Երբ մի պետություն ինքնասպանության է գնում՝պետք չէ ուրիշ երկրների վրա գցել սեփական մեղքը։
Պատկերացրեք ՚որ ձեզ
մոտ հայտնաբերվում է չարորակ ուռուցք։Փոխարենը շտապ հեռացնեք այդ բջիջը՚թողնում եք մետստսզներ տա և քայքայի ձեր օրգանիզմը։
Ուարդեն ՚երբ ապրելու հույս չկա՝դիմում ես շառլատաններին։
Նրանք ժամ առաջ քո մահն են ուզում՚որ տիրանան քո ունեցվածքին։
Դու պատրաստ ես քո հարստության կեսը տաս՚որ փրկվես՚բայց ինչու պետք է համաձայնեն՚երբ գիտեն որ բոլորն են վերցնելու։
Առածն ասում է՚ երբ գողը տանից է՝եզը երդիկից էլ կհանի։
Տավուշի հարցը շատ լուրջ է։Վտանգի տակ է Վրաստանին կապող ռազմավարական ճանապարհը։Երևանում օրական մի«փրկիչ»է հայտնվում ՝մի քանի հոգով իբր ցույց են անում՝ու թոզ փչելով խեղճ ժողովրդի աչքերին։
իրենց անձնական հարցերն են լուծում։
Ու լկտիաբար մեղադրում այլ երկրներին։
Հենց մի կայծ մի հույս էարթնանում՚որ էսա ժողովուրդը կհամախմբվի՝մեկէլ ծվարած տեղից մի քանիսը հայտնվում են՝հույսով՚որ էդ աթոռից իրենց էլ բաժին կհասնի։
Տեսնես՚որ հող ու հայրենիք չլինի՚էդ աթոռը որտեղ եք դնելու։
Որտեղ են հիմա ղարաբաղի աթոռակիրները՝Բաքվի բանտերում
Սկզբում պատերազմներ են հրահրում երկրների միջև՚ հետո հաճույք են ստանում՝հաշվելով զոհերը։
Երբ արյան ծովերը տեսնելուց ձանձրանում են՝արդեն իբր հումանիտար մի քանի պարկ օգնություն են շպրտում՝ ու հիմա էլ տեսնելով թե օրերով քաղցած երեխաները ինչպես են իրար հրմշտելով գետնից ալյուր հավաքում՚ հրճվում են։Դա իրենց համար ընդամենը ներկայացում էև ամենակարևորը՝թե ում շահը ինչքան է։
Զվարճալի «մարդասիրություն»Եթե սա է դեմկրատիան ես ավելի շուտ հոգիս կվաճառեմ սատանային՝քան կուզենամ գեթ մեկ վայրկյան լինել նրանց հովանավորության ներքո։
Մի ծեր հայ մարդ դարդոտված մտածում է։
Այ մարդ մենք միշտ բոլոր հարևանների հետ հաշտ ու հանգիստ ապրում ենք՚բայց մեզ ով ասես ցեղասպանում է։Հին քաղաքակիրթ ազգ ենք՝արվեստ ու արհեստով առաջատար՝մեր բազուկներում ուժ ու մեր գլխում բավարար խելք ունենք՚բսյց հիմա մեզ դրել են երկու քարի արանքում՝աջ թքեմ մորուքս է՝ձախ թքեմ ճակատս է։Իսկ կարող է միանգամից «մուրուքս»
»թրաշեմ՝կարողա օգնի։՞