Беларускае сяло
У далечыні ад гарадоў
Яшчэ з колішніх часоў
Ленін, назву ўзяло
Беларускае сяло.
Чорнай стужкай уецца шлях,
Кветкі, яблыні ў дварах,
Край блакіту і лясоў,
Край птушыных галасоў.
Хаты ўтульныя ў радок,
Роўна-роўна пад шнурок,
Потым мосцік і лужок,
Рэчкі ціхай беражок.
Сонца тут узыходзіць рана
І жаўрук пяе званчэй.
Школа з вежаю высокай,
Побач - нізенькі музей.
Бачны з кожнага падворку
Крыж царкоўны між палёў,
І капліцу на прыгорку,
І пад хмараю буслоў.
Тут жыве і з году ў год
Добры, ветлівы народ.
Гэта дзіўнае сяло
Свой пачатак узяло
Ад палёў і ад лясоў,
Ад птушыных галасоў,
Сёлы, вёскі і хаціны,
Край палескі, жураўліны.