СЕН ҲАМ МЕНИ СОҒИНГАНДА ЙИҒЛАЙСАНМИ!?

Йиғлама дейману... кўнгил ғалати. Бедад гирёнингинг кутади илҳақ. Боқ, йигит бошимга иқрорлик хати - Аёл йиғламаса йиғлайди шафақ...
Тун кечалар кўкда ҳилол кулиб турар.
Ҳилолимсан, ҳилолдайин кулмайсанми?!
Сен кулмасанг бошгинамга осмон қулар,
Сени қандай эъзозлашим билмайсанми?!
Сен ҳам мени соғинганда йиғлайсанми?!
Бу фусункор борлиқ чексиз, бепоёндир,
Боқсанг унда бизнинг севги намоёндир.
Шамлар ёқиб йўлимизга нигорондир.
Менсиз ҳатто дунёларга сиғмайсанми,
Сен ҳам мени соғинганда йиғлайсанми?!
Балки бедор, балки ором олиб шул чоғ
Тортадирсан уйқу ичра бир ўтли оҳ.
Қара, бизни не кўйларга солди фироқ!?
Тушларингда мени қучиб ухлайсанми,
Сен ҳам мени соғинганда йиғлайсанми?!
Ранжимагил мужгонларинг наштар десам,
Ҳижронингдан юрагим чок, бесар десам,
Мени яна ўз ҳолимга қайтар десам,
Кўксимга бош қўйиб баттар тиғлайсанми?!
Сен ҳам мени соғинганда йиғлайсанми?!
Сенсиз қалбим фарёдларга тўлиб борар,
Жонсиз жисмим лаҳза сайин сўлиб борар,
Муҳаббатни минг бўлакка бўлиб борар...
Севсанг агар қайта жон бахш этмайсанми?,
Сен ҳам мени соғинганда йиғлайсанми?!
Ўткир Хидиров. 2006 йил.