Қудратим етганча ҳаётда яшаб,

Баъзан шўх, баъзида ғамгин
ноламан.
Ҳаёт фалсафасин ўргатма менга,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан.
Сен мени билмайсан,
билолмайсан йўқ,
Қалбим қуёш каби порлаб
турган чўғ.
Яшашни ўрган деб, ураверма
дўқ,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан.
Ҳамдам ахтараман ҳаёт оралаб,
Яхши-ю ёмонни билдим
саралаб.
Баъзан андуҳлардан қалбим
яралаб,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан.
Муҳаббат изладим инсон
зотидан,
Муҳаббат топмадим осмон
остидан.
Кўкка учиб кетгум ёмон
дастидан,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан.
Ўйлама, дарди йўқ ғамсиз кимса
деб,
Мен ёлғон дунёга мудом
куламан.
Лекин ич-ичимдан юрагим
тилиб,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан.
Ўйлама бир куни бош эгасан
деб,
Тўлсам ҳам бор-йўғи дардга
тўламан.
Шундаям бош эгмай қаддим
тик тутиб,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан.
Мени аврамоққа оввора бўлма,
Яхши қол, соғинсам қайтиб
келаман.
Мени овутмоққа шошилма,
тўлма,
Ўзимдан ўтганин ўзим биламан