yvelaferi qartulad

გ ა ი ზ ი ა რ ე თ: ფსორიაზი კურნავს ყველანაირ კანის დავადებას: ფსორიაზი, ეგზემა, წითელი ქარი, კანის სოკის, დამწვრობას, აკეთებს სახის მკვებავს. პრიშიკებს ვერავინ ვერ კურნავს ამ ადამიანის გარდა. თავად მე გამკურნა ამ დავადებით. ეს არის მისი საკონტაკტო ნომერი ნონჩი. ქალაქ სენაკი. თბილისი 597 712 807 დალაიქეთ. !

ბიჭი: გამარჯობა გოგო: გამარჯობა ბიჭი: როგორ ხარ? გოგო: მარტო. ბიჭი:ხდება ხოლმე გოოგო:ვიცი ბიჭი:შევეცდები გამოვასწორო გოგო:რა? ბიჭი:შენი მარტოობა გოგო:რატომ? ბიჭი:იმიტომ როომ მეც მარტოვარ გოგო:მერე რა... ბიჭი:ეს მტკივნეულია ! გოოგო:გავუმკლავდები... ბიჭი:დარწმუნებული ხარ? გოგო:100%–ით ბიჭი:ბოდიში გოგო:რისთვის? ბიჭი:მარტო რო დაგტოვე :(( გოგო:მე ძლიერი გავხდიი ჩემი მარტოობა ეხლა ჯილდოა ბიჭი:ვწუხვარ.. გოგო:არაა საჭირო...! ბიჭი:მიყვარხარ გოგო:მერე რა?! ბიჭი:ჯერხომ ყველაფრის დაბრუნება შეიძლება? გოგო:არა ბიჭი:გულგრილი გახდი...? გოგო:არა ბიჭი:ვერ მიტან? გოგო:მიყვარხარ...! ბიჭი:მაშინ ერთად ვიყოთ . გოგო:არა ბიჭი:რატომ? გოგო:გულიარ გპატიობს:((! ბიჭი:უშენოდ ცუდად ვარ :(((! გოგო:მე არა.. ახლა თავისუფალი ხ

ერთ წვიმიან საღამოს, იქნებოდა დაახლოებით საღამოს ცხრა საათი, როდესაც რესტორან "ჰელენდოორნში" ერთმანეთს შეხვდა სამი დამეგობრებული ოფიცერი. მათგან ცოტა მოშორებით იჯდა დაახლოებით 17წლის ახალგაზრდა ქალიშვილი. იმის გამო, რომ იგი მარტოდ- მარტო იყო, ოფიცრებმა ნებართვა ითხოვეს, რათა გაეზიარებინა მას მათი საზოგადოება. ქალიშვილი დასთანხმდა და ასე გადასხდნენ ოფიცრები მის მაგიდაზე. მაგრამ საუბარი კარგად ვერ აეწყო, რადგან ქალიშვილი შესამჩნევად ნერვიულობდა და ფიქრებით სხვაგან იმყოფებოდა. აღელვებისაგან მას ჭიქა წაექცა და ღვინო დაესხა თეთრ კაბაზე. როდესაც საათის ისარი თერთმეტს მიუახლოვდა ახალგაზრდა ქალიშვილი ფეხზე წამოდგა. ორმა მამაკაცმა მას გაცილება შესთავაზა, ხოლო მესამე სახლისაკენ გაემართა. ქალიშვილმა ოფ

უკვე თითქმის ორი კვირაა, მე მას ვხედავ. ერთსა და იმავე ადგილას დგას თავჩაღუნული. თავზე კაპიუშონი აქვს წამოფარებული, შიგნიდან შავი, გაბურძგნული თმები უჩანს, ხელები ჯინსებში აქვს ჩაყოფილი და ვიღაცას თუ რაღაცას ელოდება. ზოგჯერ სიგარეტს მოუკიდებს, ნაფაზს ნაფაზზე ურტყამს, მერე ნერვიულად მოისვრის და ფეხით სრისავს. ჩემი ცნობისმოყვარეობა პიკს სწვდება. ყოველდღე, ლექციებიდან გამოსულს ერთი და იგივე ადგილას მხვდება და არც არავინ მინახავს მასთან როდესმე მისული. კედელს მიყრდნობილი დგას. თუ წვიმს, თავზე აწვიმს, არც კი ფიქრობს ადგილი შეიცვალოს. ქურთუკის საყელო წამოვიწიე და გარეთ გამოვედი. ცივა. თებერვალია. უნივერსიტეტის ეზოდან გამოვდივარ და ისევ ვხედავ მას. თავჩაღუნული დგას, გაუნძრევლად. ნელი ნაბიჯით მივუახ