დედა ერთადერთია ვისაც უანგაროდ ისეთი უყვარხარ როგორიც ხარ, ისეთს მიგიღებს როგორსაც ცხოვრება გაგხდის, ეყვარები და არაფერს მოგთხოვს სანაცვლოდ... გულს ატკენ და ცრემლნარევი მაინც გაგიღიმებს..
არასწორად მოიქცევი და ფეხზე წამოდგომაში ისევ დაგეხმარება, შეცდომას დაუშვებ და უპირობოდ გაპატიებს..
ხშირად გვტკენია, განგვიცდია, გვიტირია, მივსულვართ, გულში ჩავხუტებივართ და დავმშვიდებულვართ..და გვიფიქრია, რა იქნებოდა ეს სიმშვიდის გრძნობა ყოველთვის გაგვყოლოდა თან.. მაშინაც კი, როდესაც დედასთან არ ვიქნებოდით...
იმაზე დიდი სიყვარული როგორც დედას შვილი უყვარს არ არსებობს... ამას ყველაზე უკეთ მაშინ აცნობიერებ, როცა თავადაც დედა ხდები, და უფრო მეტად გკტივა ყველა ის ტკივილი, რაც კი ოდესმე შენი დაუკვირვებლობით, და