Մայրիկ, սիրելիս, կարոտել եմ քեզ,Ժպիտդ բարի,շոյանքներդ հեզ, Քո խորհուրդների կարիքն եմ զգում Ու պատասխաններ երբեք չեմ գտնում: Այցի եմ գալիս քո գերեզմանին, Ցավ է իմ հոգում,վիշտ է իմ սրտում,Արցունքներս մեղմ հոսում են շիրմիդ, Ու ես լավ գիտեմ,թափվում են դեմքիդ: Ուզում եմ դեմքդ օծել համբույրով,Սակայն օծվում է դեմքդ...արցունքով:Մայրիկ,սիրելիս,սիրտս է ցավում, Երբ նկարիդ եմ կարոտով նայում: Կարծես՝արցունքս ես մաքրում քո ձեռքով, Շոյում ես դեմքս,այտս համբուրում, Ու կամաց ասում.«Շատեմ կարոտում......