлга қўлини узатди ва:
- Сизни рақсга таклиф қиламан, мен билан рақс тушасизми?-деб интизор термулди аёлнинг нигоҳларига.
- Бу нимаси? Ўрнингиздан туринг, бизга қарашяпти, Беҳруз, туринг деяпман.
- Таклифимни қабул қилмагунингизча, ўрнимдан турмайман. Хўш, рақсга тушамизми? Бу бугунги кун учун энг сўнгги илтимосим...
- Тентаксиз…
- Майли, сиз шундай десангиз розиман. Илтимос фақат йўқ деманг.
Заҳро Асадовна Беҳрузнинг қатъиятлилигини ва ўрнимдан турмайман дедими бас, албатта шундай қилишини яхши биларди. Шунинг учун ҳам розилик беришдан бошқа иложи йўқлигини тушунуниб турарди. Қолаверса ўзи ҳам ич-ичидан бунга қаршилик қилмаётганди. Шунинг учун Беҳрузга қўлини узатди.
(Давоми бор...)
Следующая публикация
Комментарии 6