“Қотилликнинг

сўнгги куни” 8 -ҚИСМ !!!
ЯНГИ КУЧ...
Қоҳира. Серхио ва Санжар шу
атрофдаги аслида эронлик
чайқовчиларга тегишли бўлган
кичкинаги меҳмонхонага
жойлашишди. Дэнни берган
харитада қандайдир манзил
кўрсатилган. Тун бўлиши билан
уларга йўлга отланишди. Ҳамма
нарса олинди. Пистолет,
граната, пичоқ ҳамма-ҳаммаси.
Улар жангавор ҳолатда. Йўлга
чиқишдан аввал Серхио
остонада туриб кўзлари ваҳима
босган Санжарга қаради.
- Нима, тинчлим ?
- Кўнглим ғаш.
- Ҳаммаси яхши бўлади.
Ҳавотир олма.
- Шу билан бу ишлар тугайди
деб ўйлайсанми ?
- Йўқ. Умид қиламан. Булардан
қутулишнинг имкони йўққа
ўхшайди Санжар. Майли, нима
бўлса ҳам хаётда доим олдинга
бориш керак. Тўхтаб қолиш
эркакларга хос эмас.
- Тўғри.
- Санжар, наҳотки олдинги
хаётингдан хеч нарсани эслай
олмасанг.
- Йўқ...
- Ҳаракат қилиб кўрчи !
- Фойдасиз.
- Мен сени Москвада қабул
қилиб олаётганимда доктор
бир гапни айтганди.
- Хўш...
- Агар олдинги хаётингдаги энг
яхши кўрган одамларингдан
бирини кўриб қолсанг. Яни у
билан юзма-юз тўқнаш келсанг.
Ҳаммасини эслашинг мумкин.
Доктор қанчалик рост гапирган,
билмадим. Лекин хотирасиз,
инсон инсон эмас. Сенга қийин.
Тушунаман. Мен албатта
хохлардим, барчаси ортга
қайтишини.
- Худони раҳми келсин менга.
- Майли, кетдик...
Улар йўл чиқишди. Серхио жуда
кўп бўлмасада, Қоҳира
шаҳрини яхши биларди. Крузни
уни бу ерга кўп юборган.
Хаританинг юқорисига
қандайдир араб ёзувлари
тушурилган. Серхио ушбу
ҳарфларни интернет орқали
таржима қилди.
- Нима деб ёзилган экан ? –
Санжар.
- Умрингда пирамидаларни
кўрганмисан ?
- Йўқ.
- Энди кўрадиган бўлдинг.
Гизага борамиз. Харитада Гиза
шаҳрида қайсидир қишлоғнинг
номи тушурилган. Шубҳасиз, бу
ўша қишлоғнинг харитаси бўлса
керак. Ўша томонга борамиз.
- Машинадами ?
- Нима учиб борармидик ?
Улар машинада Қоҳирадан Гиза
томон йўл олишди. Ярим
кечаси юришнинг фойдали
томони Серхиога яхши аён.
Кундузги пайтда бу ерларда
юриш азобнинг ўзгинаси,
иссиқдан ўлиб қолиш хеч гап
эмас.Хуллас, узоқ йўлдан сўнг
улар бир қишлоққа етиб
келишди. Ҳамма ширин уйқуда.
Серхио харита бўйлаб кўрган
жойларини таниди. Қишлоқни
айланиб ўтиш керак. Улар
шундай ҳам қилишди.
Харитада қизил нуқта билан
белгилган жойга
яқинлашишди... Узоқдан катта
уй кўринарди. Чироқлри ёниқ.
Бой одамнинг уйига ўхшарди.
Ҳашаматли, катта уй ! Серхио
машинани тепилик устида
тўхтатди. Улар анчагача мана
шу уйга тикилиб бир
нималарни ўйлаб ўтиришди. Бу
эса якунда уларга қимматга
тушди...
- Қимирлама !
Машина ойнаси олдида катта
автомат пайдо бўлди
“НББ” гуруҳи вакилари Серхио
ва Санжар агент Дэнни берган
манзилга етиб келишди. Бироқ
эндигина режа тузишга
тайёргарлик кўришётганларида
кимдир улар қурол тақади.
Икки тараф ҳам жим. Ниҳоят,
қурол тақаб турган кимса сўзга
киришди.
- Менинг ўлжамга шерик чиқиб
қолибдию-а !
- Қанақа ўлжа ? Нима деяпсан ?
Сенга ёмонлигимиз йўқ, - деди
Серхио унинг юзига
қарамасдан.
- Кимсан ? Ҳар ҳолда мисрликка
ўхшамаяпсан.
Серхио жавоб қайтармади. У
секин ёнидаги тўппончани
олиш ҳаракатига тушди. Бироқ
буни машина олдида турган
жангари сезиб қолиб,
автоматнинг орқаси қисми
билан унинг бошига кучли
зарба берди. Серхио ҳушидан
кетди. Буни кузатиб турган
Санжар ўзини машинадан
ташлади. Машина жарлиқ
олдида турганди, аммо буни
ўзбек кеч билди. У овозсиз
жарлиққа тушиб кетди. Унинг
бахтига жарлиқ кўп чуқур эмас
экан. 2 метрча келадиган
хандак десак ҳам бўлади. Бояги
жангари Санжарни кўздан
йўқотди. У тезлик билан чуқур
олдига келди. Жангари
кўринишидан Миср халқига
ўхшаб кетарди. Соқоллари
ўсган, бўйи паст лекин бақувват
эди. Тиғ текмаганига ойлар
бўлиб кетган соқоллари
орасидан қора тер оқарди. У
ҳансираб гоҳ хушидан кетган
Серхиога қарарди, ғоҳ
Санжарни қидирарди.
Қоронғуда хеч нарса
кўринмасди. Шу пайт чуқур
ичида кимдир жангарининг
оёқларини маҳкам ушлаб
пастга тортди. У ўзини юқотиб,
пастга қулади. Бу Санжарнинг
иши эди ! Қоронғу чуқур ичига
йиқилиб, жангари оғриқдан
инграб ётарди. Санжар
вазиятдан фойдаланиб, унинг
устига ўзини ташлади ва унинг
бўғзидан маҳкам тутди.
Жангари Санжарга ортиқча
қаршилик кўрсата олмади. Бу
орада момақалдироқ
бошлаганди. Санжар унинг
юзини кўрмасдан, бўғарди.
Ёмон бўғарди. Шу пайт осмонда
чаққан чақмоқ нури
жангарининг юзига тушди.
Санжар унинг юзларини аниқ
кўрди ва ғалати бир нарсани
ҳис қилди. Қандан қилиб унинг
боғзидан қўйиб юборганин
билмай қолди ва секин унинг
олдида ўтирди. Танаси
бўшашди. Боши қаттиқ
сиқарди. У қўллари билан
бошини чангалади. Боши
айланарди. Бу орада ёмғир
бошлади. Айнан мана шунақа
шок ҳолати жангарининг
юзини кўрганидан кейин юзага
келди. Нима, унинг жунбосган
юзлари уни қўрқитиб
юбордими ? Нега у ўзини
юқотиб қўйди. Боши тинмасдан
айланарди. Унинг қулоғига бир-
биридан ғалати, ваҳимали
оҳангда товушлар эшитилишни
бошлади. “Санжар, Санжар,
Санжар...” “Нега яна ярим
кечаси келдинг” “Уйлаб
қўймасак бўлмайди-да” “Ичиб
олгансан, кел машина мен
миниб олай Санжар” “Эртага
ота-онам Италиядан келишади,
кутиб олгани чиқиш керак,
бирга чиқайлик !” Санжарнинг
бутун вужуди муздек. Ҳудди
ҳозирнинг ўзида жони чиқиб
кетгудек, ўзини ҳис қиларди. Шу
пайт кимдир уни елкасига
олганини ва чуқурдан олиб
чиқиб кетаётганини ҳис қилди,
бу орада мана шу чуқурда
қолаётган соқолдор жангарин
унга қараб кўзларини очиб
кулиб турарди буни кўрган
ўзбек хушидан кетди. Кўзини
очганда қандайдир бир чодир
экан. Чодирда ўзидан бошқа
яна кимдир бор. Аммо юзи
ёпиқ экан. Тез ўрнидан туриб
унинг юзини очди. “Серхио !”
Ичидан қандай қилиб шу гапни
айтиб юборганини сезмай
қолди. Чодирдан чиқишга
шошилмади. Ҳаммаёқни қараб
чиқди, биронта қурол йўқ. Шу
пайт ташқаридан кимнингдир
қадамлари эшитилди. Санжар
тезда бориб жойига ётиб, ўзини
ухлаганга солиб олди. Чодирга
бир киши кирди. Серхио ва
Санжарга қараб қўйди ва секин
бир чекага ўтириб сочилиб
ётган пистолетни теришни
бошлади. Буни Санжар кўз
қирида кўриб турарди. Шу пайт
Санжар уни таниди. Ҳа, у ўша...
Чуқурда олишган жангари...
Санжар қўрқиб кетди. Ўлими
яқинлигини сезиб турарди.
Сабаби, бироз олдин ўлдиришга
яқин турган одами унинг
қаршисида пистолетни ўйнаб
тутарди. У нима қилишни
билмай қолди. Фақат кўзининг
қири билан унинг
ҳаракатларини кузатарди. Нима
учун жангари беҳуш ётган
Серхио ва Санжарни
ўлдирмаяпти. Қўлида қурол,
рақиблари унинг устига беҳуш
ҳолда. Шу он ғалати ҳодиси
бўлди. Санжар жангарини
кўзининг қири билан кузатиб
турганини жангари сезиб
қолди. Санжар тезда кўзини
юмиб олди. Нигоҳлар
тўқнашганда Санжарни худди
чуқурда бўлган, туйғулар босди.
Аниқроғи, тушунарсиз ваҳима...
Шу пайт жангари секин
ўрнидан туриб Санжар томон
кела бошлади ва унинг боши
тарафга келиб ўтириб, секин
шивирлади...
“Кўзларингни очгин қадрдоним,
тақдир бизни яна учраштирди
УЛАР ЭНДИ БИРГА...
Нигоҳлар тўқнашганда
Санжарни худди чуқурда
бўлган, туйғулар босди.
Аниқроғи, тушунарсиз ваҳима...
Шу пайт жангари секин
ўрнидан туриб Санжар томон
кела бошлади ва унинг боши
тарафга келиб ўтириб, секин
шивирлади...
“Кўзларингни очгин қадрдоним,
тақдир бизни яна учраштирди”
Санжар шу сўзларни эшитиб
секин кўзини очди. Ҳа, ўша
жангари унинг тепасида
турарди. Ўзбек ҳайратдан қотиб
қолди ва яна чуқурдаги ҳолат
бошланди. Яна ўша ғалати
гаплар, ваҳимали оҳангда:
“Ичиб олгансан, кел машинани
мен миниб олай Санжар”
“Эртага ота-онам Италиядан
келишади, кутиб олгани чиқиш
керак, бирга чиқайлик !” “Чой
ичиб олгин ўғлим” Санжар
секин бошини кўтарди. Кўзи
соқолдор, жангарининг юзида.
Жуда ҳам ғалати ҳолат, Санжар
карахт ҳолатда хатто Серхио
билан бўлиб ўтган ишларни ҳам
унутди. Улар анчагача бир-
бирига тикилиб қолишди.
Бироз жимликдан сўнг Санжар
паст овозда шивирлади...
- Кимсиз...
- Танимадинг-а ?
Жангари қўлларини ўсиб кетган
сочларига югуртирди. Санжар
бу ҳолатдан худди қўрққандек
бўлиб сал ортга силжиди.
Жангари сочлари ечди. Бу
ясама сочлар эди. Сўнг ўсиб
кетган соқоллар ҳам секин
олинди. Жангари тез орада бир
чиройли йигитга айланди. Буни
кўрган Санжар кўзларини катта-
катта очди. Уни тер босганди.
- Энди танидингми...
“Дуфф !”. Эндигина ҳушига
келган Серхио жангарининг
бошига қаттиқ жисм билан
зарба берди.
- Ким бўлди бу ?– Серхио
Санжарга юзланди.
- Билмадим... – Санжар ҳали ҳам
шок ҳолатда.
- Эххх, қаёрдамиз ўзи ? Анави
бошимга жуда ёмон
тушурдида, - испан бошини
ушлади. Кейин Санжар ғалати
гаплар айтишни бошлади.
- Ўша куни эрталаб, ойим чой
ичиб ол деди...
- Нима, нима, нима дединг ?
- Кейин кўчага чиқдим.
Оёқларим ҳол бўлди, сўнг
йиқилим..
- Санжар, Санжар сен эслаяпсан
дўстим ! – Серхио унга яқин
келди.
- Ҳа ! Эсладим. Мен эсладим...
- Гапир ! Кейин яна нималар
бўлди.
- Бу йигитни ҳам танияпман.
- Ким ?
- Исми... Билмадим.
Эслолмаяпман. У менга аниқ
таниш, ҳа, жуда ҳам яхши
таниш.
Ҳақиқатдан ҳам Санжар
барчасини эслади. Олдинги
ҳаёти, ҳамма-ҳаммасини
эслади. Бироқ нима учун мана
шу жиноятчилар ичига, қандай
қилиб кириб қолганлигини
билмасди. Нима учун айнан
Санжар ? Нима учун мана
шундай хавфли бўлган
миссияларни бажариш учун
оддий ўзбек йигити жалб
қилинди. Кимлар томонидан ?
Нима учун ? Саволлар кўп.
Бироқ энди ортга йўл йўқ.
Охиригача бориш керак.
Санжар мана шу “йўл”нинг
охирида унинг ҳаётини бадном
қилган кимсалар турганини
сезарди. Тошкентда у билан
юрган, унинг бошини
айлантирган қизни эслади.
Негадир ҳотиралар ҳира. Яхши
эслай олмаяпти. Барибир унинг
ҳотираси тўлиқ тикланмаганди.
Кўнглида қандайдир оғир
истироблар, ота-онаси унинг
йўқолганида қандай аҳволга
тушишган? Синглисичи
Нилуфар ? У ҳам акасининг
йўқолганидан истиробдадир ?
Санжар оила аъзоларини,
ватанини соғинди. У ўзини
хушидан кетгач, ўғирлаб
кетилган деб ҳисобларди. У
олдинга ҳаётига қараганда,
“НББ” гуруҳи билан ўтказган
даврини яхши эсларди. Хуллас,
энди охиригача бориш зарур ва
бунга у мажбур ҳам. Санжар
чодирда анчага ўйланиб
ўтирди. Ташқарида қаттиқ жала
қуярди. Ёдгинасида эса
Серхионинг зарбаси эвазига
хушини йўқотган жангари
ётарди. Санжар ичида ўйлади:
“Бу ким бўлди, кўзлари менга
таниш кимса. У мени
ўлдирмоқчи эди-ку ? Нега кейин
менга зарар етказмади ? Нима
учун менга қадрдоним деб
гапирди. Демак, у билан
олдинги ҳаётимда қандайдир
танишлигимиз бўлган ?” Шу
пайт ташқаридан Серхио кириб
келди... Усти боши ҳол, шалабо
бўлиб кетган.
- Ўтирабсанми, машинамиз, сал
нарироқда экан. Бу ёмғир қачон
тинар экан-а ? Ёмғир тугаса
кетамиз тезроқ.
- Буни нима қиламиз ?
- Нима қилардик ? Ўлдириб
юборамиз.
- Аҳир у бизни...
- Биздан ниманидир билмоқчи
бўлди шекили ? Отиб
ташлаймиз уни.
- Фикринга қўшилмасдим.
- Хўш...
- У бизни учратган пайтда
қандайдир “ўлжа” ҳақида
гапирганди. Эсладингми?
- Гиза дуёндаги энг машҳур,
тарихий шаҳарлар бири
ҳисобланади. Бу ерда нима кўп,
фиравн замонидан қолган
олтин, жавоҳирлар кўп. Бу
кимса ўша бойликларнинг
шайдоси бўлса керакда !
- Йўқ. Бу ерда бошқа гап бор.
Буни билиш керак. Балки у ҳам
биз кетаётган йўлдан
кетаётгандир. Балки,
бирлашармиз... Ўлиб
қолмадими экан-а ? – Санжар
жангарининг бошига келди ва
унин юзларига қаради. Шу пайт
жангари секин кўзини очишни
бошлашди. Серхио қўлига
қуролини олиб унинг устига
келиб, тўппончани тақади.
“Керакмас” деб Санжар қўли
билан имо қилди. Ниҳоят,
жангари кўзларини очиб, тилга
кирди...
- Санжар, дўстим..
- Кимсан ? – Санжар.
- Ўлсам ҳам сен билан бирга
бўламан дегандим, ёдингдами ?
- Ислом !!!
Санжар, ахири, дўстини топди.
Ҳа, бу Ислом эди ! Улар бир-
бирини қучоқлаб,
дийдорларига тўйишди.
Исломнинг бошига ҳам худди
Санжарнинг тақдири тушганди.
Бу ҳақида эса кейин...
ДАВОМИ БОР