— Koniec Jesieni —

Jesień w mgłach i w szarych barwach,
Liście w oczach mych gasły,
Gdzieś na zawsze w sinych jarach
Dusze zbłąkane zostały.
Rozum blednie, lęk go zmienia,
Wesel gwar zgubiony,
Czułość złością bez wytchnienia
Przez ból niezmierzony.
W głowie korzeń zła tlejący,
Każdy cierń się w serce wżera,
Diabeł we mnie — gość siejący,
Co szponami szczęście zbiera.
Ciało krew już sączy z ran,
Oczy krwawe widzą Pan,
Dusza więdnie... Czy ma kwiat?
Ciemność... Czy to mój już ślad?