Կնոջ սիրտը մի բաժակ է բյուրեղյա, -Փշրեցիր ու չես կարող էլ կպցնել,Եվ այն օրից, ավա՜ղ, էլ չի կարող նաՀամբույրներիդ գինին սրտանց վերցնել:
Ի՞նչ հրաշքի սիրտ կա սրտում մայրական,Ու ինչքան էլ փշրում է որդին խենթ,Չանցած մի պահ, չանցած վշտի մի վայրկյանԿպչում է միշտ ու քեֆ անում որդու հետ: