Предыдущая публикация
Шолах каласоў пшаніцы, пунсовы світанак, нібы чырвань на блакітным небе, кроплі расы, якія растаюць пад яго промнямі. Размовы буронак, якія ідуць на сняданак. Ты адкрываеш рыпучыя дзверы, а на драўляным стале ўжо астывае свежае малако з плеўкай і горка аўсяных пячэнняў на сняданак.
Такую раніцу ў Беларусі сустракалі куча азарных дзетак. Такое ж сустракаюць мноства іншых у 1000 кіламетраў, толькі з пахам салёнага паветра.
І здаецца, што яны на іншым канцы свету. Але пачуцці, адчуванні, гукі прыроды і размовы жывёл нас аб'ядноўваюць. Усіх нас, згодны?
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев