Երբևէ զգացել եք կարոտ բառի հզորությունը, ուժը, չեք զգացել, գիտեմ ... քանի քանիսն են գրում կարոտի մասին, խոսում, պատմում, բայց չեն զգում: Գիտեք ինչ հզորություն ունի իր մեջ այդ անտանելի բառը: Երբ կարոտում ես, բայց ոչինչ չես կարող փոխել, քանզի կորցրել ես քո բոլոր հնարավորությունները, չնայած դրանք կային: ԵՐԲ սիրտդ քիչ է մնում դուրս գա տեղից ու միայն մահը կբթացնի այդ ցավը, երբ միայն քո երևակայության արդյունքում ես դու երջանիկ, բայց սթափվում ես ու ընդունում դառը իրականությունը, որ սպանում է քեզ ու հիշեցնում թե իչքան թշվառ ես դու... Դա է կարոտը...Կարոտում են ամեն ինչ, իր, անձ, խաղալիք, առարկա: Իսկ ես... ես իմ կյանքն եմ կարոտել, <<քանզի քո գնալուց հետո>> ես չեմ ապրել...