Бир подшоҳ ярим кеча ўз қўшини билан бир ғордан ўтиб борар экан,
--- “Оёғингиз остида учраган нарсалардан олиб кетинг” дея амр қилди. Қўшиндагилардан бир гуруҳи:
---“Кўп юрдик, жуда чарчаганмиз, энди кечаси билан оёғимиздаги нарсаларни ҳам йиғамизми?” ~деб ҳеч нима олмабдилар...
Иккинчи бир гуруҳ:
---“Подшоҳимиз айтган экан, бир оз тўплай қолайлик, буйруққа қарши чиқмайлик. Зеро, подшоҳга бўйсуниш керак”, ~деб ОЗГИНА* нарса олибдилар...
Учинчи гуруҳ эса:
---“Подшоҳимиз БЕЖИЗГА бундай демади, бунда қандайдир ҳикмат бўлиши керак”,~ дея тўрваларини тўлгунча қўлга илинган нарсалар билан тўлдирдилар. Кун ёришганда қарасаларки, олтин конининг ёнидан ўтишибди. Ва оёқларига те